Vertaling van "vaststelling btw-wetboek " (Nederlands → Frans) :

2. Wat zijn de grote lijnen van wat de nieuwe procedure 'georganiseerd' administratief beroep voor geschillen met betrekking tot de btw lijkt te zijn; sinds wanneer is deze nieuwe procedure van toepassing; waarom is men afgestapt van een procedure die gedurende meer dan veertig jaar werd toegepast en waarvan hierboven een beknopt overzicht werd gegeven; wat is het verschil tussen een regularisatiebeslissing en een proces-verbaal van regularisatie; hoe wordt het zogenoemde proces-verbaal van vaststelling (BTW-Wetboek, artikel 59, § 1) in de nieuwe procedure ingepast en passen alle belastingdiensten die btw-controles uitvoeren de nieuwe procedure toe?
2. Quelles sont les grandes lignes de ce qui semble être la nouvelle procédure de recours administratif "organisé" en TVA, depuis quand cette nouvelle procédure est-elle d'application, qu'est-ce qui a pu justifier l'abandon de la procédure qui est appliquée depuis plus de quarante ans et qui est décrite succinctement ci-dessus, quelle différence y-a-t-il entre la décision de régularisation et le procès-verbal de régularisation, comment le procès-verbal dit de constatations (Code de la TVA, article 59, § 1er) intervient-il dans cette nouvelle procédure et est-ce que toutes les administrations fiscales en charge de contrôler la TVA appliquent cette nouvelle procédure?

Strekking van het ontwerp 1. Bij koninklijk besluit van 14 december 2015 (1), bekrachtigd bij de wet van 26 december 2015 (2), werd door het invoegen van een rubriek XL in tabel A van de bijlage bij het koninklijk besluit nr. 20 van 20 juli 1970 `tot vaststelling van de tarieven van de belasting over de toegevoegde waarde en tot indeling van de goederen en de diensten bij die tarieven' een verlaagd btw-tarief van zes procent ingevoerd voor de "leveringen" van schoolgebouwen, bestemd voor het school- of universitair onderwijs dat op grond van artikel 44, § 2, 4°, a), van het Wetboek van de belasting over de toegevoegde waarde (hierna: Btw-Wetboek) is vrijgesteld, alsook voor de vestigingen, de overdrachten en de wederoverdrachten van zakelijke rechten op zulke goederen, evenals voor bepaalde werken, bepaalde handelingen, onroerende financieringshuur of onroerende leasing met betrekking tot die schoolgebouwen.
Portée du projet 1. L'arrêté royal du 14 décembre 2015 (1), confirmé par la loi du 26 décembre 2015 (2), a instauré un taux réduit de T.V.A. de six pour cent en insérant une rubrique XL dans le tableau A de l'annexe de l'arrêté royal n° 20 du 20 juillet 1970 `fixant les taux de la taxe sur la valeur ajoutée et déterminant la répartition des biens et des services selon ces taux' pour les "livraisons" de bâtiments scolaires destinés à l'enseignement scolaire ou universitaire exemptés en vertu de l'article 44, § 2, 4°, a), du Code de la taxe sur la valeur ajoutée (ci-après : Code de la T.V.A.), ainsi que pour les constitutions, cessions et rétrocessions de droits réels portant sur de tels biens, de même que pour certains travaux, certaines opérations, la location-financement d'immeubles ou le leasing immobilier portant sur ces bâtiments scolaires.

De in het geding zijnde regeling van de fiscale geldboeten kan allicht in diverse bestanddelen verschillen van de regeling van de in het BTW-Wetboek voorgeschreven strafrechtelijke sancties of van de regeling van de in andere aangelegenheden voorgeschreven administratieve sancties, ongeacht of het gaat om de verschillende formulering van de vereiste van het morele bestanddeel, om de mogelijkheid administratieve geldboeten samen te voegen, om de wijze van vaststelling van de straffen of om de toepassing van opdeciemen.
Sans doute le régime des amendes fiscales en cause peut-il différer en divers éléments de celui des sanctions pénales prévues par le Code de la TVA ou de celui des sanctions administratives prévues en d'autres matières, qu'il s'agisse de la formulation différente de l'exigence de l'élément moral, de la possibilité de cumuler des amendes administratives, du mode de fixation des peines ou de l'application de décimes additionnels.

