Vertaling van "verwijzende rechter gewezen " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

buitenlands vonnis | door een buitenlandse rechter gewezen vonnis | in het buitenland gewezen vonnis | vreemd vonnis
décision étrangère

verwijzende rechter
juge de renvoi

verwijzende rechter
juridiction de renvoi | tribunal de renvoi

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De verwijzende rechter vraagt het Hof of de voormelde bepaling bestaanbaar is met het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie « in zoverre [zij] tot gevolg heeft dat een wet die het bedrag van de aanleg wijzigt, onmiddellijk van toepassing is op de vonnissen die na de datum van inwerkingtreding van die wet zijn gewezen, zonder dat rekening wordt gehouden met de datum van het inleiden van de zaak voor de eerste rechter en/of met de datum van het instellen van de vorderingen die voor hem zijn geformuleerd en die bepalend zijn voor de berekening van dat bedrag ».
Le juge a quo demande à la Cour si la disposition précitée est compatible avec le principe d'égalité et de non-discrimination « en ce qu' [elle] a pour effet qu'une loi modificative du taux de ressort est immédiatement applicable aux jugements rendus après la date d'entrée en vigueur de cette loi, sans qu'il soit tenu compte de la date d'introduction de l'affaire devant le premier juge et/ou de la date d'introduction des demandes qui sont formulées devant lui et qui conditionnent le calcul de ce taux ».

Artikel 136 van de voormelde wet, die luidens artikel 274 van dezelfde wet in werking is getreden op 1 september 2014, heeft het bedrag van de aanleg van de in eerste aanleg gewezen beslissingen gewijzigd zodat, met toepassing van het voormelde artikel 3 van het Gerechtelijk Wetboek, het aan de verwijzende rechter voorgelegde hoger beroep tegen het vonnis onontvankelijk is, aangezien het bedrag van de vordering die het voorwerp uitmaakt van het hoger beroep lager is dan het nieuwe bedrag van de aanleg.
L'article 136 de la loi précitée, entrée en vigueur, aux termes de l'article 274 de la même loi, le 1 septembre 2014, a modifié le taux de ressort des décisions rendues en première instance, de sorte que, par application de l'article 3 du Code judiciaire précité, l'appel du jugement soumis au juge a quo est irrecevable, le montant de la demande qui fait l'objet de l'appel étant inférieur au nouveau taux de ressort.

Uit de combinatie, met artikel 3 van het Gerechtelijk Wetboek, van de twee bepalingen van de wet van 30 juli 2013 die, volgens de verwijzende rechter, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet klaarblijkelijk niet schenden, zou een verschil in behandeling tussen rechtzoekenden voortvloeien naargelang zij vóór of na 1 september 2014 hoger beroep hebben ingesteld tegen een door een vrederechter gewezen vonnis waarvan de inzet lager is dan 1.860 euro.
Il résulterait de la combinaison, avec l'article 3 du Code judiciaire, des deux dispositions de la loi du 30 juillet 2013, qui, selon le juge a quo, ne violent manifestement pas les articles 10 et 11 de la Constitution, une différence de traitement entre les justiciables selon qu'ils ont introduit, avant ou après le 1 septembre 2014, un appel contre un jugement rendu par un juge de paix, dont l'enjeu est inférieur à 1.860 euros.

Uitgaande van die zienswijze wenst de verwijzende rechter van het Hof te vernemen of artikel 577 van het Gerechtelijk Wetboek, gewijzigd bij artikel 5 van de wet van 26 maart 2014, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt « doordat de hogere beroepen tegen vonnissen tussen ondernemingen, namelijk tussen alle personen die op duurzame wijze een economisch doel nastreven, die betrekking hebben op een handeling verricht in het kader van de verwezenlijking van dat doel, gewezen door de vrederechter (krachtens diens bijzondere bevoegdheden die volgen uit artikel 591 van het Gerechtelijk Wetboek) niet langer voor de rechtbank van koophandel doch voor de rechtbank van eerste aanleg worden gebracht, terwijl alle geschillen tussen ondernemingen en die betrekking hebben op een handeling verricht in het kader van de verwezenlijking van hun economisch doel, en die niet onder de bijzondere bevoegdheid van andere rechtscolleges vallen, krachtens artikel 573 van het Gerechtelijk Wetboek, zoals gewijzigd door artikel 2 van de Wet van 26 maart 2014, voor de rechtbank van koophandel worden gebracht ».
Partant de ce point de vue, le juge a quo demande à la Cour si l'article 577 du Code judiciaire, modifié par l'article 5 de la loi du 26 mars 2014, viole les articles 10 et 11 de la Constitution « en ce que les appels des jugements entre entreprises, à savoir entre toutes personnes qui poursuivent durablement un but économique, concernant un acte accompli dans la poursuite de ce but, rendus par le juge de paix (en vertu de ses compétences spéciales qui découlent de l'article 591 du Code judiciaire) ne sont plus portés devant le tribunal de commerce mais devant le tribunal de première instance, alors que toutes les contestations entre entreprises concernant un acte accompli dans la poursuite de leur but économique et qui ne relèvent pas de la compétence spéciale d'autres juridictions sont, en vertu de l'article 573 du Code judiciaire, tel qu'il a été modifié par l'article 2 de la loi du 26 mars 2014, portées devant le tribunal de commerce ».

