Vertaling van "vrij ze opnieuw " (Nederlands → Frans) :

Op deze vraag kreeg ik echter geen enkel antwoord van de geachte vice-eerste minister. Ik ben derhalve zo vrij ze opnieuw te stellen :
N'ayant reçu aucune réponse de l'honorable vice-première ministre, je lui pose à nouveau mes questions :

Als ik me niet vergis, heb ik geen antwoord gekregen op mijn schriftelijke vraag van 19 juni 2015, en ik ben dan ook zo vrij ze langs deze weg opnieuw te stellen.
N'ayant pas reçu, sauf erreur de ma part, de réponse à ma question écrite du 19 juin 2015, je me permets de la poser oralement.

De Commissie bevestigt opnieuw dat ze een aantal specifieke en evenredige beperkingen (overeenkomstig de bepalingen inzake vrij verkeer in het EG-Verdrag en arresten van het Europees Hof van Justitie) van het beginsel van vrij verkeer kan aanvaarden, met name met betrekking tot:
La Commission réaffirme son acceptation de restrictions limitées et proportionnées (en conformité avec les dispositions du traité UE sur la libre circulation et la jurisprudence de la Cour de justice) du principe de liberté de circulation, notamment en ce qui concerne:

Als ze recht hebben op een verhoogde kinderbijslag, wordt die aarzeling aanzienlijk versterkt door het risico dat ze lopen om, als ze opnieuw werkloos worden, dat recht te verliezen en opnieuw een wachttijd van zes maanden te moeten doorlopen, zelfs na een baan van vrij korte duur (namelijk veertien dagen).
S'ils ont droit à des allocations familiales majorées, cette hésitation est renforcée dans une mesure non négligeable par le risque de perdre ce droit même après avoir occupé un emploi durant une période assez brève (quatorze jours en l'occurrence) et de devoir à nouveau accomplir un stage de six mois en cas de retour au chômage.

Zo dringt het VBO opnieuw aan op de invoering van een officieel e-mailadres voor bedrijven (vrij te kiezen of vastgelegd op mail@ondernemingsnummer.be) en een mailbox via welke ze permanent bereikbaar zouden zijn.
Parmi celles-ci, l'on retrouve de nouveau l'introduction d'une adresse e-mail officielle unique pour les entreprises (au choix ou mail@numéroentreprise.be) ainsi qu'une boîte e-mail sur laquelle elles peuvent être contactées à tout moment.

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft eveneens geoordeeld : « 89. Gelet op hetgeen voorafgaat, sluit het Hof niet uit dat maatregelen die worden genomen door de wetgever, administratieve overheden of rechtscolleges na de uitspraak van een definitieve straf of gedurende de uitvoering ervan, kunnen leiden tot een herdefiniëring of een wijziging van de draagwijdte van de ' straf ' die is opgelegd door de rechter die ze heeft uitgesproken. In dat geval is het Hof van mening dat de maatregelen in kwestie moeten vallen onder het verbod van de retroactiviteit van de straffen, zoals verankerd in artikel 7.1 in fine van het Verdrag. Zo niet zouden de Staten vrij zijn om - bijvoorbeeld door de wet te wijzigen of de vastgestelde regels opnieuw te interpreteren - maatregelen aan te nemen die de draagwijdte van de opgelegde straf op retroactieve wijze opnieuw zouden definiëren, in het nadeel van de veroordeelde, terwijl die laatste dat niet kon voorzien op het ogenblik dat het misdrijf is gepleegd of de straf is uitgesproken. In dergelijke omstandigheden zou artikel 7.1 geen nuttig effect hebben voor de veroordeelden ten aanzien van wie de draagwijdte van de straf a posteriori zou zijn gewijzigd, in hun nadeel. Het Hof preciseert dat dergelijke wijzigingen moeten worden onderscheiden van die welke kunnen worden aangebracht in de strafuitvoeringsmodaliteiten, die niet vallen onder het toepassingsgebied van artikel 7.1 in fine. 90. Om zich uit te spreken over de vraag of een maatregel die is genomen tijdens de tenuitvoerlegging van een straf uitsluitend betrekking heeft op de uitvoeringsmodaliteiten ervan dan wel daarentegen de draagwijdte ervan aantast, moet het Hof geval per geval nagaan wat de werkelijke gevolgen van de opgelegde ' straf ' waren in het interne recht in de beschouwde periode of, met andere woorden, wat de intrinsieke aard ervan was. Daarbij moet het met name rekening houden met het interne recht in zijn geheel en met de wijze waarop het in die tijd ...
La Cour européenne des droits de l'homme a également jugé : « 89. Au vu de ce qui précède, la Cour n'exclut pas que des mesures prises par le législateur, des autorités administratives ou des juridictions après le prononcé d'une peine définitive ou pendant l'exécution de celle-ci puissent conduire à une redéfinition ou à une modification de la portée de la ' peine ' infligée par le juge qui l'a prononcée. En pareil cas, la Cour estime que les mesures en question doivent tomber sous le coup de l'interdiction de la rétroactivité des peines consacrée par l'article 7, § 1 in fine de la Convention. S'il en allait différemment, les Etats seraient libres d'adopter - par exemple en modifiant la loi ou en réinterprétant des règles établies - des mesures qui redéfiniraient rétroactivement et au détriment du condamné la portée de la peine infligée, alors même que celui-ci ne pouvait le prévoir au moment de la commission de l'infraction ou du prononcé de la peine. Dans de telles conditions, l'article 7, § 1, se verrait privé d'effet utile pour les condamnés dont la portée de la peine aurait été modifiée a posteriori, et à leur détriment. La Cour précise que pareilles modifications doivent être distinguées de celles qui peuvent être apportées aux modalités d'exécution de la peine, lesquelles ne relèvent pas du champ d'application de l'article 7, § 1 in fine. 90. Pour se prononcer sur la question de savoir si une mesure prise pendant l'exécution d'une peine porte uniquement sur les modalités d'exécution de celle-ci ou en affecte au contraire la portée, la Cour doit rechercher au cas par cas ce que la ' peine ' infligée impliquait réellement en droit interne à l'époque considérée ou, en d'autres termes, quelle en était la nature intrinsèque. Ce faisant, elle doit notamment avoir égard au droit interne dans son ensemble et à la manière dont il était appliqué à cette époque (Kafkaris, précité, § 145) » (CEDH, grande chambre, 21 octobre 2013, Del Río Prada c. Espagne).

Het Vlaams Belang meent dat het opnieuw heffen van retributies voor het uitreiken van de documenten die in het verleden werden uitgereikt en waarvoor reeds vrij hoge retributies of rechten werden betaald door de houders, en waarvan het Vlaams Belang meent dat ze in de regel geldig moeten blijven, ervan niet houdbaar is.
Le Vlaams Belang est d'avis qu'il n'est pas justifié de réclamer à nouveau des redevances pour la remise des documents qui ont déjà été délivrés par le passé et pour lesquels les titulaires ont déjà payé des redevances ou des droits assez élevés, documents qui doivent, selon le Vlaams Belang, rester valables.