Artikel 1. Artikel 5, 1°, a), van het ministerieel besluit van 17 juni 2014 tot aanwijzing van de met geneesmiddelen gelijkgestelde voorwerpen, apparaten en substanties als bedoeld in boek V van het Wetboek van economisch recht en tot vaststelling van de maximumprijzen en maximummarges van de geneesmiddelen en de met geneesmiddelen gelijkgestelde voorwerpen, apparaten en substanties, wordt als volgt vervangen: « a) voor de groothandelaar: - 0,35 euro, als de verkoopprijs af-fabriek, btw niet inbegrepen, van het geneesmiddel lager is dan 2,33 euro; - 15 % van de verkoopprijs af-fabriek, btw niet inbegrepen, van het geneesmiddel, als deze prijs hoger is dan of gelijk is aan 2,33 euro en lager is dan of gelijk is aan 13,33 euro; - 2,00 euro + 0,9 % van het gedeelte van de verkoopprijs af-fabriek, btw niet inbegrepen, van het geneesmiddel boven 13,33 euro, als deze prijs hoger is dan 13,33 euro; » Art. 2. Dit besluit treedt in werking op 1 maart 2016.
Article 1. L'article 5, 1°, a), de l'arrêté ministériel du 17 juin 2014 désignant les objets, appareils et substances assimilés à des médicaments, visés dans le livre V du Code de droit économique et fixant les prix maxima et marges maxima des médicaments et des objets, appareils et substances assimilés à des médicaments, est remplacé comme suit : « a) pour le grossiste: - 0,35 euro, si le prix de vente ex-usine, tva non comprise, du médicament est inférieur à 2,33 euros; - 15 % du prix de vente ex-usine, tva non comprise, du médicament, si ce prix est supérieur ou égal à 2,33 euros et inférieur ou égal à 13,33 euros; - 2,00 euros + 0,9 % de la partie du prix de vente ex-usine, tva non comprise, du médicament dépassant 13,33 euros, si ce prix est supérieur à 13,33 euros; » Art. 2. Le présent arrêté entre en vigueur le 1 mars 2016.

2. a) Zouden we geen aanvullend mechanisme in het leven moeten roepen teneinde een aangifte verplicht te stellen op grond van het eenvoudige concept 'fraudemechanismen', dat al gedefinieerd is en een vaste interpretatie kent (artikel 53 van het btw-Wetboek, artikel 327 van het WIB 1992 en voortaan ook de artikelen 318 en 322 van het WIB 1992) in plaats van te verwijzen naar subjectieve en indirecte aanwijzingen zoals de 'ernst' en de 'complexiteit' der feiten? b) Zou die aangifte op grond van de vaststelling van fiscale fraude, die niet noodzakelijk op het bestaan van witwaspraktijken wijst, niet naar een andere overheid dan de CFI kunnen worden overgezonden?
2. a) Ne pourrions-nous nous doter d'un mécanisme complémentaire en imposant une dénonciation sur la simple notion de "mécanismes de fraude", qui connaît d'ores et déjà une définition et une interprétation éprouvée (article 53 Code TVA, 327 CIR 1992 et désormais les articles 318 et 322 CIR 1992) plutôt que de nous référer à des éléments circonstanciels et subjectifs tels que la "gravité" ou la "complexité"? b) Cette dénonciation ne pourrait-elle déboucher devant une autre autorité que la CTIF, reposant sur la découverte de fraude fiscale ne suggérant pas forcément l'existence d'un blanchiment?

Krachtens artikel 1, eerste lid, van het koninklijk besluit nr. 20 van 20 juli 1970 tot vaststelling van de tarieven van de belasting over de toegevoegde waarde en tot indeling van de goederen en de diensten bij die tarieven bedraagt het normale tarief van de belasting over de toegevoegde waarde voor goederen en diensten bedoeld in het BTW-Wetboek 21 pct.
En vertu de l'article 1, alinéa 1, de l'arrêté royal n° 20 du 20 juillet 1970 fixant les taux de la taxe sur la valeur ajoutée et déterminant la répartition des biens et des services selon ces taux, le taux normal de la taxe sur la valeur ajoutée applicable aux biens et services visés par le Code de la T.V. A. est fixé à 21 %.

