Vertaling van "verplichte heffing opgelegd " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

bij uitvoer van de rijst opgelegde bijzondere heffing
taxe spéciale perçue à l'exportation du riz

algemene door de overheid opgelegde verplichting
obligation générale imposée par les administrations publiques

opgelegde architectuur | verplichte architectuur
architecture obligatoire

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De eerste invoeringsdatum van een verplichte heffing (op kavels) is 1 januari 2011 (verplichting voor 3 jaar); de heffing op bouwgronden kan in voorkomend geval verplicht worden opgelegd vanaf 1 januari 2014 (verplichting voor 3 jaar).
La première date d'introduction d'une redevance obligatoire (sur les lots) est le 1 janvier 2011 (obligation pour 3 ans); la redevance sur les terrains à bâtir peut le cas échéant être imposée de façon obligatoire à partir du 1 janvier 2014 (obligation pour 3 ans).

De Commissie ziet op dit gebied geen verschil tussen een heffing van overheidswege die door overheidsinstanties is vastgesteld en een door de staat via wetgeving opgelegde wettelijke verplichting.
À cet égard, la Commission ne constate aucune différence entre une taxe publique fixée par les autorités de l'État et une obligation juridique imposée par l'État à travers la législation.

Daartoe heeft de overheid bij verordening (zie I.3 van dit besluit) een verplichte heffing opgelegd waaruit het Fonds moet worden gefinancierd.
À cet effet, l’État norvégien impose, par la voie réglementaire (voir point I.3 de la présente décision), un prélèvement obligatoire destiné à financer le Fonds.

De verzoekende partijen klagen aan dat bij artikel 20 de verplichting wordt opgelegd om vanaf juli 2002 een « voorschot » op een hypothetische en op dat ogenblik onbestaande aanvullende heffing voor 2002 te betalen, « voorschot » dat hoe dan ook verschuldigd is en dat in voorkomend geval volledig of gedeeltelijk - zonder interesten - op 1 december 2003 zal worden teruggestort indien op 1 oktober 2003 blijkt dat er geen begrotingsoverschrijding in de geneesmiddelensector is of dat de overschrijding lager is dan 1 pct. van de omzet die de ondernemingen in 2001 hebben verwezenlijkt.
Les parties requérantes reprochent à l'article 20 d'imposer, dès juillet 2002, le payement d'une « avance » sur une hypothétique et à ce moment inexistante cotisation complémentaire pour 2002, ladite « avance », due en tout état de cause, étant le cas échéant restituée totalement ou partiellement - sans intérêts - au 1 décembre 2003 s'il s'avère au 1 octobre 2003 qu'il n'y a pas de dépassement budgétaire dans le secteur des médicaments ou si le dépassement est inférieur à 1 p.c. du chiffre d'affaires réalisé par les entreprises en 2001.

De verzoekende partijen klagen aan dat artikel 11 van de bestreden wet enkel aan de farmaceutische ondernemingen, voor het jaar 2000, een aanvullende heffing oplegt die komt bovenop de heffing bedoeld in de artikelen 10 en 12 van de aangevochten wet, bovenop de heffing geëist bij artikel 191, eerste lid, 14°, van de gecoördineerde wet van 14 juli 1994 en bovenop de heffingen die daarnaast werden vastgelegd door de maatregelen genomen in verband met de daling en de blokkering van de prijzen van de geneesmiddelen, zodat de ondernemingen aldus tweemaal worden belast op de omzet die zij in 1999 hebben verwezenlijkt, hetgeen, volgens de memorie van toelichting bij de wet, de tegenprestatie vormt van de vermindering van de kortingen die aan de ziekenhuizen worden toegekend als gevolg van de aan die ziekenhuizen opgelegde verplichting om aan het Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering (RIZIV) de werkelijk betaalde aankoopprijs te factureren.
Les requérantes reprochent à l'article 11 de la loi entreprise d'imposer aux seules entreprises pharmaceutiques, pour l'an 2000, une cotisation complémentaire qui vient se superposer à la cotisation visée aux articles 10 et 12 de la loi entreprise, à celle exigée par l'article 191, alinéa 1, 14°, de la loi coordonnée du 14 juillet 1994 et à celles dictées par ailleurs par les mesures prises à propos de la baisse et du blocage des prix des médicaments, les entreprises étant de la sorte doublement frappées sur le chiffre d'affaires réalisé en 1999, ce qui, selon l'exposé des motifs de la loi, constitue la contrepartie de la réduction des ristournes consenties aux hôpitaux à la suite de l'obligation imposée auxdits hôpitaux de facturer à l'Institut national d'assurance maladie-invalidité (INAMI) le prix d'achat réellement payé.

