Traduction de «verschillende rechtscolleges moeten » (Néerlandais → Français) :

Met het invoeren van de rechtsplegingsvergoeding streefde de wetgever een dubbele doelstelling na : enerzijds, een einde maken aan de verplichting, voor de rechtsonderhorigen, om een nieuwe procedure op te starten voor de burgerlijke rechter op grond van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek teneinde een vergoeding te verkrijgen voor de door hen gemaakte advocatenkosten en, anderzijds, het beheer van de openbare financiën verbeteren door te vermijden dat overheden de kosten van twee verschillende procedures voor twee verschillende rechtscolleges moeten dragen bij de betwisting, door een rechtsonderhorige, van een zelfde bestuurshandeling : « Momenteel moet de verzoeker, die voor de Raad van State in het gelijk gesteld wordt, een rechtsvordering instellen voor de gewone rechtscolleges teneinde de verhaalbaarheid van de advocatenhonoraria te verkrijgen, behoudens minnelijke overeenkomst met de tegenpartij. [...] Het lijkt echter tegenstrijdig met het principe inzake goed bestuur om aan een rechtsonderhorige een nieuwe gerechtelijke procedure op te leggen wanneer de procedure voor de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State voor die partij met succes beëindigd werd. Bovendien worden de openbare overheden blootgesteld aan een dubbele vergoeding, enerzijds voor de procedure voor de Raad van State en anderzijds voor de daaropvolgende procedure voor de justitiële rechter, wat afbreuk doet aan een goed beheer van de openbare financiën » (Parl. St., Senaat, 2012-2013, nr. 5-2277/1, p. 24).
En instaurant l'indemnité de procédure, le législateur poursuivait un double objectif : d'une part, mettre fin à l'obligation, pour les justiciables, d'introduire une nouvelle procédure devant le juge civil, sur la base de l'article 1382 du Code civil, en vue d'obtenir une indemnité pour les frais d'avocat qu'ils ont supportés, et, d'autre part, améliorer la gestion des finances publiques en évitant que des autorités aient à supporter les frais de deux procédures différentes devant deux juridictions différentes à l'occasion de la contestation, par un justiciable, d'un même acte administratif : « Actuellement, le requérant qui obtient gain de cause devant le Conseil d'Etat doit introduire une action devant les juridictions de l'ordre judiciaire en vue d'obtenir la répétibilité des honoraires d'avocats, sauf accord à l'amiable avec la partie adverse. [...] Toutefois, il semble contraire au principe de bonne administration de la justice d'imposer à un justiciable une nouvelle procédure juridictionnelle lorsqu'il est arrivé avec succès au terme de la procédure devant la section du contentieux administratif du Conseil d'Etat. De même, les pouvoirs publics s'exposent à devoir supporter une double indemnité, d'une part, pour la procédure devant le Conseil d'Etat et d'autre part, pour la procédure ultérieure devant la juridiction de l'ordre judiciaire, ce qui est préjudiciable à une bonne gestion des deniers publics » (Doc. parl., Sénat, 2012-2013, n° 5-2277/1, p. 24).

Dit probleem rijst vooral bij gehuwde ouders, die zich naar gelang van de onderscheiden fases van de procedure (dringende voorlopige maatregelen, voorlopige maatregelen, na echtscheiding) tot verschillende rechtscolleges moeten wenden, met name tot de vrederechter, de voorzitter rechtsprekend in kort geding en de jeugdrechtbank.
Ce problème se pose surtout chez les parents mariés, lesquels doivent s'adresser, suivant le stade de la procédure (mesures urgentes et provisoires, mesures provisoires, après le divorce), à différentes juridictions, à savoir au juge de paix, au président statuant en référé et au tribunal de la jeunesse.

Dit probleem rijst vooral bij gehuwde ouders, die zich naar gelang van de onderscheiden fases van de procedure (dringende voorlopige maatregelen, voorlopige maatregelen, na echtscheiding) tot verschillende rechtscolleges moeten wenden, met name tot de vrederechter, de voorzitter rechtsprekend in kort geding en de jeugdrechtbank.
Ce problème se pose surtout chez les parents mariés, lesquels doivent s'adresser, suivant le stade de la procédure (mesures urgentes et provisoires, mesures provisoires, après le divorce) à différentes juridictions, à savoir au juge de paix, au président statuant en référé et au tribunal de la jeunesse.

