Vertaling van "vierde vordering waarbij " (Nederlands → Frans) :

Aangaande de vierde vordering waarbij wordt verzocht om nietigverklaring van het besluit tot afwijzing van de klacht, moet in herinnering worden geroepen dat een formeel tegen de afwijzing van de klacht gericht beroep tot gevolg heeft dat bij het Gerecht beroep wordt ingesteld tegen het besluit waartegen de klacht is ingediend, wanneer de afwijzing van de klacht als zodanig geen zelfstandige inhoud heeft (arrest Gerecht van 15 september 2011, Munch/BHIM, F‑6/10, punt 24 en aldaar aangehaalde rechtspraak).
S’agissant du quatrième chef de conclusions tendant à l’annulation de la décision portant rejet de la réclamation, il convient de rappeler qu’un recours formellement dirigé contre le rejet d’une réclamation a pour effet de saisir le Tribunal de l’acte contre lequel la réclamation a été présentée lorsque le rejet de la réclamation est, comme tel, dépourvu de contenu autonome (arrêt du Tribunal du 15 septembre 2011, Munch/OHMI, F‑6/10, point 24, et la jurisprudence citée).

Hogere voorzieningen tegen de arresten van het Gerecht (Vierde kamer) van 8 mei 2012 — Yoshida Metal Industry/BHIM — Pi-Design e.a (T-331/10 en T-416/10), waarbij het Gerecht heeft vernietigd de beslissingen R 1235/2008-1 en R 1237/2008-1 van de eerste kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (BHIM) van 20 mei 2010 houdende vernietiging van de afwijzingen door de nietigheidsafdeling van de vordering tot nietigverklaring, ingesteld door Pi-Design (T-331/10) en door Pi-Design, Bodum France en Bodum Logistics A/S (T-416/10), van een beeldmerk bestaande uit een oppervlak met zwarte stippen voor waren van de klassen 8 en 21 — Uitlegging van artikel 7, lid 1, sub e-ii, van verordening (EG) nr. 207/2009 betreffende het gemeenschapsmerk — Teken dat uitsluitend bestaat uit de vorm van de waar die noodzakelijk is om technische uitkomst te verkrijgen
Pourvois formés contre les arrêts du Tribunal (quatrième chambre) du 8 mai 2012, — Yoshida Metal Industry/OHMI — Pi-Design e.a (T-331/10 et T-416/10), par lesquels le Tribunal a annulé les décisions R 1235/2008-1 et R-1237/2008-1 de la première chambre de recours de l’Office de l’harmonisation dans le marché intérieur (OHMI), du 20 mai 2010, annulant les décisions de la division d’annulation qui rejettent la demande en nullité, présentée par Pi-Design (T-331/10) et par Pi-Design, Bodum France et par Bodum Logistics A/S (T-416/10), d’une marque figurative représentant une surface couverte par des disques noirs, pour des produits classés dans les classes 8 et 21 — Interprétation de l’article 7, paragraphe 1, sous e), ii), du règlement (CE) no 207/2009 sur la marque communautaire — Signe constitué exclusivement par la forme du produit nécessaire à l’obtention d’un résultat technique

Bij vonnis van 6 juli 2011 heeft de Vrederechter te Eigenbrakel, met toepassing van artikel 7, tweede lid, van de wet van 26 juli 1962, die vordering ingewilligd, na te hebben geoordeeld dat de door de verzoekende partijen geformuleerde middelen afgeleid uit de onwettigheid van het koninklijk besluit van 21 februari 2011 « waarbij de onmiddellijke inbezitneming van sommige percelen, nodig voor de bouw van een derde en vierde spoor van de spoorlijn 124 en de aanleg van nieuwe wegenis, gelegen op het grondgebied van de gemeente Waterloo van algemeen nut wordt verklaard », niet gegrond zijn.
Par jugement du 6 juillet 2011, le juge de paix de Braine-l'Alleud a, en application de l'article 7, alinéa 2, de la loi du 26 juillet 1962, fait droit à cette demande, après avoir estimé non fondés les moyens formulés par les parties requérantes pris de l'illégalité de l'arrêté royal du 21 février 2011 « déclarant d'utilité publique la prise de possession immédiate de certaines parcelles, nécessaires pour la pose d'une troisième et d'une quatrième voie de la ligne ferroviaire 124 et la construction de nouvelle voirie, situées sur le territoire de la commune de Waterloo ».

