Uit het voorbeeld van de kartelafspraken tussen de drie grote exploitanten van mobiele telefonie in Frankrijk (waaronder de oude exploitant France Telecom en diens dochteronderneming Orange), die pas in 2005 door de pers aan het licht zijn gebracht, blijkt dat het niet per definitie verstandig is een dergelijk toezicht over te laten aan de nationale autoriteiten.
L’exemple de l’accord entre les trois grands opérateurs de téléphonie mobile français (dont l’opérateur historique France Telecom, et sa filiale Orange), accord clandestin qui n’a été révélé par la presse qu’en 2005, montre qu’il n’est pas forcément prudent de confier ce genre de surveillance aux autorités nationales.
