Traduction de «waarover de senaat » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

zaak waarover de debatten aan de gang zijn
affaire en cours de débat

Competenties waarover afgestudeerden moeten beschikken (élément) | Eindtermen (élément)
compétences terminales

Senaat
Sénat

Gedr. St., Senaat
Doc. Sénat

Eerste Kamer [ Hogerhuis | senaat ]
deuxième chambre [ Chambre haute | Sénat ]

Administratie economie en technologie van de Berlijnse Senaat
autorités administratives de Berlin en matière d'économie et de technologie

Senaat voor de Europese Gemeenschappen
Sénat européen

Dienst Bouw en Huisvesting van de Berlijnse Senaat
Administration chargée de la construction et du logement

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

« [...] indien ik nu het woord neem, is het om aan de Senaat te vragen niet in te stemmen met het door de Commissie voorgestelde amendement, niet omdat dat amendement op zich dermate ernstige gevolgen met zich meebrengt, maar omdat het aannemen ervan het noodzakelijk zou maken het ontwerp naar de Kamer van volksvertegenwoordigers terug te zenden. Ik wens uw aandacht te vestigen op de kwalijke gevolgen die die terugzending zou hebben, terwijl het niet om een echt belangrijk amendement gaat of om een punt waarover de Senaat de opvattingen van de Kamer klaarblijkelijk niet kan delen.
« [...] si je prends la parole maintenant, c'est pour demander au Sénat de ne pas se rallier à l'amendement présenté par la commission, non pas que cet amendement comporte en soi des conséquences si graves, mais parce que son adoption nécessiterait le renvoi du projet à la Chambre des représentants. Je tiens à attirer votre attention sur les fâcheuses répercussions qu'aurait ce renvoi, alors qu'il ne s'agit pas d'un amendement réellement important ou d'un point sur lequel le Sénat ne peut manifestement partager les vues de la Chambre.

De volgens hem correcte bewering als zou het om een « transversale » problematiek gaan, lijkt hem hoe dan ook haaks te staan op de eis om bij de Senaat een eigen orgaan in te stellen. Welk nut kan het immers hebben een advies uit te brengen over teksten waarover de Senaat zich misschien nooit zal moeten buigen ?
L'affirmation, à son avis exacte, du caractère « transversal » de cette problématique lui semble en tout cas en contradiction directe avec la revendication d'un organe propre au Sénat : à quoi bon en effet émettre un avis sur des textes dont le Sénat ne sera peut-être jamais saisi ?

Kandidaten waarover de Senaat zich moet uitspreken
Candidatures sur lesquelles le Sénat doit se prononcer

Kandidaturen waarover de Senaat zich moet uispreken indien de voordracht van de Raad van State niet wordt bevestigd
Candidatures sur lesquelles le Sénat doit se prononcer s'il ne confirme pas la présentation du Conseil d'État

In de Senaat werd daar nog het volgende aan toegevoegd : « Het zal vrij eenvoudig zijn om betwistingen te doen ontstaan waarover de beslagrechter zich zal moeten uitspreken al was het maar om een uitstel af te dwingen en de procedures aldus af te remmen, om de kosten op te drijven en de schuldeisers te ontmoedigen » (Parl. St., Senaat, B.Z. 1991-1992, nr. 353/2, p. 8).
Au Sénat, il fut encore ajouté : « L'on pourra susciter assez facilement des contestations nécessitant l'intervention du juge des saisies, ne serait-ce que pour arracher un sursis et freiner ainsi la procédure de manière à faire monter les coûts et à décourager les créanciers » (Doc. parl., Sénat, SE 1991-1992, n° 353-2, p. 8).

« Het zal vrij eenvoudig zijn om betwistingen te doen ontstaan waarover de beslagrechter zich zal moeten uitspreken al was het maar om een uitstel af te dwingen en de procedures aldus af te remmen, om de kosten op te drijven en de schuldeisers te ontmoedigen » (Parl. St., Senaat, B.Z. 1991-1992, nr. 353/2, p. 8).
« L'on pourra susciter assez facilement des contestations nécessitant l'intervention du juge des saisies, ne serait-ce que pour arracher un sursis et freiner ainsi la procédure de manière à faire monter les coûts et à décourager les créanciers » (Doc. parl., Sénat, SE 1991-1992, n° 353-2, p. 8).