Bij vonnis van 6 juli 2011 heeft de Vrederechter te Eigenbrakel, met toepassing van artikel 7, tweede lid, van de wet van 26 juli 1962, die vordering ingewilligd, na de door de verzoekende partijen geformuleerde middelen, afgeleid uit de onwettigheid van het koninklijk besluit van 21 februari 2011 « waarbij de onmiddellijke inbezitneming van sommige percelen, nodig voor de bouw van een derde en vierde spoor van de spoorlijn 124 en de aanleg van nieuwe wegenis, gelegen op het grondgebied van de gemeente Waterloo van algemeen nut wordt verklaard », niet gegrond te hebben geacht.
Par jugement du 6 juillet 2011, le Juge de paix de Braine-l'Alleud a, en application de l'article 7, alinéa 2, de la loi du 26 juillet 1962, fait droit à cette demande, après avoir estimé non fondés les moyens formulés par les requérants pris de l'illégalité de l'arrêté royal du 21 février 2011 « déclarant d'utilité publique la prise de possession immédiate de certaines parcelles, nécessaires pour la pose d'une troisième et d'une quatrième voie de la ligne ferroviaire 124 et la construction de nouvelle voirie, situées sur le territoire de la commune de Waterloo ».

- artikel 174, eerste lid, 5°, 6° en 7°, van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, dat de verjaringstermijn van de vordering tot terugvordering van de ten onrechte uitbetaalde prestaties van de uitkeringsverzekering op twee jaar vaststelt, waarbij die termijn één jaar bedraagt in geval van een vergissing van de verzekeringsinstelling of de goede trouw van de verzekerde (artikel 174, derde lid) en vijf jaar in geval van een bedrieglijke handeling van de verzekerde (artikel 174, vierde lid);
- l'article 174, alinéa 1, 5°, 6° et 7°, de la loi coordonnée du 14 juillet 1994 relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, qui fixe à deux ans le délai de prescription de l'action en récupération des prestations indues de l'assurance indemnités, ce délai étant fixé à un an en cas d'erreur de l'organisme assureur ou de bonne foi de l'assuré (article 174, alinéa 3) et porté à cinq ans en cas de fraude de l'assuré (article 174, alinéa 4);

2) De wetgever heeft in 1997 in artikel 16, vierde lid, enerzijds een einde gesteld aan de overheersende rechtspraak waarin schadevergoeding onder de boedel viel (en dus onder de schuldeisers verdeeld kon worden), vermits de gefailleerde alleen het recht behield een vordering in te stellen die enkel verband hield met de rechten van de persoon en anderzijds aan een praktijk waarbij de gefailleerden, wanneer ze een schadevergoeding vroegen voor een lichamelijk letsel, er zeker van konden zijn dat ze geen bedrag uitgekeerd kregen, maar wel een rente die beschermd werd door de regels aangaande het onvatbaar zijn voor beslag.
2) Le législateur de 1997, dans l'article 16 alinéa 4, a mis fin d'une part, à une jurisprudence dominante selon laquelle les indemnités versées tombaient dans la masse (et était donc réparties entre les créanciers) car le failli ne conservait que le droit d'intenter seul une action ayant exclusivement trait aux droits liés à la personne et d'autre part, à une pratique selon laquelle les faillis, lorsqu'ils demandaient une indemnisation relative à un préjudice corporel, s'assuraient de se faire verser une rente qui était protégée par les règles de l'insaisissabilité et non un capital.