Vertaling van "uitsluitend interne maatregelen " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

neventoestel voor uitsluitend intern verkeer
poste privé

de Hoge Autoriteit neemt alle interne maatregelen
la Haute Autorité prend toutes mesures d'ordre intérieur

interne maatregelen
mesure d'ordre intérieur

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Een bindend streefcijfer voor de terugdringing van de uitstoot van broeikasgassen: een spil van het energie- en klimaatbeleid van de EU voor 2030 — een vermindering van de uitstoot van 40 % ten opzichte van het niveau van 1990 — zou door uitsluitend interne maatregelen worden bereikt.
Un objectif contraignant de réduction des émissions de gaz à effet de serre: élément essentiel de la politique de l’UE en matière d’énergie et de climat pour 2030, l’objectif d’une réduction de 40 % des émissions de gaz à effet de serre par rapport au niveau de 1990 serait atteint uniquement par des mesures à l'échelle nationale.

De analyse waarop de routekaart is gebaseerd, laat zien dat de goedkoopste manier om tot een interne reductie met 80% in 2050 te komen, vereist dat er in 2020 25% minder broeikasgasuitstoot is door uitsluitend interne maatregelen.
L’analyse sur laquelle se base la feuille de route montre que l'option la plus rentable pour réduire les émissions de l'UE de 80 % d’ici 2050 nécessite une réduction de 25 % en 2020 par les seules mesures internes.

Maar uit een analyse door de Commissie is vorig jaar gebleken dat de EU bij voortzetting van het huidige beleid in staat moet zijn de uitstoot door uitsluitend interne maatregelen te verlagen, mits de doelstelling van 20% hernieuwbare energie tegen 2020 wordt gerealiseerd.
Une analyse réalisée par la Commission l’an dernier indique cependant que la mise en œuvre des politiques actuelles, notamment la mise en œuvre intégrale de l’objectif de porter à 20 % la part des énergies renouvelables dans l'approvisionnement de l'UE d'ici 2020, devrait permettre à l'Union de réduire ses émissions par les seules mesures internes.

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft eveneens geoordeeld : « 89. Gelet op hetgeen voorafgaat, sluit het Hof niet uit dat maatregelen die worden genomen door de wetgever, administratieve overheden of rechtscolleges na de uitspraak van een definitieve straf of gedurende de uitvoering ervan, kunnen leiden tot een herdefiniëring of een wijziging van de draagwijdte van de ' straf ' die is opgelegd door de rechter die ze heeft uitgesproken. In dat geval is het Hof van mening dat de maatregelen in kwestie moeten vallen onder het verbod van de retroactiviteit van de straffen, zoals verankerd in artikel 7.1 in fine van het Verdrag. Zo niet zouden de Staten vrij zijn om - bijvoorbeeld door de wet te wijzigen of de vastgestelde regels opnieuw te interpreteren - maatregelen aan te nemen die de draagwijdte van de opgelegde straf op retroactieve wijze opnieuw zouden definiëren, in het nadeel van de veroordeelde, terwijl die laatste dat niet kon voorzien op het ogenblik dat het misdrijf is gepleegd of de straf is uitgesproken. In dergelijke omstandigheden zou artikel 7.1 geen nuttig effect hebben voor de veroordeelden ten aanzien van wie de draagwijdte van de straf a posteriori zou zijn gewijzigd, in hun nadeel. Het Hof preciseert dat dergelijke wijzigingen moeten worden onderscheiden van die welke kunnen worden aangebracht in de strafuitvoeringsmodaliteiten, die niet vallen onder het toepassingsgebied van artikel 7.1 in fine. 90. Om zich uit te spreken over de vraag of een maatregel die is genomen tijdens de tenuitvoerlegging van een straf uitsluitend betrekking heeft op de uitvoeringsmodaliteiten ervan dan wel daarentegen de draagwijdte ervan aantast, moet het Hof geval per geval nagaan wat de werkelijke gevolgen van de opgelegde ' straf ' waren in het interne recht in de beschouwde periode of, met andere woorden, wat de intrinsieke aard ervan was. Daarbij moet het met name rekening houden met het interne recht in zijn geheel en met de wijze waarop het in die tijd ...
La Cour européenne des droits de l'homme a également jugé : « 89. Au vu de ce qui précède, la Cour n'exclut pas que des mesures prises par le législateur, des autorités administratives ou des juridictions après le prononcé d'une peine définitive ou pendant l'exécution de celle-ci puissent conduire à une redéfinition ou à une modification de la portée de la ' peine ' infligée par le juge qui l'a prononcée. En pareil cas, la Cour estime que les mesures en question doivent tomber sous le coup de l'interdiction de la rétroactivité des peines consacrée par l'article 7, § 1 in fine de la Convention. S'il en allait différemment, les Etats seraient libres d'adopter - par exemple en modifiant la loi ou en réinterprétant des règles établies - des mesures qui redéfiniraient rétroactivement et au détriment du condamné la portée de la peine infligée, alors même que celui-ci ne pouvait le prévoir au moment de la commission de l'infraction ou du prononcé de la peine. Dans de telles conditions, l'article 7, § 1, se verrait privé d'effet utile pour les condamnés dont la portée de la peine aurait été modifiée a posteriori, et à leur détriment. La Cour précise que pareilles modifications doivent être distinguées de celles qui peuvent être apportées aux modalités d'exécution de la peine, lesquelles ne relèvent pas du champ d'application de l'article 7, § 1 in fine. 90. Pour se prononcer sur la question de savoir si une mesure prise pendant l'exécution d'une peine porte uniquement sur les modalités d'exécution de celle-ci ou en affecte au contraire la portée, la Cour doit rechercher au cas par cas ce que la ' peine ' infligée impliquait réellement en droit interne à l'époque considérée ou, en d'autres termes, quelle en était la nature intrinsèque. Ce faisant, elle doit notamment avoir égard au droit interne dans son ensemble et à la manière dont il était appliqué à cette époque (Kafkaris, précité, § 145) » (CEDH, grande chambre, 21 octobre 2013, Del Río Prada c. Espagne).

