Vertaling van "verzoeken tot oninbaarlijding " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

voorrang geven aan verzoeken | prioriteit geven aan verzoeken | verzoeken prioriteren
établir un ordre de priorités de demandes

verzoeken van klanten verwerken op basis van de REACH-verordening | verzoeken van klanten verwerken op basis van REACH-verordening nr. 1907/2006
traiter les demandes de clients conformément au règlement européen REACh 1907/2006

verzoeken
inviter

Omschrijving: Het belangrijkste kenmerk is het bij herhaling presenteren van lichamelijke klachten samen met aanhoudende verzoeken om medisch onderzoek, in weerwil van herhaalde negatieve bevindingen en geruststellingen door dokters dat de klachten geen lichamelijke basis hebben. Indien er wel lichamelijke stoornissen zijn, verklaren deze de aard en omvang van de klachten of de angst en preoccupatie van de patiënt niet.
Définition: La caractéristique essentielle est l'apparition de symptômes physiques associés à une quête médicale insistante, persistant en dépit de bilans négatifs répétés et de déclarations faites par les médecins selon lesquelles les symptômes n'ont aucune base organique. S'il existe un trouble physique authentique, ce dernier ne permet de rendre compte ni de la nature ou de la gravité des symptômes, ni de la détresse ou des préoccupations du sujet.

verzoeken en beroep
voies de recours

behandeling van verzoeken
exécution des demandes

verzoeken om nieuwe producten afhandelen
gérer les demandes de nouveaux produits

Europese Overeenkomst inzake het doorzenden van verzoeken om rechtsbijstand
Accord européen sur la transmission des demandes d'assistance judicaire

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

In de betrokken periode zijn 426 verzoeken om oninbaarlijding (waarvan 317 door Duitsland alleen) voor in totaal 148 103 290,28 EUR [30] bij de Commissie ingediend door Duitsland, Spanje, Frankrijk, Ierland, Italië, Portugal, Zweden en het Verenigd Koninkrijk.
Dans la pratique, et pour la période visée, 426 demandes de mise en non-valeur (dont 317 demandes pour la seule Allemagne) représentant un montant total de EUR148 103 290,28 [30] ont été adressées à la Commission par l'Allemagne, l'Espagne, la France, l'Irlande, l'Italie, le Portugal, la Suède et le Royaume-Uni.

De Commissie heeft deze destijds niet kunnen behandelen, want zij waren niet opgesteld volgens het communautaire model van de beschikking van de Commissie van maart 1997 (speciaal formulier om de behandeling van verzoeken om oninbaarlijding te vergemakkelijken).
A l'époque, la Commission n'avait pu toutefois les traiter car ils n'étaient pas présentés sur le modèle communautaire prescrit par la Décision de la Commission de mars 1997 - formulaire spécialement conçu pour faciliter le traitement des demandes de mises en non-valeur.

In bijna alle gevallen waarin de verjaring het gevolg is van nalatigheid van de nationale overheidsdiensten en beslissingen van de Commissie om verzoeken tot oninbaarlijding te weigeren wegens onvoldoende inspanningen van de lidstaten, bestaat de huidige werkwijze in de vervolging van ieder afzonderlijk geval.
Dans la quasi-totalité des faits de prescription résultant de l'inaction de l'administration nationale et de la décision de la Commission de refuser les demandes de mise en non-valeur par suite du manque de diligence des Etats membres, la pratique actuelle de la Commission consiste à poursuivre chaque cas de façon individuelle.

Het inroepen van de financiële aansprakelijkheid van de lidstaten voor het niet vaststellen van rechten waardoor de schuld kan verjaren in de zin van artikel 221, lid 3, van het Douanewetboek, evenals voor de verzoeken tot oninbaarlijding, werd en wordt sinds 1989 voortdurend toegepast zonder dat de lidstaten werkelijk fundamentele bezwaren hebben geuit over de aangehaalde rechtsgrond.
La mise en oeuvre de la responsabilité financière des Etats membres pour défaut de constatation des droits entraînant la prescription de la dette au sens de l'article 221 3 du Code des douanes, ainsi que celle en relation avec les demandes de mises en non-valeur, a toujours été et fait l'objet d'une pratique constante depuis 1989, et sans contestation réelle de fond de la part des Etats membres quant à la base juridique invoquée.