« doordat het aangevochten koninklijk besluit van 4 februari 1997 en zijn bekrachtigingswet van 26 juni 1997, die zich de inhoud ervan toe-eigent, onregelmatig zijn om reden dat het voormeld koninklijk besluit zich zonder zichtbare, uitgesproken of toelaatbare verantwoording ertoe beperkt voor 1997 aan de farmaceutische bedrijven die met vergoedbare geneesmiddelen in 1996 een omzet op de Belgische markt hebben verwezenlijkt, een ' heffing ' op te leggen, gelijk aan 1 pct. van die omzet, terwijl het zich ervan onthoudt voor hetzelfde jaar enige bijdrage te eisen, enerzijds, van de apothekers met een voor het publiek toegankelijke officina alsook van de geneesheren die een vergunning hebben om een geneesmiddelendepot te houden en, anderzijds, van de erkende groothandelverdelers van geneesmiddelen, ofschoon die drie categorieën van personen uitdrukkelijk zijn beoogd in artikel 10, 4°, van de voormelde wet van 26 juli 1996, waarbij aldus aan de farmaceutische bedrijven een discriminerende verplichting wordt opgelegd, hetgeen impliceert dat het koninklijk besluit van 4 februari 1997 niet kan worden beschouwd als zijnde genomen krachtens de wet van 26 juli 1996, omdat de machtiging die zij bevat, moet worden verondersteld in overeenstemming te zijn met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, zodat de bekrachtigingswet van 26 juni 1997 niet zou kunnen worden beschouwd als zijnde één van de wetten bedoeld in artikel 51, § 1, van de wet van 26 juli 1996, hetgeen ertoe leidt dat moet worden gesteld dat het doel van de bekrachtigingswet van 26 juni 1997 erin bestaat met terugwerkende kracht de overigens bij de wet van 26 juli 1996 niet toegestane ongrondwettigheid van het koninklijk besluit van 4 februari 1997 te dekken op een ogenblik waarop overigens dat koninklijk besluit het voorwerp uitmaakte van een rechtsgeschil dat door de huidige verzoekster voor de afdeling administratie van de Raad van State was gebracht ».
« En ce que l'arrêté royal attaqué du 4 février 1997 et sa loi de confirmation du 26 juin 1997 qui s'en approprie le contenu sont irréguliers pour le motif que ledit arrêté royal se borne, sans justifications apparentes, déclarées ou admissibles, à imposer, pour 1997, aux firmes pharmaceutiques ayant réalisé pour les médicaments remboursables un chiffre d'affaires en 1996 sur le marché belge, une " cotisation" égale à 1 p.c. de ce chiffre d'affaires, tout en s'abstenant d'exiger, pour la même année, une quelconque contribution, d'une part, des pharmaciens tenant officine ouverte au public ainsi que des médecins autorisés à tenir un dépôt de médicaments et, d'autre part, des grossistes répartiteurs en médicaments agréés, bien que ces trois catégories de personnes soient explicitement visées par l'article 10, 4°, de la loi précitée du 26 juillet 1996, imposant de la sorte aux firmes pharmaceutiques une obligation discriminatoire, ce qui implique que l'arrêté royal du 4 février 1997 ne peut être considéré comme pris en vertu de la loi du 26 juillet 1996, pour la raison que l'habilitation qu'elle contient doit être présumée conforme aux articles 10 et 11 de la Constitution, en manière telle que la loi de confirmation du 26 juin 1997 ne saurait être regardée comme une des lois visées à l'article 51, § 1, de la loi du 26 juillet 1996, ce qui amène à devoir considérer que l'objet de la loi de confirmation du 26 juin 1997 consiste à couvrir rétroactivement l'inconstitutionnalité, au demeurant non permise par la loi du 26 juillet 1996, de l'arrêté royal du 4 février 1997, à un moment où, par ailleurs, ce dernier était l'objet d'une contestation juridique portée devant la section d'administration du Conseil d'Etat par l'actuelle requérante ».