De tweede alinea van artikel 14 voorziet de mogelijkheid voor de sectorale overheid om bijkomende interne maatregelen op te leggen rekening houdend met de informatie die door de ADCC wordt meegedeeld. De sectorale overheid is bevoegd om dergelijke maatregelen op te leggen gezien de bevoegdheden van de ADCC zich uitsluitend tot de externe beschermingsmaatregelen richten.
L'alinéa 2 de l'article 14 prévoit la possibilité pour l'autorité sectorielle d'imposer des mesures internes complémentaires en considération des informations communiquées par la DGCC. En effet, l'autorité sectorielle est compétente pour imposer de telles mesures alors que les compétences de la DGCC se cantonnent aux mesures externes de protection.

Waarom moeten de tussentijdse doelstellingen uitsluitend worden vastgesteld op basis van interne maatregelen?
Pourquoi établir des étapes intermédiaires de réduction des émissions sur la base des seules mesures internes?

Toen de bevoegdheid inzake de politie van de gevaarlijke, ongezonde en hinderlijke bedrijven door de bijzondere wet van 8 augustus 1988 tot wijziging van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen aan de gewesten werd toegewezen, hebben de « maatregelen van interne politie die betrekking hebben op de arbeidsbescherming » het voorwerp uitgemaakt van een voorbehoud (artikel 6, § 1, II, 3°, van de bijzondere wet van 8 augustus 1980), waarbij in de parlementaire voorbereiding is gepreciseerd dat « het begrip ' interne politie ' uitsluitend betrekking heeft op de arbeidsbescherming in ruimere zin. Daarvoor blijft de Nationale Overheid bevoegd » (Parl. St., Kamer, B.Z. 1988, nr. 516/6, p. 115).
A l'occasion de l'attribution aux régions, par la loi spéciale du 8 août 1988 modifiant la loi spéciale du 8 août 1980 de réformes institutionnelles, de la compétence en matière de police des établissements dangereux, insalubres et incommodes, les « mesures de police interne qui concernent la protection du travail » ont fait l'objet d'une réserve (article 6, § 1, II, 3°, de la loi spéciale du 8 août 1980), les travaux préparatoires précisant que « la notion de ' police interne ' vise exclusivement la protection du travail au sens large, pour laquelle le pouvoir national reste compétent » (Doc. parl., Chambre, S.E. 1988, n° 516/6, p. 115).

De Commissie is het ermee eens dat de herstructurering niet uitsluitend op interne maatregelen moet zijn gebaseerd, maar dat deze ook maatregelen van de staat en van particuliere spelers zoals schuldeisers en leveranciers kan omvatten.
La Commission accepte le point de vue selon lequel la restructuration ne doit pas uniquement reposer sur des mesures internes, mais peut aussi comporter des mesures émanant de l'État et de parties privées, telles que créanciers et fournisseurs.

De bijzondere wet van 8 augustus 1988 tot wijziging van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen heeft het onderscheid tussen de interne en de externe politie van de gevaarlijke, ongezonde en hinderlijke bedrijven, uitdrukkelijk bevestigd door « de maatregelen van interne politie die betrekking hebben op de arbeidsbescherming » te beschouwen als een voorbehoud op de bevoegdheid van de gewesten inzake de politie van de gevaarlijke, ongezonde en hinderlijke bedrijven, waarbij in de parlementaire voorbereiding wordt gepreciseerd dat « het begrip ' interne politie ' uitsluitend betrekking heeft op de arbeidsbescherming in ruimere zin [waarvoor] de Nationale Overheid bevoegd [blijft] » (Parl. St. Kamer, B.Z. 1988, nr. 516/6, p. 115).
La loi spéciale du 8 août 1988 modifiant la loi spéciale du 8 août 1980 de réformes institutionnelles a confirmé explicitement la distinction entre la police interne et la police externe des établissements dangereux, insalubres et incommodes, en prévoyant comme réserve à la compétence régionale en matière de police des établissements dangereux, insalubres et incommodes « les mesures de police interne qui concernent la protection du travail », les travaux préparatoires précisant que « la notion de ' police interne ' vise exclusivement la protection du travail au sens large, pour laquelle le pouvoir national reste compétent » (Doc. parl., S.E. 1988, n° 516/6, p. 115).

de Nederlandse bepalingen laten de werkgever de vrije keuze tussen een interne en een externe dienst voor gezondheid en veiligheid, in strijd met de ondubbelzinnige bewoordingen van Richtlijn 89/391/EEG op grond waarvan de werkgever voor het treffen van maatregelen inzake de gezondheid en veiligheid uitsluitend een beroep mag doen op externe diensten als deze maatregelen door gebrek aan ter zake kundig personeel niet "in-house" kunnen worden georganiseerd;
les dispositions néerlandaises autorisent l'employeur à choisir librement entre les services internes et externes de santé et de sécurité, tandis que la directive 89/391/CEE oblige sans équivoque l'employeur à faire appel à des compétences extérieures pour prendre des mesures de santé et de sécurité uniquement si elles ne peuvent pas être organisées de manière "interne" par manque de personnel compétent;