Vertaling van "vormen ehrm grote " (Nederlands → Frans) :

Zo heeft het Europees Hof voor de Rechten van de Mens geoordeeld dat artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens niet is geschonden door bepalingen die het slachtoffer van een fout begaan door de organen van de Staat in zekere mate beletten de vergoeding van zijn schade te verkrijgen, ongeacht of die bepalingen materiële beperkingen van het in het geding zijnde burgerlijk recht of zelfs echte procedurele hinderpalen voor de verdediging in rechte van dat recht vormen (EHRM, grote kamer, 19 december 2005, Roche t. Verenigd Koninkrijk, §§ 119 e.v.; 28 mei 1985, Ashingdane t. Verenigd Koninkrijk, §§ 59 e.v.; grote kamer, 14 december 2006, Markovic t. Italië, §§ 92 e.v.).
Ainsi la Cour européenne des droits de l'homme a-t-elle jugé que l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme n'était pas violé par des dispositions empêchant, dans une certaine mesure, la victime d'une faute commise par les organes de l'Etat d'obtenir la réparation de son préjudice, que ces dispositions constituent des limites matérielles au droit civil en cause ou même de véritables barrières procédurales à la défense en justice de ce droit (CEDH, grande chambre, 19 octobre 2005, Roche c. Royaume-Uni, §§ 119 et sv.; 28 mai 1985, Ashingdane c. Royaume-Uni, §§ 59 et sv.; grande chambre, 14 décembre 2006, Markovic c. Italie, §§ 92 et sv.).

Bovendien verbiedt het in beginsel niet dat tuchtmaatregelen worden ingesteld, zoals de tijdelijke of definitieve uitsluiting uit de instelling voor hoger onderwijs die bedoeld is om de naleving van de interne regels van die instelling te verzekeren, aangezien dergelijke maatregelen voor de instelling een van de middelen vormen om het doel te bereiken waarvoor zij is opgericht, met inbegrip van de ontwikkeling en de vorming van het karakter en de geest van de studenten (EHRM, 17 januari 1996, Sulak t. Turkije; grote kamer, 10 november 2005, Leyla Sahin t. Turkije, § 156; 11 januari 2011, Ali t. Verenigd Koninkrijk, § 54).
En outre, il n'interdit pas en principe l'instauration de mesures disciplinaires, telles que l'exclusion temporaire ou définitive de l'établissement d'enseignement supérieur destinée à assurer l'observation des règles internes de celui-ci, puisque de telles mesures constituent pour l'établissement l'un des moyens d'atteindre le but dans lequel il a été créé, y compris le développement et le façonnement du caractère et de l'esprit des étudiants (CEDH, 17 janvier 1996, Sulak c. Turquie; grande chambre, 10 novembre 2005, Leyla Sahin c. Turquie, § 156; 11 janvier 2011, Ali c. Royaume-Uni, § 54).

« Het Hof is van oordeel dat, wanneer de weerslag van maatregelen of van praktijken op een individu of op een groep dient te worden geëvalueerd, de statistieken die, nadat zij aan een kritisch onderzoek van het Hof zijn onderworpen, betrouwbaar en significant lijken, voldoende zijn om het door de verzoeker te leveren begin van bewijs te vormen » (EHRM (Grote Kamer), 13 november 2007, D.H. e.a. t. Tsjechische Republiek, § 188) (eigen vertaling).
« La Cour estime que, lorsqu'il s'agit d'évaluer l'incidence de mesures ou de pratiques sur un individu ou sur un groupe, les statistiques qui, après avoir été soumises à un examen critique de la Cour, paraissent fiables et significatives suffisent pour constituer le commencement de preuve à apporter par le requérant » (CEDH, (grande chambre), 13 novembre 2007, D.H. e.a. c. République tchèque, § 188).

« Het Hof is van oordeel dat, wanneer de weerslag van maatregelen of van praktijken op een individu of op een groep dient te worden geëvalueerd, de statistieken die, nadat zij aan een kritisch onderzoek van het Hof zijn onderworpen, betrouwbaar en significant lijken, voldoende zijn om het door de verzoeker te leveren begin van bewijs te vormen » (EHRM, Grote Kamer, 13 november 2007, D.H. e.a. t. Tsjechische Republiek, § 188) (eigen vertaling).
« [.] la Cour estime que, lorsqu'il s'agit d'évaluer l'incidence de mesures ou de pratiques sur un individu ou sur un groupe, les statistiques qui, après avoir été soumises à un examen critique de la Cour, paraissent fiables et significatives suffisent pour constituer le commencement de preuve à apporter par le requérant » (CEDH, grande chambre, 13 novembre 2007, D.H. e.a. c. République tchèque, § 188).

« Het Hof is van oordeel dat, wanneer de weerslag van maatregelen of van praktijken op een individu of op een groep dient te worden geëvalueerd, de statistieken die, nadat zij aan een kritisch onderzoek van het Hof zijn onderworpen, betrouwbaar en significant lijken, voldoende zijn om het door de verzoeker te leveren begin van bewijs te vormen » (EHRM (Grote Kamer), 13 november 2007, D.H. e.a. t. Tsjechische Republiek, § 188) (eigen vertaling).
« [.] la Cour estime que, lorsqu'il s'agit d'évaluer l'incidence de mesures ou de pratiques sur un individu ou sur un groupe, les statistiques qui, après avoir été soumises à un examen critique de la Cour, paraissent fiables et significatives suffisent pour constituer le commencement de preuve à apporter par le requérant » (CEDH (grande chambre), 13 novembre 2007, D.H. e.a. c. République tchèque, § 188).

Hoewel een recht op een nationaliteit, vergelijkbaar met datgene dat is opgenomen in artikel 15 van de Universele Verklaring van de rechten van de mens, noch door het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, noch door de Protocollen erbij wordt gewaarborgd, kan een willekeurige weigering van de nationaliteit in sommige omstandigheden een inmenging vormen in de uitoefening van de rechten die voortvloeien uit artikel 8 van het Verdrag (EHRM, beslissing van 12 januari 1999, Karassev t. Finland; EHRM (grote kamer), 23 januari 2002, Slivenko en anderen t. Letland).
Bien qu'un droit à une nationalité, semblable à celui qui est inscrit à l'article 15 de la Déclaration universelle des droits de l'homme, ne soit garanti ni par la Convention européenne des droits de l'homme, ni par ses Protocoles, un refus arbitraire de nationalité peut dans certaines conditions constituer une ingérence dans l'exercice des droits découlant de l'article 8 de la Convention (CEDH, décision du 12 janvier 1999, Karassev c. Finlande; CEDH (grande chambre), 23 janvier 2002, Slivenko et autres c. Lettonie).