Het Hof heeft in beginsel aanvaard dat beperkingen ten aanzien van het toepassingsgebied van fiscale stimulansen onder bepaalde specifieke omstandigheden gerechtvaardigd kunnen zijn, namelijk op grond van een uitzondering waarin het Verdrag uitdrukkelijk voorziet[7], dan wel op andere gronden die door het Hof worden erkend als dwingende redenen van algemeen belang .
La Cour a reconnu le principe selon lequel des restrictions du champ d’application d’une mesure d’incitation fiscale peuvent, sous certaines conditions, se justifier, soit en raison de dérogations expressément prévues par le traité[7], soit pour d’autres motifs considérés par la Cour comme raisons impérieuses d’intérêt général .