Traduction de «vormvoorwaarde en » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

vormvoorwaarde
condition formelle

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

— het probleem van het paspoort is essentieel : het paspoort is een vormvoorwaarde en geen inhoudelijke voorwaarde voor de inschrijving in het vreemdelingenregister.
— la question du passeport est essentielle: le passeport est une condition de forme et non de fond quant à l'inscription à un registre des étrangers.

Het amendement voorziet in de consequentie verbonden aan de niet-naleving van de vormvoorwaarde van het kiezen van woonplaats, zoals dat momenteel het geval is in artikel 68, tweede lid, van het Wetboek van strafvordering.
L'amendement prévoit la sanction du non-respect de la formalité d'élection de domicile, comme le prévoit actuellement l'article 68, alinéa 2, du Code d'instruction criminelle.

De minister antwoordt op de vrees van een lid, als zou de complexe regeling voor sommigen goed uitkomen, door te stellen dat men niet mag vergeten dat in vele materies het advies een substantiële vormvoorwaarde is voor de geldige totstandkoming van een norm.
À un membre qui se demande si le caractère complexe des règles ne pourrait pas arranger certains, la ministre répond que l'on ne saurait perdre de vue que l'avis constitue, dans de nombreuses matières, une condition de forme substantielle qu'il faut respecter pour que la norme puisse être définie valablement.

Onverminderd de bepalingen van het koninklijk besluit en onderhavige algemene voorwaarden die een bepaalde vormvoorwaarde opleggen voor kennisgevingen, komen de rekeninghouder en de registeradministrateur overeen dat alle informatie die zij via elektronische weg op het nationaal register uitwisselen bewijzen zijn die ontvankelijk, geldig en inroepbaar zijn en dezelfde bewijskracht hebben als een geschreven tastbaar document.
Sans préjudice des dispositions de l'arrêté royal et des présentes conditions générales qui imposent une condition de forme pour les notifications, le titulaire de compte et l'administrateur du registre conviennent que toutes les informations qu'ils échangent par voie électronique sur le registre national constituent des preuves recevables, valides, opposables et dotées de la même valeur probante qu'un écrit sur un support tangible.

Artikel 704, § 2, van het Gerechtelijk Wetboek bepaalt dat in de in de artikelen 508/16, 579, 6°, 580, 2°, 3°, 6°, 7°, 8°, 9°, 10° en 11°, 581, 2°, 582, 1° en 2°, en 583 opgesomde zaken, de vorderingen worden ingeleid bij een verzoekschrift waarvoor geen enkele vormvoorwaarde geldt vermits de artikelen 1034bis tot 1034sexies van het Gerechtelijk Wetboek niet op dat verzoekschrift van toepassing zijn.
L'article 704, § 2, du Code judiciaire prévoit que dans les matières énumérées aux articles 508/16, 579, 6°, 580, 2°, 3°, 6°, 7°, 8°, 9°, 10° et 11°, 581, 2°, 582, 1° et 2°, et 583, les demandes sont introduites par une requête écrite pour laquelle aucune condition de forme n'est imposée, puisque les articles 1034bis à 1034sexies du Code judiciaire ne sont pas applicables à cette requête.

Onverminderd de bepalingen van het koninklijk besluit en onderhavige algemene voorwaarden die een bepaalde vormvoorwaarde opleggen voor kennisgevingen, komen de rekeninghouder en de registeradministrateur overeen dat alle informatie die zij via elektronische weg uitwisselen bewijzen zijn die ontvankelijk, geldig en inroepbaar zijn en dezelfde bewijskracht hebben als een geschreven tastbaar document.
Sans préjudice des dispositions de l'arrêté royal et des présentes conditions générales qui imposent une condition de forme pour les notifications, le titulaire de compte et l'administrateur du registre conviennent que toutes les informations qu'ils échangent par voie électronique sur le registre national constituent des preuves recevables, valides, opposables et dotés de la même valeur probante qu'un écrit sur un support tangible.

« Zijn de artikelen 1, eerste lid, a), en 2 van de wet van 6 februari 1970 betreffende de verjaring van schuldvorderingen ten laste of ten voordele van de Staat, die de artikelen 100, eerste lid, 1°, en 101 van de bij koninklijk besluit van 17 juli 1991 gecoördineerde wetten op de Rijkscomptabiliteit zijn geworden, in die zin geïnterpreteerd dat zij een bijzondere en onderscheiden vormvoorwaarde opleggen voor het voorleggen van een schuldvordering tot het verkrijgen van een schadevergoeding op grond van de artikelen 1382 en volgende van het Burgerlijk Wetboek vooraleer een rechtsvordering wordt ingesteld, opdat die rechtsvordering de verjaring bedoeld in artikel 1, a), van de wet van 6 februari 1970 betreffende de verjaring van schuldvorderingen ten laste of ten voordele van de Staat, dat artikel 100, eerste lid, 1°, van de bij koninklijk besluit van 17 juli 1991 gecoördineerde wetten op de Rijkscomptabiliteit is geworden, op geldige wijze kan schorsen, in strijd met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre zij de schuldeiser van een vergoeding van buitencontractuele burgerlijke schade veel zwaardere formele verplichtingen zouden opleggen naargelang diens schuldenaar ofwel, enerzijds, de Staat is, ofwel, anderzijds, een andere schuldenaar op wie het gemeen recht van toepassing is ?
« Les articles 1, alinéa 1, a), et 2 de la loi du 6 février 1970 relative à la prescription des créances à charge ou au profit de l'Etat, devenus les articles 100, alinéa 1, 1°, et 101 des lois sur la comptabilité de l'Etat, coordonnées par arrêté royal du 17 juillet 1991, en ce qu'ils seraient interprétés comme exigeant la réalisation d'une formalité spéciale et distincte de production d'une créance en réparation d'un dommage fondé sur les articles 1382 et suivants du Code civil préalablement à l'intentement d'une action en justice afin que cette action puisse valablement suspendre la prescription visée à l'article 1, a), de la loi du 6 février 1970 relative à la prescription des créances à charge ou au profit de l'Etat, devenu l'article 100, alinéa 1, 1°, des lois sur la comptabilité de l'Etat coordonnées par arrêté royal du 17 juillet 1991, sont-ils contraires aux articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'ils placeraient à charge du créancier en réparation d'un dommage civil extracontractuel des obligations formelles bien plus pesantes, selon que son débiteur soit l'Etat, d'une part, ou un autre débiteur auquel s'applique le droit commun, d'autre part ?