Vertaling van "verwijzende rechter erop heeft " (Nederlands → Frans) :

Vermits het geschil voor de verwijzende rechter betrekking heeft op een kapitaalvermindering door een besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid, beperkt het Hof zijn onderzoek tot die hypothese.
Etant donné que le litige devant le juge a quo concerne une réduction de capital opérée par une société privée à responsabilité limitée, la Cour limite son examen à cette hypothèse.

Bij zijn arrest nr. 162/2007 van 19 december 2007, waaraan de verwijzende rechter refereert, heeft het Hof voor recht gezegd : « Artikel 371 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het bepaalt dat de beroepstermijn begint te lopen op de datum van verzending die voorkomt op het aanslagbiljet waarop de bezwaartermijn vermeld staat ».
Par son arrêt n° 162/2007 du 19 décembre 2007, auquel le juge a quo fait référence, la Cour a dit pour droit : « L'article 371 du Code des impôts sur les revenus 1992 viole les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il dispose que le délai de recours court à partir de la date d'envoi figurant sur l'avertissement-extrait de rôle mentionnant le délai de réclamation ».

Zoals de verwijzende rechter vaststelt, heeft het Hof van Cassatie, bij een arrest van 16 maart 1987, uit de bewoordingen van de in het geding zijnde bepaling afgeleid dat de opzeggingstermijnen voor die bedienden niet bij collectieve arbeidsovereenkomst konden worden vastgesteld (Cass., 16 maart 1987, Arr. Cass., 1986-1987, nr. 420).
Comme le juge a quo le constate, la Cour de cassation, dans un arrêt du 16 mars 1987, a déduit des termes de la disposition en cause que les délais de préavis pour ces employés ne pouvaient être fixés par une convention collective de travail (Cass., 16 mars 1987, Pas., 1987, I, n° 420).

Wat de zaak nr. 6166 betreft, geeft de eisende partij voor de verwijzende rechter aan dat de verwijzende rechter heeft beslist haar nieuwe verzoekschrift onontvankelijk te verklaren omdat het onderwerp ervan identiek is aan hetwelk aanleiding heeft gegeven tot de prejudiciële vragen, en dat tegen die beslissing hoger beroep is ingesteld; andermaal is een verzoekschrift ingediend en opnieuw heeft de verwijzende rechter het onontvankelijk verklaard.
En ce qui concerne l'affaire n° 6166, la partie demanderesse devant le juge a quo indique que le juge a quo a décidé de déclarer irrecevable sa nouvelle requête, pour identité d'objet avec celle ayant donné lieu aux questions préjudicielles, et qu'un appel a été introduit contre cette décision; une nouvelle requête a été introduite, et a une nouvelle fois été déclarée irrecevable par le juge a quo.

De verwijzende rechter vraagt het Hof of die bepalingen bestaanbaar zijn met de artikelen 10, 11 en 16 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 14 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij dat Verdrag, indien zij aldus worden geïnterpreteerd « dat de deelgenoot die alleen het onverdeeld goed heeft gebruikt en het exclusief genot ervan heeft gehad, een vergoeding verschuldigd is aan de andere deelgenoot in verhouding tot hun aandeel in de opbrengstwaarde van dit goed, ook wanneer de eerstgenoemde deelgenoot geen schuld heeft aan de omstandigheid dat de andere deelgenoot zijn recht op genot en gebruik niet in natura heeft uitgeoefend, en zelfs wanneer de andere deelgenoot vrijwillig weigert zijn recht op genot en gebruik in natura uit te oefenen ».
Le juge a quo demande à la Cour si ces dispositions sont compatibles avec les articles 10, 11 et 16 de la Constitution, combinés avec l'article 14 de la Convention européenne des droits de l'homme et avec l'article 1 du Premier Protocole additionnel à cette Convention, si elles sont interprétées « en ce sens que l'indivisaire ayant utilisé seul le bien indivis et ayant bénéficié de la jouissance exclusive de ce bien est tenu de payer à l'autre indivisaire une indemnité équivalente à sa part dans la valeur de rapport de ce bien, même lorsque le fait que l'autre indivisaire n'a pas exercé en nature son droit d'usage et de jouissance n'est pas imputable à l'indivisaire cité en premier lieu et même lorsque l'autre indivisaire refuse délibérément d'exercer en nature son droit d'usage et de jouissance ».