1) de rechtszekerheid : de drie hoge rechtscolleges moeten een risico van verschillende uitleggingen vermijden; de tijd dat drie groepen van alpinisten sneeuwballen naar elkaar gooien, moet, in de mate van het mogelijke, gedaan zijn.
1) la sécurité juridique: les trois hautes juridictions doivent éviter un risque d'interprétations divergentes; il faut — dans la mesure du possible — que les trois groupes cessent de se quereller.

Q. overwegende dat de Europese netwerken van de verschillende takken van het gerechtelijk apparaat (het Europees netwerk voor justitiële opleiding, het Europees Netwerk van Raden voor de rechtspraak, het netwerk van voorzitters van de Hoge Rechtscolleges van de Europese Unie, het Eurojustitie-netwerk van Europese procureurs-generaal, het Europees justitieel netwerk in burgerlijke en handelszaken en netwerken van rechtsbeoefenaars) een actieve rol moeten spelen bij de verdere totstandbrenging van een Europese justitiële cultuur, gelet op zijn resolutie van 10 september 1991 over de oprichting van een Europese Academie voor rechtswetenschappen , zijn standpunt van 24 september 2002 over de aanneming van een besluit van de Raad tot instelling van een Europees netwerk voor justitiële opleiding , zijn resolutie van 9 juli 2008 over de taak van de nationale rechter binnen het Europees gerechtelijk apparaat , en zijn aanbeveling aan de Raad van 7 mei 2009 betreffende de ontwikkeling van een EU-ruimte voor strafrechtspleging ,
Q. considérant que les réseaux européens en place dans les différents secteurs du système judiciaire (réseau européen de formation judiciaire, réseau européen des conseils de la justice, réseau des présidents des cours suprêmes judiciaires de l'Union, réseau des procureurs généraux européens Eurojustice, réseau judiciaire européen en matière civile et commerciale et réseaux des praticiens de la justice) doivent jouer un rôle actif dans la concrétisation de la culture judiciaire européenne, vu la résolution du Parlement du 10 septembre 1991 sur la fondation d'une Académie du droit européen pour la Communauté européenne , sa position du 24 septembre 2002 relative à l'adoption d'une décision du Conseil instituant un réseau européen de formation judiciaire et sa résolution du 9 juillet 2008 sur le rôle du juge national dans le système juridictionnel européen , ainsi que sa recommandation du 7 mai 2009 à l'intention du Conseil sur la mise en place d'un espace de justice pénale dans l'Union européenne ,

Q. overwegende dat de Europese netwerken van de verschillende takken van het gerechtelijk systeem (het Europees netwerk voor justitiële opleiding, het Europees Netwerk van Raden voor de rechtspraak, het netwerk van voorzitters van de Hoge Rechtscolleges van de Europese Unie, het Eurojustitie-netwerk van Europese procureurs-generaal, het Europees justitieel netwerk in burgerlijke en handelszaken en netwerken van rechtsbeoefenaars) een actieve rol moeten spelen bij de verdere totstandbrenging van een Europese justitiële cultuur, gelet op zijn resolutie van 10 september 1991 over de oprichting van een Europese Academie voor rechtswetenschappen, zijn standpunt van 24 september 2002 over de aanneming van het besluit van de Raad tot instelling van een Europees netwerk voor justitiële opleiding, zijn resolutie van 9 juli 2008 over de taak van de nationale rechter binnen het Europees gerechtelijk apparaat, en zijn aanbeveling aan de Raad van 7 mei 2009 betreffende de ontwikkeling van een EU-ruimte voor strafrechtspleging,
Q. considérant que les réseaux européens en place dans les différents secteurs du système judiciaire (réseau européen de formation judiciaire, réseau européen des conseils de la justice, réseau des présidents des cours suprêmes judiciaires de l'Union européenne, réseau des procureurs généraux européens Eurojustice, réseau judiciaire européen en matière civile et commerciale et réseaux des praticiens de la justice) doivent jouer un rôle actif dans la concrétisation de la culture judiciaire européenne, vu la résolution du Parlement du 10 septembre 1991 sur la fondation d'une Académie du droit européen pour la Communauté européenne, sa position du 24 septembre 2002 relative à l'adoption d'une décision du Conseil instituant un réseau européen de formation judiciaire et sa résolution du 9 juillet 2008 sur le rôle du juge national dans le système juridictionnel européen, ainsi que sa recommandation du 7 mai 2009 à l'intention du Conseil sur la mise en place d'un espace de justice pénale dans l'Union européenne,

