Vertaling van "verantwoord onderscheid " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

beginsel van onderscheid | principe van onderscheid
principe de distinction

onderscheid maken tussen bouwmethoden voor schepen | onderscheid maken tussen constructiemethoden voor schepen
distinction entre les différentes méthodes de construction navale

rekening en verantwoording - nazien van de rekeningen | rekening en verantwoording en controle van de rekeningen
reddition et vérification des comptes

financiële verantwoording | financiële verslaglegging | jaarrekening | verantwoording
états financiers

jaren van onderscheid
âge du discernement

onderscheid
distinction

eervolle onderscheiding
distinction honorifique

Onderscheiding (élément)
distinction

onderscheid maken tussen normaal en abnormaal kaak- en aangezichtsweefsel
distinguer les tissus maxillo-faciaux

onderscheid maken tussen verlichting op vliegveld
différences entre les différents types de balisage lumineux d'un aérodrome

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 a. Bij vonnis van 27 april 2016 in zake de stad Charleroi tegen Carl Focroulle, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 20 mei 2016, heeft de Vrederechter van het kanton Florennes-Walcourt de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 2277 van het Burgerlijk Wetboek, in die zin geïnterpreteerd dat de vijfjarige verjaring waarin het voorziet, niet van toepassing is op de terugvordering van sommen die bij termijnen ten onrechte zijn betaald, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het een niet redelijk verantwoord onderscheid invoert onder schuldenaars van schulden die toenemen naarmate de tijd verstrijkt ?
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 a. Par jugement du 27 avril 2016 en cause de la ville de Charleroi contre Carl Focroulle, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 20 mai 2016, le Juge de paix du canton de Florennes-Walcourt a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 2277 du Code civil, interprété en ce sens que la prescription de cinq ans qu'il prévoit ne s'applique pas à la répétition de sommes indûment payées à des termes périodiques, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il crée une distinction qui n'est pas raisonnablement justifiée entre débiteurs tenus de dettes croissant avec l'écoulement du temps ?

Afhankelijk van de gegeven omstandigheden kan dat een objectief en verantwoord onderscheid zijn.
En fonction des circonstances données, il peut s'agir d'une distinction objective et justifiée.

Wat is het redelijk verantwoord onderscheid waarom de vergoeding van (morele) schade voortvloeiend uit een discriminatie sneller dient te worden behandeld dan bijvoorbeeld de vordering tot vergoeding van (lichamelijke) schade voortvloeiend uit een onrechtmatige daad ?
Comment peut-on justifier raisonnablement une distinction qui amène à examiner l'indemnisation d'un préjudice (moral) résultant d'une discrimination plus rapidement par exemple que l'action en indemnisation d'un dommage (physique) résultant d'un acte illégitime ?

Het wetsvoorstel van 30 maart 2004 tot wijziging, wat de betekening betreft, van de artikelen 37 en 38 van het Gerechtelijk Wetboek alsook van de artikelen 172, 203 en 373 van het Wetboek van strafvordering (ingediend door de heren Alain Courtois en Daniel Bacquelaine) bevat immers een aantal onvolkomenheden en overbodigheden en handhaaft nog steeds een niet redelijk verantwoord onderscheid tussen betekeningen van strafvonnissen en andere strafzaken, bijvoorbeeld dagvaardingen (Parl. St., Kamer, 51 0978/001).
La proposition de loi du 30 mars 2004 modifiant, en ce qui concerne la signification, les articles 37 et 38 du Code judiciaire ainsi que les articles 172, 203 et 373 du Code d'instruction criminelle (déposée par MM. Alain Courtois et Daniel Bacquelaine) comporte, en effet, une série de dispositions imparfaites ou superflues et maintient une distinction non raisonnablement justifiée entre la signification de jugements répressifs et la signification d'autres pièces en matière pénale, comme les citations (Doc. Parl. Chambre, 51 0978/001).

De minister wijst erop dat in ons rechtsstelsel het bewijs vrij is en dat wat betreft de deling van de bewijslast het systeem in twee stadia verloopt : in eerste instantie legt men aan de rechter een aantal feitelijke elementen voor (feiten, algemene statistieken, ..) en beoordeelt die rechter hun ontvankelijkheid. Vervolgens keert de rechter zich tot de persoon die geacht wordt discriminerend gehandeld te hebben en vraagt hem om welke positieve redenen hij een verantwoord onderscheid heeft gemaakt volgens een gewettigd doel.
Le ministre rappelle que, dans notre système juridique, la preuve est libre, et qu'en ce qui concerne le partage de la charge de la preuve, il s'agit d'un système en deux étapes: tout d'abord, on présente un certain nombres d'éléments (faits, statistiques générales, ..) au juge, qui apprécie leur recevabilité, puis celui-ci se tourne vers la personne censée avoir discriminé, et lui demande quelle est la raison positive pour laquelle elle a éventuellement fait une distinction justifiée conformément à un but légitime.