Zoals de Ministerraad doet opmerken, blijkt zowel uit de motivering van het door de verwijzende rechter gewezen vonnis als uit de bewoordingen van de aan het Hof voorgelegde vraag dat alleen de bestaanbaarheid van artikel 55bis van de Wegverkeerswet met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in het geding is.
Comme le relève le Conseil des ministres, il ressort tant des motifs du jugement rendu par le juge a quo que des termes de la question soumise à la Cour que seule est en cause la compatibilité avec les articles 10 et 11 de la Constitution de l'article 55bis des lois coordonnées.

Uit de elementen van het dossier en uit de motieven van het door de verwijzende rechter gewezen arrest blijkt dat de prejudiciële vraag betrekking heeft op het geval waarin het door het parket uitgebrachte negatieve advies ongegrond wordt verklaard in het door de rechtbank gewezen vonnis en in dat vonnis daardoor bijgevolg, onder voorbehoud van een eventuele beslissing tot hervorming in hoger beroep, een subjectief recht op de Belgische nationaliteit aan de vreemdeling wordt toegekend.
Il ressort des éléments du dossier ainsi que des motifs de l'arrêt rendu par le juge a quo que la Cour est saisie de l'hypothèse où le jugement rendu par le tribunal déclare l'avis négatif émis par le parquet non fondé et reconnaît en conséquence de ce fait à l'étranger, sous réserve d'une décision de réformation éventuelle en appel, un droit subjectif à la nationalité belge.

Zowel uit de antecedenten van de zaak als uit de motieven van het door de verwijzende rechter gewezen arrest blijkt dat de appellant een bijslag wegens verergering wilde verkrijgen op grond van de evolutie van zijn gezondheidstoestand sedert het arbeidsongeval waarvan hij op 16 februari 1970 het slachtoffer was.
Il ressort des antécédents de la cause autant que des motifs de l'arrêt rendu par le juge a quo que l'appelant entendait obtenir une allocation d'aggravation en raison de l'évolution de son état de santé depuis l'accident du travail dont il a été victime le 16 février 1970.

Zowel uit de motieven van het door de verwijzende rechter gewezen arrest als uit de prejudiciële vraag zelf blijkt dat enkel het eerste lid van het in het geding zijnde artikel 69 wordt beoogd.
Il ressort tant des motifs de l'arrêt rendu par le juge a quo que de la question préjudicielle elle-même que seul est visé l'alinéa 1 de l'article 69 en cause.

Zowel uit de motieven van de door de verwijzende rechter gewezen arresten als uit de bewoordingen van de vragen zelf, blijkt dat het bekritiseerde verschil in behandeling voortvloeit uit artikel 102 van de herstelwet van 22 januari 1985 houdende sociale bepalingen. De verwijzende rechter vergelijkt immers de financiële situatie van de ontslagen werknemer die zijn prestaties had verminderd en die, indien hij zijn opzeggingstermijn presteert, de in het voormelde artikel 102 bedoelde vergoeding blijft ontvangen tijdens de periode waarin hij zijn opzeggingstermijn presteert, met de situatie van een dergelijke werknemer die zijn opzeggingsperiode niet presteert en een compenserende opzeggingsvergoeding zal ontvangen, maar daarentegen de in artikel 102 bedoelde vergoeding niet langer zal kunnen genieten.
Il ressort tant des motifs des arrêts rendus par le juge a quo que des termes des questions elles-mêmes que la différence de traitement critiquée résulte de l'article 102 de la loi de redressement du 22 janvier 1985 contenant des dispositions sociales.Le juge a quo compare en effet la situation financière du travailleur licencié qui avait réduit ses prestations et qui, s'il preste son préavis, continue à percevoir l'indemnité visée audit article 102 durant la période où il preste son préavis, avec la situation financière de celui qui ne preste pas son préavis et qui percevra une indemnité compensatoire de préavis mais ne pourra plus bénéficier de l'indemnité visée à l'article 102.

De vraag van de verwijzende rechter komt er volgens de advocaat-generaal op neer, of het gemeenschapsrecht zich ertegen verzet dat een nationaal bestuursorgaan een op het gemeenschapsrecht gebaseerd verzoek om betaling afwijst op grond dat dit verzoek strekt tot betwisting van een eerdere, definitief geworden beschikking, wanneer deze definitieve beschikking berust op een uitlegging van het gemeenschapsrecht die door het Hof in een nadien gewezen prejudicieel arrest is ontkracht.
La question posée par la juridiction de renvoi revient, selon l'avocat général, à déterminer si le droit communautaire s'oppose à ce qu'un organe administratif national refuse de faire droit à une demande en paiement fondée sur le droit communautaire au motif que cette demande tend à remettre en cause une décision administrative antérieure devenue définitive, alors que celle-ci est fondée sur une interprétation du droit communautaire qui a été infirmée par la Cour dans un arrêt préjudiciel prononcé ultérieurement.