In zijn arrest van 8 maart 2011 (C-240/09), heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie gepreciseerd dat, hoewel artikel 9, lid 3, naar het recht van de Unie geen rechtstreekse werking heeft, het evenwel aan de verwijzende rechter staat om het nationale procesrecht ter zake van de voorwaarden voor het instellen van een bestuursrechtelijk beroep of beroep bij de rechter, zo veel mogelijk in overeenstemming met zowel de doelstellingen van artikel 9, lid 3, van dat verdrag als de effectieve rechterlijke bescherming van de door het recht van de Unie verleende rechten uit te leggen, teneinde een milieuvereniging in staat te stellen, bij de rechter op te komen tegen een na een bestuursrechtelijke procedure gevolgde beslissing die in strijd zou kunnen zijn met het milieurecht van de Unie (20) .
Dans son arrêt du 8 mars 2011 (C-240/09), la Cour de justice de l'Union européenne a précisé que, si l'article 9, paragraphe 3, est dépourvu d'effet direct en droit de l'Union, il appartient toutefois à la juridiction de renvoi d'interpréter, dans toute la mesure du possible, le droit procédural relatif aux conditions devant être réunies pour exercer un recours administratif ou juridictionnel conformément tant aux objectifs de l'article 9, paragraphe 3, de cette convention qu'à celui de protection juridictionnelle effective des droits conférés par le droit de l'Union, afin de permettre à une organisation de défense de l'environnement de contester devant une juridiction une décision prise à l'issue d'une procédure administrative susceptible d'être contraire au droit de l'Union de l'environnement (20) .

De minister wijst erop dat in ons rechtsstelsel het bewijs vrij is en dat wat betreft de deling van de bewijslast het systeem in twee stadia verloopt : in eerste instantie legt men aan de rechter een aantal feitelijke elementen voor (feiten, algemene statistieken, ..) en beoordeelt die rechter hun ontvankelijkheid. Vervolgens keert de rechter zich tot de persoon die geacht wordt discriminerend gehandeld te hebben en vraagt hem om welke positieve redenen hij een verantwoord onderscheid heeft gemaakt volgens een gewettigd doel.
Le ministre rappelle que, dans notre système juridique, la preuve est libre, et qu'en ce qui concerne le partage de la charge de la preuve, il s'agit d'un système en deux étapes: tout d'abord, on présente un certain nombres d'éléments (faits, statistiques générales, ..) au juge, qui apprécie leur recevabilité, puis celui-ci se tourne vers la personne censée avoir discriminé, et lui demande quelle est la raison positive pour laquelle elle a éventuellement fait une distinction justifiée conformément à un but légitime.

De minister wijst erop dat de wet van 4 juli 2001, bedoeld om een eind te maken aan de controverse over de plaats van het beslag bij beslag onder derden, in artikel 633 van het Gerechtelijk Wetboek een lid heeft ingevoegd dat de territoriale bevoegdheid van de rechter inzake bewarende beslagen wijzigde en die bevoegdheid verleende aan de rechter van de woonplaats van de beslagen schuldenaar.
Le ministre rappelle que la loi du 4 juillet 2001, qui avait pour but de mettre fin à une controverse concernant le lieu de la saisie en cas de saisie-arrêt, a inséré dans l'article 633 du Code judiciaire un alinéa modifiant la compétence territoriale du juge en matière de saisies conservatoires et attribuant la compétence au juge du domicile du débiteur saisi.

Mevrouw Deveneyn wijst erop dat bepaalde mensen zullen verkiezen dat zij worden bijgestaan voor de rechter door iemand die de onderhandeling van het akkoord heeft meegemaakt en die kan meedelen aan de rechter dat dit akkoord juridisch in orde is.
Mme Deveneyn attire l'attention sur le fait que certaines personnes préféreront se faire assister, devant le juge, par une personne qui était présente lors de la négociation de l'accord et qui puisse confirmer au juge que l'accord est juridiquement en ordre.