Vertaling van "verzoek heeft uitgelegd " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

schuldeiser die het verzoek tot faillietverklaring gedaan heeft
créancier poursuivant

.... en heeft mij opgedragen U in kennis te stellen van dit verzoek om advies
Le Conseil .... et m'a chargé de vous transmettre cette demande de consultation

van de dag waarop de verzoeker van de handeling heeft kennis gekregen
à compter du jour où le requérant a pris connaissance de l'acte

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Zoals Cambodja in zijn verzoek heeft uitgelegd, kan de afwijking echter alleen volledig worden gebruikt als rekening wordt gehouden met een seizoensgebonden ritme: een periode voor het bestellen van onderdelen (oktober-december) en een periode van invoer van deze onderdelen uit de andere landen (van mei van het daaropvolgende jaar tot maart van het derde jaar).
Toutefois, comme l'explique le Cambodge dans sa demande, la dérogation ne peut être pleinement utilisée que si l'on tient compte du rythme saisonnier séparant la période de commande des parties (d'octobre à décembre) de celle de l'importation de ces parties en provenance des autres pays (de mai de l'année suivante à mars de la troisième année).

Overwegende dat de analysenota betreffende die voorstellen, die door de auteur van het effectonderzoek opgemaakt werd op verzoek van de Regering, gewezen heeft op de mogelijkheden van het grondgebied dat bij de 2 routes betrokken is (landbouwactiviteiten, mobiliteit, fauna, flora, biodiversiteit, levenskwaliteit, habitat); dat de auteur vervolgens de analysecriteria voor beide routes heeft uitgelegd; dat hij zodoende beide varianten heeft kunnen vergelijken aan de hand van een tabel en hun voor- en nadelen aan het licht heeft kunnen brengen;
Considérant que la note d'analyse de ces propositions réalisée par l'auteur de l'étude d'incidences à la demande du Gouvernement a analysé les potentialités du territoire concerné par les 2 itinéraires (activités agricoles, mobilité, faune, flore, biodiversité, qualité de vie, habitat); que l'auteur a ensuite présenté les critères d'analyse de ces deux itinéraires; que cela lui a permis d'établir un tableau de comparaison des deux variantes proposées et de souligner les avantages et les inconvénients de chaque variante;

Cambodja heeft in zijn verzoek uitgelegd dat zijn rijwielindustrie aanzienlijke inspanningen heeft verricht om stapsgewijs te voldoen aan de (in bijlage 22-03 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/2446 vastgelegde) oorsprongsregels van de Unie voor de minst ontwikkelde landen, volgens welke een product alleen als van oorsprong uit een minst ontwikkeld land mag worden beschouwd, als het percentage voor de productie ervan gebruikte en uit andere land en ingevoerde materialen niet hoger dan 70 % is.
Dans sa demande, le Cambodge a estimé que son secteur de la bicyclette avait accompli des efforts considérables pour se conformer progressivement aux règles d'origine de l'Union applicables aux pays les moins avancés [telles que prévues par l'annexe 22-03 du règlement délégué (UE) 2015/2446], en vertu desquelles, pour qu'un produit soit considéré comme originaire du pays moins avancé, les matières utilisées pour sa production et importées d'autres pays ne doivent pas excéder 70 %.

Het HvJ heeft geoordeeld dat artikel 5, lid 5, en overweging 2 vereisen dat wanneer de overheid van een lidstaat een verzoek behandelt, en in het bijzonder wanneer wordt bepaald of aan de voorwaarden van artikel 7, lid 1, is voldaan, de richtlijn moet worden uitgelegd en toegepast met eerbiediging van het privéleven en het gezinsleven[85] en de rechten van het kind[86] als vervat in het Handvest[87].
La CJUE a estimé que l’article 5, paragraphe 5, et le considérant 2 imposent, lorsque l’administration d’un État membre examine une demande, en particulier pour déterminer si les conditions de l’article 7, paragraphe 1, sont remplies, d’interpréter et d’appliquer la directive à la lumière du respect de la vie privée et familiale[85] et des droits de l’enfant[86] consacrés dans la Charte[87].

