Vertaling van "vergoeding van geldelijke schade " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

vergoeding van geldelijke schade
réparation du préjudice pécuniaire

vergoeding van immateriële schade | vergoeding van niet in geld uit te drukken schade
indemnisation pour préjudice non économique

vergoeding wegens morele schade
indemnité pour dommage moral

vergoeding van de schade in de betrokken lidstaat
indemnisation du préjudice dans l'Etat membre concerné

verzekering tot vergoeding van schade
assurance à caractère indemnitaire

Speciaal Fonds voor de vergoeding der schade voortspruitende uit arbeidsongevallen ingevolge oorlogsfeiten
Fonds spécial pour la réparation des dommages résultant des accidents du travail causés par faits de guerre

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij arrest van 30 juni 2016 in zake het Vlaamse Gewest tegen het Belgisch Gemeenschappelijk Waarborgfonds, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 15 juli 2016, heeft het Hof van Cassatie de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 19bis-13, § 3 van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen de artikelen 10 en 11 Grondwet, indien het in die zin geïnterpreteerd wordt dat, naast de primaire schadelijder van een ongeval veroorzaakt door een niet-geïdentificeerd voertuig, ook de secundaire schadelijder de mogelijkheid ontzegd kan worden vergoeding voor materiële schade van het gemeenschappelijk waarborgfonds te verkrijgen, aangezien dergelijke interpretatie immers een ongelijkheid creëert in hoofde van de groep van secundaire schadelijders, omdat slachtoffers van een schadegeval dat veroorzaakt wordt door een bestuurder die geconfronteerd wordt met een toevallig feit dat tegelijkertijd een niet-geïdentificeerd voertuig is, enkel recht hebben op vergoeding van de lichamelijke schade, terwijl de slachtoffers van een schadegeval dat veroorzaakt wordt door een bestuurder die geconfronteerd wordt met een zuiver toevallig feit recht hebben op integrale vergoeding van zowel lichamelijke als materiële schade ?
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par arrêt du 30 juin 2016 en cause de la Région flamande contre le Fonds commun de garantie belge, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 15 juillet 2016, la Cour de cassation a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 19bis-13, § 3 de la loi du 21 novembre 1989 relative à l'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, s'il est interprété en ce sens que, outre la personne lésée primaire par un accident causé par un véhicule non identifié, la personne lésée secondaire est aussi privée de la possibilité d'obtenir une indemnisation du dommage matériel de la part du Fonds commun de garantie, dès lors qu'une telle interprétation crée en effet une inégalité dans le chef des personnes lésées secondaires parce que les victimes d'un sinistre causé par un conducteur qui est confronté à un cas fortuit qui est aussi un véhicule non identifié ne peuvent prétendre qu'à l'indemnisation du dommage corporel, alors que les victimes d'un sinistre qui est causé par un conducteur qui est confronté à un simple cas fortuit peuvent prétendre à l'indemnisation intégrale tant du dommage corporel que du dommage matériel ?

Op grond van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek, dat van toepassing is op de schade uit een misdrijf, is degene die door zijn schuld een ander schade heeft berokkend, verplicht ze te vergoeden en heeft de getroffene in de regel recht op de integrale vergoeding van de schade die hij heeft geleden.
Sur la base de l'article 1382 du Code civil, qui s'applique aux dommages résultant d'une infraction, celui qui, par sa faute, a causé à autrui un dommage, est tenu de le réparer, et la victime a droit, en règle, à la réparation intégrale du préjudice qu'elle a subi.

Inzake de hulp van een derde persoon bepaalt artikel 120, § 1, lid 5, van de programmawet (I) van 27 december 2006, die het Asbestfonds opricht, het volgende : « Indien de toestand van de persoon die door de in artikel 118 bedoelde ziekte getroffen wordt, de geregelde hulp van een andere persoon volstrekt noodzakelijk maakt, kan hij vanaf de dag van de aanvraag aanspraak maken op een bijkomende vergoeding, vastgesteld in functie van de noodzakelijkheid van deze hulp, op basis van het gewaarborgd gemiddeld maandelijks minimumloon, zoals voor een voltijds werknemer is vastgesteld bij collectieve arbeidsovereenkomst gesloten in de schoot van de Nationale Arbeidsraad en van toepassing is op de datum waarop de bijkomende vergoeding wordt toegekend, voor zover die persoon geen vergoeding geniet voor dezelfde aandoening op grond van de wetten betreffende de preventie van beroepsziekten en de vergoeding van de schade die uit die ziekten voortvloeit, gecoördineerd op 3 juni 1970, of van de wet van 3 juli 1967 betreffende de preventie van of de schadevergoeding voor arbeidsongevallen, voor ongevallen op de weg naar en van het werk en voor beroepsziekten in de overheidssector».
En ce qui concerne l’aide d’une tierce personne, l’article 120, § 1 , alinéa 5, de la loi programme (I) du 27 décembre 2006, qui crée le Fonds amiante détermine ce qui suit : « Si la personne atteinte de la maladie visée à l'article 118 requiert absolument et normalement, de par son état, l'assistance d'une autre personne, elle peut prétendre, à partir du jour où la demande est introduite, à une intervention complémentaire, fixée en fonction du degré de nécessité de cette assistance, sur la base du revenu minimum mensuel moyen garanti tel que fixé pour un travailleur à temps plein par convention collective de travail conclue au sein du Conseil national du travail et applicable à la date d'octroi de l'intervention complémentaire pour autant que cette personne ne bénéficie pas d'une indemnisation pour la même affection en vertu des lois relatives à la prévention des dommages résultant des maladies professionnelles et à la réparation des dommages résultant de celles-ci, coordonnées le 3 juin 1970, ou de la loi du 3 juillet 1967 sur la prévention ou la réparation des dommages résultant des accidents du travail, des accidents survenus sur le chemin du travail et des maladies professionnelles dans le secteur public».

