Vertaling van "verwijzende rechter geoordeeld " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

verwijzende rechter
juridiction de renvoi | tribunal de renvoi

verwijzende rechter
juge de renvoi

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

In de verwijzingsbeslissing heeft de verwijzende rechter geoordeeld dat de Europese Unie een « rechthebbende » in de zin van artikel 29bis van de wet van 21 november 1989 was.
Dans la décision de renvoi, le juge a quo a jugé que l'Union européenne était un « ayant droit » au sens de l'article 29bis de la loi du 21 novembre 1989.

Door het voormelde artikel 11 in samenhang te lezen met de artikelen 6 en 7 van het koninklijk besluit van 12 april 2005 « tot vaststelling van de organisatie, werking, vergoeding en incompatibiliteitsregels van het Interministerieel Comité voor de Distributie » heeft de verwijzende rechter geoordeeld dat, bij staking van stemmen binnen het ICD, moet worden aangenomen dat geen enkele beslissing is genomen zodat het beroep dat is ingesteld tegen die ontstentenis van beslissing onontvankelijk dient te worden verklaard.
Combinant l'article 11 précité avec les articles 6 et 7 de l'arrêté royal du 12 avril 2005 « déterminant l'organisation, le fonctionnement, la rémunération et les règles de l'incompatibilité du Comité interministériel pour la Distribution », le juge a quo a jugé que lorsque les votes sont partagés au sein du CID, il doit être considéré qu'aucune décision n'a été prise de sorte que le recours introduit contre cette absence de décision doit être déclaré irrecevable.

In de motivering van het voormelde arrest heeft het Hof geoordeeld dat het verschil in behandeling tussen gehuwden en wettelijk samenwonenden verantwoord was, mede rekening houdend met het bestaan van artikel 146bis van het Burgerlijk Wetboek, dat het tegengaan van schijnhuwelijken beoogt, terwijl een dergelijke bepaling, op het ogenblik van de feiten, zoals die zich hadden voorgedaan in het geschil voor de verwijzende rechter, niet bestond voor de wettelijke samenwoning.
Dans la motivation de l'arrêt précité, la Cour a jugé que la différence de traitement entre les personnes mariées et les cohabitants légaux était justifiée, compte tenu notamment de l'existence de l'article 146bis du Code civil, qui vise à lutter contre les mariages de complaisance, alors qu'une telle disposition, au moment des faits, tels qu'ils s'étaient produits dans le litige soumis au juge a quo, n'existait pas pour la cohabitation légale.

De verwijzende rechter heeft geoordeeld dat de aldus gegenereerde inkomsten geen beroepswerkzaamheid betroffen.
Le juge a quo a estimé que le revenu ainsi généré ne relevait pas d'une activité professionnelle.

Met betrekking tot het door de Europese Unie uitgeoefende rechtstreeks verhaal heeft de verwijzende rechter in zijn verwijzingsvonnis geoordeeld dat de Europese Unie een « rechthebbende » in de zin van artikel 29bis van de wet van 21 november 1989 was en heeft hij beslist om het Hof de voorliggende prejudiciële vragen te stellen.
En ce qui concerne le recours direct exercé par l'Union européenne, le juge a quo a, dans son jugement de renvoi, estimé que l'Union européenne était un « ayant droit » au sens de l'article 29bis de la loi du 21 novembre 1989, et a décidé de poser à la Cour les présentes questions préjudicielles.

De Ministerraad voert aan dat het antwoord op de prejudiciële vraag niet nuttig is voor de oplossing van het geschil voor de verwijzende rechter, nu deze laatste heeft geoordeeld dat de eisende partij als arbeider was tewerkgesteld, zodat artikel 82 van de Arbeidsovereenkomstenwet niet op hem van toepassing is.
Le Conseil des ministres fait valoir que la réponse à la question préjudicielle n'est pas utile à la solution du litige devant le juge a quo, dès lors que ce dernier a estimé que la partie demanderesse était occupée en tant qu'ouvrier, de sorte que l'article 82 de la loi relative aux contrats de travail ne lui est pas applicable.

De verwijzende rechter merkt vervolgens op dat het Hof van Cassatie, bij een arrest van 9 mei 2008, heeft geoordeeld dat de bepalingen van een akkoord dat tussen de Belgische en de Franse administratie is gesloten op grond van artikel 24, § 1, van de voormelde Overeenkomst van 10 maart 1964, een wet in de zin van artikel 608 van het Gerechtelijk Wetboek zijn.
Le juge a quo relève ensuite que, par arrêt du 9 mai 2008, la Cour de cassation a jugé que les dispositions d'un accord conclu entre les administrations belge et française sur la base de l'article 24, § 1 , de la Convention du 10 mars 1964 précitée constituent une loi au sens de l'article 608 du Code judiciaire.

De verwijzende rechter heeft bijgevolg geoordeeld dat de eiseres halftijds heeft willen werken, zonder enig optreden van de adviserend geneesheer van haar ziekenfonds en dat de omstandigheden die ten grondslag liggen aan het geschil, hierdoor verschilden van die van een arbeidsongeschikte werknemer die het werk gedeeltelijk hervat met de toestemming van de adviserend geneesheer van zijn ziekenfonds.
Le juge a quo a, en conséquence, jugé que la demanderesse avait voulu travailler à mi-temps, sans aucune intervention du médecin-conseil de sa mutuelle et que de ce fait, les circonstances à l'origine du litige étaient différentes de celles d'un travailleur en incapacité de travail qui reprend partiellement le travail avec l'accord du médecin-conseil de sa mutuelle.

Het gegeven dat de verwijzende rechter in onderhavige zaak uitgaat van « de interpretatie dat de [ .] hoofdelijke gehoudenheid tot betaling van de ontdoken belastingen een burgerlijke maatregel is », doet geen afbreuk aan hetgeen het Hof in de voormelde arresten heeft geoordeeld.
La circonstance que le juge a quo se fonde, dans la présente affaire, sur « l'interprétation selon laquelle l'obligation solidaire [ .] de payer l'impôt éludé est une mesure civile » ne change rien à ce que la Cour a jugé dans les arrêts précités.

Overigens, nadat hij heeft vastgesteld dat het Hof zich reeds in zijn arrest nr. 71/2006 van 10 mei 2006 heeft uitgesproken over artikel 5, § 1, eerste lid en tweede lid, i), op zichzelf genomen, heeft de verwijzende rechter geoordeeld dat hij ertoe gehouden was een vraag aan het Hof te stellen, daar hij meende dat « de betrokken bepalingen niet dezelfde zijn » en dat « het Grondwettelijk Hof zich heeft uitgesproken ten aanzien van artikel 5, § 1, eerste lid en tweede lid, i), op zichzelf genomen ».
Par ailleurs, après qu'il eut constaté que la Cour s'était déjà prononcée par son arrêt n° 71/2006 du 10 mai 2006 sur l'article 5, § 1, alinéas 1 et 2, i), considéré isolément, le juge a quo a estimé qu'il était tenu de saisir la Cour, estimant que « les dispositions concernées ne sont pas les mêmes » et que « la Cour constitutionnelle s'est prononcée à l'égard de l'article 5, § 1, alinéa 1 et alinéa 2, i), considéré isolément ».