Traduction de «verlenen van kwijting niet hebben willen aanbevelen » (Néerlandais → Français) :

– gezien de aanbevelingen van de Raad van 21 februari 2012 over de aan de Commissie te verlenen kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2010 (06081/1/2012 – C7-0053/2012), waarbij zij aangetekend dat voor het eerst het Verenigd Koninkrijk, Nederland en Zweden het verlenen van kwijting niet hebben willen aanbevelen,
– vu la recommandation du Conseil du 21 février 2012 sur la décharge à donner à la Commission pour l'exécution du budget général de l'Union européenne pour l'exercice 2010 (06081/1/2012 – C7-0053/2012), où l'on constate que, pour la première fois, le Royaume-Uni, les Pays-Bas et la Suède ont refusé de recommander l'octroi de la décharge,

– gezien de aanbeveling van de Raad van 21 februari 2012 over de aan de uitvoerende agentschappen te verlenen kwijting voor de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2010 (06084/2012 – C7-0052/2012), waarbij zij aangetekend dat voor het eerst de lidstaten het Verenigd Koninkrijk, Nederland en Zweden het verlenen van kwijting niet hebben willen aanbevelen,
– vu la recommandation du Conseil du 21 février 2012 sur la décharge à donner aux agences exécutives pour l'exécution du budget pour l'exercice 2010 (06084/2012 – C7-0052/2012), où l'on constate que, pour la première fois, le Royaume-Uni, les Pays-Bas et la Suède ont refusé de recommander l'octroi de la décharge,

– gezien de aanbevelingen van de Raad van 21 februari 2012 over de aan de Commissie te verlenen kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2010 (06081/2012 – C7-0053/2012), waarbij zij aangetekend dat voor het eerst het Verenigd Koninkrijk, Nederland en Zweden het verlenen van kwijting niet hebben willen aanbevelen,
– vu la recommandation du Conseil du 21 février 2012 sur la décharge à donner à la Commission pour l'exécution du budget général de l'Union européenne pour l'exercice 2010 (06081/1/2012 – C7-0053/2012), où l'on constate que, pour la première fois, le Royaume-Uni, les Pays-Bas et la Suède ont refusé de recommander l'octroi de la décharge,

Hoewel de praktijk leert dat de inlichtingen- en veiligheidsdiensten beslist veel efficiënter zouden zijn als ze zouden beschikken over bepaalde specifieke of zelfs uitzonderlijke methoden voor het verzamelen van gegevens en waarschijnlijk beter in staat zouden zijn om niet-geclassificeerde inlichtingen aan Justitie te verstrekken, is het de taak van de politici om uit te maken of ze deze diensten toegang willen verlenen tot methoden die een zeer grote impact op het privéleven hebben en die de fundamentele rechten en vrijheden kunnen schenden, en desgevallend welke democratische controles en garanties ze aan die methoden wil koppelen.
Si la pratique enseigne que les services de renseignement et de sécurité seraient certainement plus efficaces en disposant de certaines méthodes spécifiques voire exceptionnelles de recueil de données et seraient probablement plus aptes à fournir des renseignements non classifiés à la justice, il appartient au pouvoir politique de déterminer s'il souhaite donner à ces services des méthodes parmi les plus intrusives dans la vie privée et attentatoires aux libertés et droits fondamentaux et, le cas échéant, de quels contrôles et garanties démocratiques il entend les entourer.

Doordat de wetgever niet in een afzonderlijke procedure heeft voorzien die het Vast Comité I dient te volgen wanneer het op verzoek van een rechter advies dient te verlenen over de wettigheid van de aangewende inlichtingenmethoden, moet hij worden geacht niet te hebben willen afwijken van de procedure die in hoofdstuk IV/2 van de wet van 30 november 1998 is uitgewerkt.
Le législateur n'ayant pas prévu de procédure particulière que doive suivre le Comité permanent R lorsqu'à la demande d'un juge, il doit donner un avis sur la légalité des méthodes de renseignement utilisées, il doit être présumé ne pas avoir voulu déroger à la procédure prévue au chapitre IV/2 de la loi du 30 novembre 1998.

De verbodsbepalingen die betrekking hebben op het verlenen van technische bijstand of tussenhandel diensten in verband met de essentiële apparatuur en technologie voor sectoren van de aardolie- en aardgasindustrie, genoemd in bijlage VI van Verordening (EU) Nr. 36/2012 of in verband met het leveren, vervaardigen, onderhouden en gebruiken van goederen genoemd in bijlage VI of die betrekking hebben op het verlenen van technische bijstand in verband met apparatuur of technologie voor de bouw of installatie van nieuwe infrastructuur voor de productie van elektriciteit als genoemd in bijlage VII van Verordening (EU) Nr. 36/2012, zijn niet van toepassing op het nakomen van een verplichting die is ontstaan krachtens een contract dat vóór 19 januari 2012 is gesloten, mits de personen of entiteiten die zich op deze uitzondering willen beroepen, deze transactie of deze bijstand ten minste eenentwintig kalenderdagen vooraf heeft aangemeld bij de Federale Overheidsdienst Economie, K.M.O., Middenstand en Energie, Algemene Directie Economisch Potentieel, Dienst Vergunningen, Vooruitgangstraat 50, 1210 Brussel.
Les interdictions relatives à la fourniture d'une assistance technique ou des services de courtage en rapport avec les équipements et technologies clés destinés aux secteurs de l'industrie du pétrole et du gaz naturel, énumérés à l'annexe VI du Règlement (UE) n° 36/2012 ou liés à la fourniture, la fabrication, l'entretien ou l'utilisation de biens énumérés à l'annexe VI, ou relatives à la fourniture d'une assistance technique en rapport avec les équipements ou des technologies devant servir pour la construction ou l'installation de nouvelles centrales pour la production d'électricité, figurant à l'annexe VII du Règlement (UE) n° 36/2012, ne s'appliquent pas à l'exécution d'une obligation découlant d'un contrat conclu avant le 19 janvier 2012, pour autant que la personne ou l'entité qui souhaite invoquer cette exception ait informé, au moins vingt-et-un jours civils auparavant, le Service public fédéral Economie, P.M.E., Classes moyennes et Energie, Direction générale Potentiel économique, Service Licences, rue du Progrès 50, 1210 Bruxelles, de l'opération ou de l'assistance.

