Wij hadden al de traditionele euroscepsis van degenen die nooit iets van Europa als politiek project hebben willen weten, maar daar komt nu nog het pessimisme bij van degenen die zeggen voorstander van Europa te zijn maar die heel vaak vervallen in een staat van “crisisfilie”, waarbij eenieder probeert aan te tonen de oorzaken van de diepe crisis van Europa beter te kennen dan de ander.
Si nous avions déjà l’euroscepticisme traditionnel de ceux qui n’ont jamais voulu de l’Europe comme projet politique, nous avons aujourd’hui le pessimisme de ceux qui se veulent des Européens convaincus et qui sombrent très souvent dans un état de «crisophilie», chacun voulant montrer aujourd’hui qu’il connaît mieux que l’autre les causes de la crise profonde que traverse l’Europe.