« Schenden artikel 9 van het besluit van de Regent van 18 maart 1831, alsook de artikelen 70 en 84 van het BTW-Wetboek, die de tenuitvoerlegging ervan op gerechtelijk vlak zouden verhinderen, in die zin geïnterpreteerd dat zij de rechter die in fiscale zaken uitspraak moet doen over een verwerping door de minister van Financiën of de door hem gedelegeerde ambtenaar van een bezwaarschrift tot vermindering of kwijtschelding van geldboeten van repressieve aard waarin de belastingwetten (met name de artikelen 70, 71, 72 en 84 van het BTW-Wetboek en de bepalingen van de koninklijke besluiten nr. 41 van 30 januari 1987 tot vaststelling van het bedrag van de proportionele fiscale geldboeten op het stuk van de belasting over de toegevoegde waarde en nr. 44 van 21 oktober 1993 tot vaststelling van het bedrag van de niet-proportionele fiscale geldboeten op het stuk van de belasting over de toegevoegde waarde) voorzien, niet toestaan die geldboeten zelf te verminderen of kwijt te schelden, terwijl het voormelde artikel 9 die mogelijkheid wel biedt aan de minister van Financiën, aan wie het de bevoegdheid verleent uitspraak te doen over de verzoeken tot kwijtschelding van geldboeten en van verhogingen van rechten als geldboete, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6.1 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden ?
« Interprétés comme ne permettant pas au juge statuant en matière fiscale saisi d'un rejet par le ministre des Finances ou le fonctionnaire délégué par lui d'une réclamation en réduction ou remise d'amendes de nature répressive prévues par les lois d'impôt (notamment par les articles 70, 71, 72 et 84 du code TVA et les dispositions des arrêtés royaux n° 41 du 30 janvier 1987 fixant le montant des amendes fiscales proportionnelles en matière de TVA et n° 44 du 21 octobre 1993 fixant le montant des amendes fiscales non proportionnelles en matière de TVA), de réduire ou de remettre lui-même ces amendes, alors qu'il laisse cette latitude au ministre des Finances à qui il confère le pouvoir de statuer sur les réclamations ayant pour objet la remise d'amendes et d'augmentation de droit à titre d'amende, l'article 9 de l'arrêté du Régent du 18 mars 1831, de même que les articles 70 et 84 du code de la TVA qui empêcheraient sa mise en oeuvre sur le plan judiciaire, violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, lus en combinaison avec l'article 6.1 de la Convention de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales ?

Uit de feiten van het geding en de motivering van het verwijzende arrest blijkt dat de prejudiciële vraag betrekking heeft op artikel 56, § 1, van het Wetboek van de belasting over de toegevoegde waarde (hierna : BTW-Wetboek), in samenhang gelezen met de artikelen 7 en 13 van het koninklijk besluit nr. 2 van 7 november 1969 met betrekking tot de vaststelling van forfaitaire grondslagen van aanslag voor de belasting over de toegevoegde waarde.
Il ressort des faits de la cause et de la motivation de l'arrêt a quo que la question préjudicielle concerne l'article 56, § 1, du Code de la taxe sur la valeur ajoutée (ci-après : Code de la T.V. A.), lu en combinaison avec les articles 7 et 13 de l'arrêté royal n° 2 du 7 novembre 1969 relatif à l'établissement des bases forfaitaires de taxation à la taxe sur la valeur ajoutée.

Antwoord : Uit de tekst zelf van rubriek XXI van tabel A van de bijlage bij het koninklijk besluit nr. 20 van 20 juli 1970 tot vaststelling van de tarieven van de belasting over de toegevoegde waarde en tot indeling van de goederen en de diensten bij die tarieven blijkt dat deze bepaling enkel van toepassing is in de welomschreven gevallen voor de beoogde kunstvoorwerpen, voorwerpen voor verzamelingen en antiquiteiten die het voorwerp kunnen uitmaken van een invoer, een intracommunautaire verwerving of een levering in de zin van het BTW-Wetboek, namelijk lichamelijke roerende goederen.
Réponse : Il résulte du texte même de la rubrique XXI du tableau A de l'annexe à l'arrêté royal nº 20 du 20 juillet 1970 fixant les taux de la taxe sur la valeur ajoutée et déterminant la répartition des biens et des services selon ces taux, que cette disposition s'applique uniquement, dans les situations précisées, aux objets d'art, de collection et d'antiquité, y visés, qui peuvent faire l'objet d'une importation, d'une acquisition intracommunautaire ou d'une livraison au sens du Code de la TVA, à savoir, des biens meubles corporels.