Zij heeft op verzoek van de Raad[11] onderzocht of het haalbaar is een dergelijk centrum op te richten[12] en stelt nu voor om binnen Europol een Europees Centrum voor de bestrijding van cybercriminaliteit (EC3) op te richten, dat het zenuwcentrum moet worden van de strijd tegen cybercriminaliteit in de EU. In deze mededeling, die op basis van de haalbaarheidsstudie is opgesteld, worden de voorgestelde kerntaken van het EC3 toegelicht en wordt uitgelegd waarom het bij Europol moet worden ondergebracht en hoe het kan worden opgericht.
Après avoir réalisé une étude de faisabilité sur la création d'un tel centre[11] à la demande du Conseil[12], la Commission propose un Centre européen de lutte contre la cybercriminalité (EC3), qui fera partie d'Europol et servira de point focal dans la lutte contre la cybercriminalité au sein de l'UE.

Met het eerste middel wordt gesteld dat het Gerecht artikel 4, lid 2, derde streepje, van verordening (EG) nr. 1049/2001 (1) van het Europees Parlement en de Raad van 30 mei 2001 inzake de toegang van het publiek tot documenten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie (transparantieverordening) onjuist heeft uitgelegd door te oordelen dat de Commissie zich, bij het beroep op de uitzondering ter bescherming van onderzoeken, op een algemeen vermoeden mag baseren om de toegang te weigeren tot documenten betreffende een EU-pilot-procedure, voor zover die procedure een fase is die aan de eventuele inleiding van een beroep wegens niet-nakoming voorafgaat, en dat de Commissie geen blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting toen ze de voormelde bepaling van de transparantieverordening aldus uitlegde dat zij het verzoek om toegang tot de gevraagde documenten betreffende een EU-pilot-procedure mocht afwijzen zonder de documenten concreet en individueel te onderzoeken.
Dans son premier moyen, elle fait valoir que le Tribunal s’est trompé dans son interprétation de l’article 4, paragraphe 2, troisième tiret, du règlement (CE) no 1049/2001 du Parlement européen et du Conseil, du 30 mai 2001, relatif à l’accès du public aux documents du Parlement européen, du Conseil et de la Commission (le «règlement sur la transparence») (1), en estimant que la Commission peut, lorsqu’elle invoque l’exception relative aux procédures d’enquête, se fonder sur une présomption générale pour refuser l’accès à des documents relatifs à une procédure EU Pilot, en tant qu’étape précédant l’éventuelle ouverture formelle d’une procédure en manquement, et que la Commission n’a pas commis d’erreur de droit en interprétant ladite disposition du règlement sur la transparence en ce sens qu’elle pouvait rejeter la demande d’accès aux documents litigieux afférents à une procédure EU Pilot sans les examiner de manière concrète et individuelle.

In zaak C 375/11, betreffende een verzoek om een prejudiciële beslissing krachtens artikel 267 VWEU, ingediend door het Grondwettelijk Hof (België) bij arrest van 16 juni 2011, in de procedure Belgacom NV, Mobistar NV, KPN Group Belgium NV tegen de Belgische Staat, heeft het Europees hof van Justitie in haar arrest van 21 maart 2013 verklaart: "Dat de Machtigingsrichtlijn moet worden uitgelegd dat zij zich er niet tegen verzetten dat een lidstaat de mobiele telefonie operatoren die over gebruiksrechten voor radiofrequenties beschikken een enige heffing oplegt die zowel verschuldigd is wanneer nieuwe gebruiksrechten voor radiofrequenties worden verkregen als wanneer die rechten worden verlengd, en die deze operatoren moeten betalen bovenop een jaarlijkse heffing voor de terbeschikkingstelling van de frequenties, die ertoe strekt het optimale gebruik van de hulpbronnen te bevorderen, en bovenop een heffing die de beheerskosten van de vergunning dekt, op voorwaarde dat die heffingen daadwerkelijk een optimaal gebruik van die radiofrequenties als hulpbron beogen te verzekeren, objectief gerechtvaardigd, transparant en niet-discriminerend zijn, in verhouding staan tot het beoogde doel".
Dans l'affaire C 375/11, ayant pour objet une demande de décision préjudicielle au titre de l'article 267 TFUE, introduite par la Cour constitutionnelle (Belgique), par décision du 16 juin 2011, dans la procédure Belgacom SA, Mobistar SA, KPN Group Belgium SA contre l'État belge, la Cour européenne de Justice a déclaré dans son arrêt du 21 mars 2013 que: "la Directive Autorisation doit être interprétée en ce sens qu'elle ne s'oppose pas "à ce qu'un État membre impose aux opérateurs de téléphonie mobile titulaires de droits d'utilisation des radiofréquences une redevance unique, due tant pour une nouvelle acquisition des droits d'utilisation des radiofréquences que pour la reconduction de ces derniers et qui s'ajoute à une redevance annuelle de mise à disposition des fréquences, visant à favoriser l'utilisation optimale des ressources, mais également à une redevance couvrant les frais de gestion de l'autorisation, sous réserve que ces redevances visent réellement à assurer une utilisation optimale de la ressource que constituent ces radiofréquences, qu'elles soient objectivement justifiées, transparentes, non discriminatoires et proportionnées eu égard à l'usage auquel elles sont destinées".

