Men zou ervan uit kunnen gaan dat aangezien de Unie ontstellend weinig werkelijke vooruitgang heeft geboekt bij de tenuitvoerlegging van het voorzorgsbeginsel in haar eigen wateren (behalve een aanpassing van de terminologie die nu verwijst naar voorzorgsreferentiepunten, gaat alles zijn gewone gang ), zij er weinig voor voelde om strenge voorzorgscriteria op te nemen in een juridisch bindend verdrag.
Il est tentant de penser que dans la mesure où l'UE a fait regrettablement peu de véritables progrès quant à l'application de ce principe dans ses propres eaux (en dehors d'une adaptation de la terminologie pour mentionner les "points de référence de précaution", rien n'a en fait changé et les affaires restent les affaires), elle était peu encline à adopter des critères de précaution stricts dans une convention juridiquement contraignante.
