Zo is het niet uitzonderlijk dat een kind dat opgroeit in een opvanggezin op vijfjarige leeftijd heel goed met eigen woorden kan uitleggen wat het verschil is tussen zijn opvangouders en zijn biologische moeder, dat hij de naam draagt van een man die zijn « papa » niet is (maar zijn wettelijke vader), dat zijn biologische vader een man is die zijn moeder niet meer ziet en die hem nooit gezien heeft, dat zijn moeder een partner heeft die aanwezig was bij zijn geboorte, maar die noch de echtgenoot van zijn moeder, noch zijn biologische vader is, en die voor hem « een van de papa's » is.
Ainsi, par exemple, il n'est pas rare qu'un enfant qui grandit dans une famille d'accueil puisse, à l'âge de 5 ans, expliquer très clairement, avec son propre vocabulaire, la différence entre ses parents d'accueil et sa mère biologique, le fait qu'il porte le nom d'un homme qui n'est pas son « papa » (mais qui est son père légal), le fait que son père biologique soit un homme que sa mère ne voit plus et que lui n'a jamais vu, le fait que sa mère ait un compagnon qui était là à sa naissance, mais qui n'est ni le mari de sa mère ni son père biologique, et qui est pour lui « un de ses papas ».