Moeten de artikelen 18 VWEU en 21 VWEU aldus worden uitgelegd dat de autoriteiten van een lidstaat verplicht zijn om de naamsverandering van een van hun onderdanen te erkennen als deze persoon tegelijk onderdaan is van een andere lidstaat en in die lidstaat zijn oorspronkelijke, bij zijn geboorte gekregen familienaam (opnieuw) heeft verworven door een naamsverandering die niet gepaard gaat met een wijziging van zijn familierechtelijke status, ofschoon de betrokkene deze naam niet tijdens een gewoon verblijf in de andere lidstaat heeft verworven en deze naam hem op zijn verzoek is verleend?
Les articles 18 TFUE et 21 TFUE doivent-ils être interprétés en ce sens que les autorités d’un État membre sont tenues de reconnaître le changement de nom d’un ressortissant dudit État membre lorsque ledit ressortissant est en même temps ressortissant d’un autre État membre et qu’il a acquis (à nouveau), dans ce dernier État membre, son nom de famille initial reçu à la naissance, par un changement de nom qui n’était pas lié à un changement de statut relevant du droit de la famille, bien que le nom n’ait pas été acquis au cours du séjour habituel du ressortissant dans l’autre État membre et qu’il ait été acquis à la demande dudit ressortissant?

Het OCMW heeft hoger beroep aangetekend tegen deze beslissing en het Arbeidshof heeft prejudiciële vragen gesteld aan het Europees Hof van Justitie (EHvJ) over twee aspecten: "Moeten de richtlijnen [2004/83, 2005/85 en 2003/9] aldus worden uitgelegd dat op de lidstaat die bepaalt dat vreemdelingen die 'op zodanige wijze lijden aan een ziekte dat deze ziekte een reëel risico inhoudt voor hun leven of fysieke integriteit of een reëel risico inhoudt op een onmenselijke of vernederende behandeling wanneer er geen adequate behandeling is in hun land van herkomst', recht hebben op de subsidiaire bescherming in de zin van artikel 15, [sub b], van richtlijn [2004/83], een verplichting rust om: - te bepalen dat een beroep tegen de administratieve beslissing waarbij het verblijfsrecht en/of de subsidiaire bescherming wordt geweigerd en een bevel wordt uitgevaardigd om het grondgebied te verlaten, schorsende werking heeft, - in het kader van zijn socialebijstandsregeling of opvangregeling te voorzien in andere dan de medische basisbehoeften van verzoeker tot de beslissing over het beroep tegen die administratieve beslissing?" Het standpunt van het Hof is het volgende: Wat betreft het ontbreken van een schorsend beroep, zijn de richtlijnen aangehaald door de verwijzende rechterlijke instantie niet van toepassing, maar het EHVJ zal andere nuttige elementen bezorgen aan de nationale rechter om een vonnis te kunnen vellen.
Le CPAS a interjeté appel de cette décision et la Cour du travail a posé des questions préjudicielles à la Cour de Justice de l'Union européenne (CJUE) pour deux aspects: "Les directives [2004/83, 2005/85 et 2003/9] doivent-elles être interprétées comme faisant obligation à l'État membre qui prévoit que l'étranger qui 'souffre d'une maladie telle qu'elle entraîne un risque réel pour sa vie ou son intégrité physique ou un risque réel de traitement inhumain ou dégradant lorsqu'il n'existe aucun traitement adéquat dans son pays d'origine' a droit à la protection subsidiaire au sens de l'article 15, [sous b),] de la directive [2004/83], - de prévoir un recours suspensif contre la décision administrative refusant le droit de séjour et/ou la protection subsidiaire et faisant ordre de quitter le territoire, - de prendre en charge dans le cadre de son régime d'aide sociale ou d'accueil, les besoins élémentaires autres que médicaux du requérant, jusqu'à ce qu'il soit statué sur le recours introduit contre cette décision administrative?" La position de la Cour est la suivante: En ce qui concerne l'absence de recours suspensif, les directives invoquées par la juridiction de renvoi ne sont pas applicables mais la CJUE va fournir d'autres éléments utiles au juge national pour pouvoir trancher.