Bij de codificatie van het Wetboek der registratie-, hypotheek- en griffierechten, bij het koninklijk besluit nr. 64 van 30 november 1939, is de formulering van die bepaling, die voortaan « elk der contracterende partijen » beoogt, zonder onderscheid naargelang zij al dan niet schuldig zijn aan de bewimpeling, op geen enkele wijze verantwoord.
Lors de la codification du Code des droits d'enregistrement, d'hypothèque et de greffe, par l'arrêté royal n° 64 du 30 novembre 1939, la formulation de cette disposition, qui vise dorénavant « chacune des parties contractantes » sans distinguer selon qu'elles sont ou non coupables de la dissimulation, n'a fait l'objet d'aucune justification.

Bij zijn arrest nr. 182/2006 van 29 november 2006 heeft het Hof vastgesteld dat artikel 57 van het WIB 1992, zoals het van kracht was vóór de wijziging ervan bij de programmawet (I) van 24 december 2002, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet schond in zoverre het geen onderscheid maakte tussen, enerzijds, de belastingplichtige die de bedoelde uitgaven niet op de voorgeschreven wijze heeft verantwoord, maar waarbij de verkrijger het bedrag van die uitgaven spontaan in zijn aangifte heeft opgenomen en, anderzijds, de belastingplichtige die de bedoelde uitgaven evenmin op de voorgeschreven wijze heeft verantwoord, maar waarbij de verkrijger het bedrag van die uitgaven niet spontaan in zijn aangifte heeft opgenomen.
Par son arrêt n° 182/2006 du 29 novembre 2006, la Cour a constaté que l'article 57 du CIR 1992, tel qu'il était applicable avant sa modification par la loi-programme (I) du 24 décembre 2002, ne violait pas les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il n'établissait pas de distinction entre, d'une part, le contribuable qui n'a pas justifié les dépenses en question de la manière prescrite, alors que le bénéficiaire a spontanément déclaré le montant de ces dépenses et, d'autre part, le contribuable qui n'a pas non plus justifié de la manière prescrite les dépenses en question, alors que le bénéficiaire n'a pas spontanément déclaré le montant de ces dépenses.

Snappe, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul en R. Leysen, bijgestaan door de griffier P.-Y. Dutilleux, onder voorzitterschap van rechter A. Alen, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vragen en rechtspleging Bij twee arresten van 24 maart 2015 in zake Roland Thienpont tegen de Belgische Staat, waarvan de expedities ter griffie van het Hof zijn ingekomen op 3 april 2015, heeft het Hof van Beroep te Gent de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt art. 171, 5°, c) WIB 92 de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat er geen objectieve en redelijke verantwoording bestaat voor het gemaakte onderscheid tussen enerzijds compensatievergoedingen die na de stopzetting werden bekomen (art. 28 eerste lid, 3° a WIB 92) afzonderlijk belastbaar tegen het gemiddelde tarief dat van toepassing is op de belastbare inkomsten van het laatste vorige jaar waarin de belastingplichtige een normale beroepsactiviteit heeft uitgeoefend en anderzijds compensatievergoedingen die tijdens de exploitatie werden genoten (art. 27, tweede lid, 4° a WIB 92) afzonderlijk belastbaar aan 16,5 of 33 procent (art. 171, 1°, c) en 171, 4°, b) WIB 1992) ?
Snappe, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul et R. Leysen, assistée du greffier P.-Y. Dutilleux, présidée par le juge A. Alen, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet des questions préjudicielles et procédure Par deux arrêts du 24 mars 2015 en cause de Roland Thienpont contre l'Etat belge, dont les expéditions sont parvenues au greffe de la Cour le 3 avril 2015, la Cour d'appel de Gand a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 171, 5°, c), du CIR 1992 viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce qu'il n'existe pas de justification objective et raisonnable pour la distinction établie entre, d'une part, les indemnités compensatoires qui ont été obtenues postérieurement à la cessation (article 28, alinéa 1, 3°, a, du CIR 1992) et qui sont imposables distinctement au taux moyen afférent aux revenus imposables de la dernière année antérieure pendant laquelle le contribuable a eu une activité professionnelle normale et, d'autre part, les indemnités compensatoires qui ont été obtenues au cours de l'exploitation (article 27, alinéa 2, 4°, a, du CIR 1992) et qui sont imposables distinctement au taux de 16,5 ou de 33 p.c (article 171, 1°, c), et 171, 4°, b), du CIR 1992) ?

Om de prejudiciële vraag te beantwoorden, dient te worden onderzocht of het door de wetgever in aanmerking genomen criterium van onderscheid, dat is afgeleid uit de vereiste van de aanwezigheid van een natuurlijke persoon die in België verblijft en die het kind uitsluitend of hoofdzakelijk ten laste heeft, verantwoord is ten aanzien van het nagestreefde doel, en of een redelijk verband van evenredigheid bestaat tussen het aangewende middel en het beoogde doel.
Pour répondre à la question préjudicielle, il y a lieu d'examiner si le critère de distinction retenu par le législateur, tiré de l'exigence de la présence d'une personne physique résidant en Belgique et qui a l'enfant exclusivement ou principalement à charge, est justifié au regard du but poursuivi, et s'il existe un rapport raisonnable de proportionnalité entre le moyen employé et le but visé.