Het Parlement was blijkens amendement 26 in het verslag-Bourlanges van mening dat het budget van de uitvoerende agentschappen onderworpen is aan de normale procedure voor het verlenen van kwijting aan de Commissie, maar de Commissie is daarop niet willen ingaan.
Le Parlement était d'avis (rapport Bourlanges, amendement 26) que le budget des agences exécutives devait faire l'objet d'une décharge selon la procédure normale dans le cadre de la décharge à octroyer à la Commission, solution qui n'a pas été retenue par la Commission.

Overwegende, wat betreft de motieven die in casu door de verwerende partij worden aangevoerd om te weigeren inzage te verlenen van het fiscaal dossier van verzoeksters gewezen echtgenoot, dat het bepaalde in artikel 6, § 2, 2°, van de wet van 11 april 1994 alleen verstaan moet worden binnen de perken van een wettelijke geheimhoudingsverplichting en dat het fiscale beroepsgeheim, zoals wordt vermeld in het eerste lid van artikel 337 van het WIB 92, alleen geldt buiten de uitoefening van het ambt; dat het tweede lid van dezelfde bepaling die interpretatie adstrueert in zoverre het ervan uitgaat dat de ambtenaren van de administratie der directe belastingen binnen de uitoefening van hun ambt blijven wanneer zij aan andere administratieve diensten van de Staat en aan rechtscolleges de inlichtingen verstrekken die in de fiscale dossiers voorkomen; dat de wet van 11 april 1994 aan die opsomming van degenen die aanspraak kunnen maken op het fiscaal geheim, impliciet doch stellig de particulieren heeft toegevoegd die, in de uitoefening van hun grondwettelijk recht en onder de voorwaarden gesteld in de wetgeving, inzage vragen van het fiscaal dossier; dat hoewel artikel 6, § 2, 1°, van de wet van 11 april 1994, wat de inachtneming van de persoonlijke levenssfeer van de gewezen echtgenoot betreft, de administratieve overheid dwingt een aanvraag om inzage van een bestuursdocument, gedaan met toepassing van de genoemde wet, af te wijzen, wanneer de bekendmaking afbreuk doet aan de persoonlijke levenssfeer, behoudens voorafgaand instemming van de betrokken persoon, er op grond van de in beginsel vertrouwelijke aard van het fiscaal dossier evenwel geen reden bestaat om af te wijken van het fundamentele recht van de belastingplichtige om de gegrondheid van een schuld die het bestuur van hem vordert te betwisten, wat het recht impliceert om zich de gegevens te laten meedelen die noodzakelijk zijn om de door het bestuur aangevoerde gegevens te begrijpen en in voorkomend geval te ...
Considérant, quant aux motifs avancés en l'espèce par la partie adverse pour refuser de donner accès au dossier fiscal de l'ex-conjoint de la requérante, que l'obstacle inscrit à l'article 6, § 2, 2°, de la loi du 11 avril 1994 ne s'entend que dans les limites d'une obligation légale de secret et que le secret professionnel fiscal ne vaut, comme l'indique l'alinéa 1 de l'article 337 du C. I. R. 92, qu'en dehors de l'exercice des fonctions; que l'alinéa 2 de la même disposition appuie cette interprétation dans la mesure où il répute agir dans l'exercice de leurs fonctions les fonctionnaires de l'administration des contributions directes qui communiquent aux autres services administratifs de l'Etat et aux juridictions les renseignements figurant dans des dossiers fiscaux; que la loi du 11 avril 1994 a implicitement mais certainement ajouté à cette énumération des bénéficiaires des secrets fiscaux, les particuliers qui, dans l'exercice de leur droit constitutionnel et aux conditions fixées par la législation, demandent un accès au dossier fiscal; que si, en ce qui concerne le respect de la vie privée de l'ex-conjoint, l'article 6, § 2, 1°, de la loi du 11 avril 1994 contraint l'autorité administrative à refuser l'accès à un document administratif pour une demande adressée en application de ladite loi lorsque la publicité porte atteinte à la vie privée, sauf accord préalable écrit de la personne concernée, le caractère en principe confidentiel du dossier fiscal ne justifie cependant pas que l'on déroge au droit fondamental du contribuable de contester le bien-fondé d'une dette que l'administration lui réclame, ce qui implique le droit de se faire communiquer les données nécessaires pour comprendre et le cas échéant contester les éléments avancés par l'administration; qu'en l'occurrence, la requérante prouve un intérêt particulier à connaître la situation fiscale de son ex-conjoint puisque c'est sur son patrimoine que la partie adverse entend récupérer les impôts imp ...