Om de vergoeding van de schade te bekomen, is het nodig dat de eindafnemer die schade ondervindt, het bestaan ervan bewijst en dat het om een fout gaat in hoofde van de netbeheerder, dit wil zeggen een gedrag dat een normaal voorzichtige en toegewijde persoon in een vergelijkbare situatie niet zou vertoond hebben.
Il faut donc que le client final qui subit un dommage établisse dans le chef du gestionnaire de réseau une faute, c’est-à-dire un comportement que n’aurait pas eu une personne normalement prudente et diligente dans une situation similaire.

b) Wanneer een voorval schade door verontreiniging heeft veroorzaakt binnen het toepassingsgebied van dit Verdrag, betaalt het Fonds slechts vergoeding aan iedere persoon die schade door verontreiniging lijdt, indien en voor zover deze persoon geeen volledige en toereikende vergoeding voor de schade heeft kunnen verkrijgen ingevolge de bepalingen van het Aansprakelijkheids-verdrag, 1969, het Fondsverdrag, 1971, en het Aansprakelijkheidsverdrag, 1992, met dien verstande dat het Fonds, met betrekking tot schade door verontreiniging binnen het toepassingsgebied van dit Verdrag, ten aanzien van een Partij bij dit Verdrag die geen Partij is bij het Fondsverdrag, 1971, slechts vergoeding betaalt aan iedere persoon die schade door verontreiniging lijdt, indien en voor zover die persoon geen volledige en toereikende vergoeding zou hebben kunnen verkrijgen indien die Staat Partij zou zijn geweest bij elk van de bovengenoemde Verdragen.
b) Lorsqu'un événement a causé des dommages par pollution relevant du champ d'application de la présente Convention, le Fonds verse une indemnisation à toute personne ayant subi un dommage par pollution seulement au cas et dans la mesure où une telle personne n'a pas pu obtenir une indemnisation intégrale et appropriée en réparation du dommage subi, en application de la Convention de 1969 sur la responsabilité, de la Convention de 1971 portant création du Fonds et de la Convention de 1992 sur la responsabilité; toutefois, en ce qui concerne des dommages par pollution relevant du champ d'application de la présente Convention pour une Partie à la présente Convention qui n'est pas Partie à la Convention de 1971 portant création du Fonds, le Fonds verse une indemnisation à toute personne ayant subi un dommage par pollution seulement au cas et dans la mesure où une telle personne n'aurait pas pu obtenir une indemnisation intégrale et appropriée en réparation du dommage subi, si cet État avait été Partie à chacune des conventions susmentionnées.

« 11º over de vorderingen tot betwisting van het advies, bedoeld in artikel 16 van de wet alsook met betrekking tot de begroting van de schade, bedoeld in artikel 20 van de wet van .tot vergoeding van schade in verband met de gezondheidszorg ingesteld door de patiënt, het « Fonds tot vergoeding van de schade in verband met therapeutische ongevallen » of de verzekeraar die de burgerlijke aansprakelijkheid verzekert van de zorgverlener of de verzorgingsinstelling. »
« 11º sur les actions en contestation de l'avis prévues à l'article 16 ainsi que sur les actions en contestation de l'évaluation des dommages prévues à l'article 20 de la loi du .portant indemnisation du dommage consécutif à des soins de santé introduites par le patient, le « Fonds d'indemnisation des dommages résultant d'accidents thérapeutiques » ou l'assureur qui couvre la responsabilité civile du prestataire de soins ou de l'établissement de soins».

Dabin en Lagasse schrijven dat ofschoon het ereloon van de advocaat geen « element » vormt van de schade waarvoor een vergoeding wordt gevorderd, de noodzakelijke, weliswaar indirecte, oorzaak van dat ereloon de daad is die aanleiding heeft gegeven tot de vordering tot schadevergoeding : zonder deze daad zou de te vergoeden schade niet zijn ontstaan en zou het ook niet nodig zijn geweest (..) een beroep te doen op een advocaat om vergoeding van die schade te krijgen (5).
Ainsi Dabin et Lagasse écrivent-ils : « (..) si les honoraires de l'avocat ne sont pas « un élément du dommage » dont la réparation est poursuivie, ils ont cependant trouvé leur cause, et leur cause nécessaire quoique indirecte dans la faute qui a donné lieu à l'instance en réparation : sans cette faute, ni le dommage à réparer ne se serait produit, ni non plus il n'aurait été nécessaire (..) de recourir à l'assistance d'un avocat pour obtenir la réparation » (5).

Tevens kunnen alle personen die van mening zijn dat zij het slachtoffer zijn van schade als gevolg van gezondheidszorg of hun rechthebbenden en de zorgverleners beroep doen op experten daar in deze toekomstige wet de vergoeding van de schade als gevolg van gezondheidszorg georganiseerd wordt, onverminderd het recht voor het slachtoffer of haar rechthebbenden om, overeenkomstig de regels van het gemeen recht, de vergoeding van zijn schade voor de hoven en rechtbanken te vorderen.
Par ailleurs, toutes les personnes qui estiment être victimes de dommages résultant de soins de santé ou leurs ayants droit ainsi que les prestataires de soins pourront faire appel à des experts puisque la future loi réglera l'indemnisation des dommages résultant de soins de santé, indépendamment du droit dont dispose la victime ou ses ayants droit, conformément aux règles du droit commun, de requérir l'indemnisation des dommages devant les cours et tribunaux.