« te preciseren of minderjarigen, zonder dat de artikelen 10 en 11 van de Grondwet worden geschonden, verschillend kunnen worden behandeld - naargelang zij al dan niet gehandicapt zijn - bij een aanvraag tot individuele hulpverlening waarin het besluit van de Franse Gemeenschapsregering van 30 juni 1998 ' tot vaststelling van de limieten van de uitgaven bestemd voor individuele hulpverlening in verband met de hulpverlening aan de jeugd en de jeugdbescherming ' voorziet, volgens hetwelk de hulpverlening die de Franse Gemeenschap toekent aan de jongeren die onder de hulpverlening aan de jeugd vallen, ten opzichte van de door de O.C. M.W'. s toegekende hulpverlening een aanvullend en complementair karakter moet hebben, dat in artikel 36 van het decreet van 4 maart 1991 inzake hulpverlening aan de jeugd uitdrukkelijk wordt ingevoerd, en volgens hetwelk de gehandicapte minderjarigen die buiten hun familiaal milieu worden geplaatst, voor de bevoegde rechtscolleges beroepen moeten instellen die de niet-gehandicapte minderjarigen die buiten hun familiaal milieu worden geplaatst, niet moeten instellen, daar de hulpverlening van de Franse Gemeenschap stelselmatig wordt toegekend en bijgevolg sneller en gemakkelijker kan worden verkregen ».
« préciser si des mineurs peuvent faire, sans violer les articles 10 et 11 de la Constitution, l'objet d'un traitement différent - en fonction de leur situation de handicapé ou non - lors d'une demande d'aide individuelle prévue à l'A.G./F. du 30 juin 1998 fixant les limites des dépenses exposées en vue de l'aide individuelle relative à l'aide et à la protection de la jeunesse qui impose le caractère supplétif et complémentaire de l'aide octroyée par la Communauté française aux jeunes relevant de l'aide à la jeunesse, par rapport à l'aide octroyée par les C. P.A.S., explicitement instauré dans l'article 36 du décret sur l'aide à la jeunesse du 4 mars 1991, et qui impose aux mineurs handicapés placés en dehors de leur milieu familial d'introduire devant les juridictions compétentes des recours que les mineurs non handicapés placés en dehors de leur milieu familial ne doivent pas exercer puisque l'aide de la Communauté française est systématique et donc bien plus rapide et facile à obtenir ».

- Het koninklijk besluit van 9 september 1935 dat de taalvereisten regelt waaraan de kandidaten voor het ambt van pleitbezorger en gerechtsdeurwaarder bij de verschillende rechtscolleges moeten voldoen, bepaalt dat een kandidaat-gerechtsdeurwaarder bij een van de rechtscolleges in het gerechtelijk arrondissement Brussel slechts kan worden benoemd op voorwaarde dat hij in staat is om in de uitoefening van zijn ambt beide landstalen te gebruiken.
- L'arrêté royal du 9 septembre 1935 déterminant les conditions d'aptitude linguistique auxquelles devront satisfaire les candidats aux fonctions d'avoué et d'huissier de justice près les diverses juridictions dispose que, dans l'arrondissement judiciaire de Bruxelles, nul ne peut être nommé huissier de justice près d'une des juridictions qui y ont leur siège, s'il ne justifie qu'il est à même de se servir, dans l'exercice de ses fonctions, des deux langues nationales.