Overwegende dat artikel 10, § 1, eerste zin, van de wet van 28 augustus 1991 " de dierenartsen" toelaat te " beschikken over een depot van geneesmiddelen" , dit wil zeggen dat zij een voorraad geneesmiddelen mogen bezitten, bestemd voor de dieren die zij behandelen; dat artikel 1, 1°, van de wet het begrip " dierenarts" als volgt bepaalt : " diegene die in het bezit is van het wettelijk diploma van doctor in de veeartsenijkunde of in de diergeneeskunde, behaald overeenkomstig de wetgeving op het toekennen van de academische graden en het programma van de universitaire examens of die er wettelijk van vrij gesteld is" ; dat, in die zin begrepen, artikel 10 van de wet alleen aan fysieke personen toelaat om over een geneesmiddelenvoorraad te mogen beschikken; dat uit de parlementaire voorbereiding van artikel 10 wel blijkt dat meerdere dierenartsen van hetzelfde depot er gebruik kunnen van maken, bijvoorbeeld in het kader van een dierenartsenvereniging - met name daarom is uit de wet weggelaten dat het depot " persoonlijk" moet zijn - maar dat zulks niet uitsluit dat voor het gemeenschappelijk depot ook " een bevoegd persoon de verantwoordelijkheid draagt" (Senaat, 1990-1991, stuk 48512, p. 84-85); dat dus, zoals de wet geformuleerd is, het houden van een geneesmiddelendepot in ieder geval beperkt moet zijn tot dierenartsen in de zin van artikel 1, l, van de wet zodat, binnen die wettelijk uitgetekende grenzen, de verwijzing in de bestreden bepaling naar de " dierenarts depothouder" alleen maar kan doelen op een natuurlijk persoon; dat bijgevolg, in acht genomen de gegevens waarover de Raad van State thans beschikt, de bestreden bepaling dat een depothouder een natuurlijk persoon moet zijn precies kadert in het voorschrift van de wet; dat het bestreden koninklijk besluit geen toevoeging of beperking brengt aan artikel 10 van de wet van 28 augustus 1991; dat het middel niet ernstig is" ...
Considérant que l'article 10, § 1, première phrase, de la loi du 28 août 1991 autorise " les médecins vétérinaires" à " disposer d'un dépôt de médicaments" , à savoir une réserve de médicaments destinée aux animaux qu'ils traitent; que l'article 1, 1°, de la loi définit la notion " médecin vétérinaire" comme suit : " le titulaire du diplôme légal de docteur en médecine vétérinaire, obtenu conformément à la législation sur la collation des grades académiques et le programme des examens universitaires ou qui en est légalement dispensé" ; qu'interprété en ce sens, l'article 10 de la loi autorise uniquement les personnes physiques à disposer d'une réserve de médicaments; qu'il ressort toutefois des travaux préparatoires de l'article 10 que plusieurs médecins vétérinairespeuvent faire usage du même dépôt, dans le cadre d'une association de médecins vétérinaires, par exemple -c'est notamment pourquoi l'obligation que le dépôt doit être " personnel" a été retirée de la loi- ce qui n'exclut pas pour autant que le dépôt commun doit également être " sous la responsabilité d'une personne qualifiée" (Sénat, 1990-1991, doc. 48512, pp. 84-85); que donc, selon les termes de la loi, 1a tenue d'un dépôt de médicaments doit en tout cas être limitée aux médecins vétérinaires au sens de l'article I, l°, de la loi, si bien que, dans le cadre légal ainsi esquissé, la référence qui est faite au " médecin vétérinaire dépositaire" dans la disposition attaquée ne peut que viser une personne physique; que, dés lors, compte tenu des éléments dont ie Conseil d'Etat dispose à ce jour, la règle attaquée, selon laquelle le médecin vétérinaire dépositaire doit être une personne physique, s'inscrit précisément dans le cadre des prescriptions de la loi, que l'arrêté royal attaqué ne complète ni ne limite l'article 10 de la loi du 28 août 1991; que le moyen n'est pas sérieux" (5) (6)

Ten slotte houdt het rekening met de volgorde van de nummers die toegekend zijn voor de verkiezing van de Senaat wanneer de kandidaten gebruik gemaakt hebben van de mogelijkheid waarover zij beschikken krachtens artikel 115bis, § 4, van het Kieswetboek, om de toekenning aan hun lijst te vragen van hetzelfde volgnummer als dat dat toegekend is aan een lijst die ingediend is voor de verkiezing van de Senaat.
Le bureau tient compte enfin de l'ordre des numéros attribués pour l'élection du Sénat lorsque les candidats ont fait usage de la faculté dont ils disposent, en vertu de l'article 115bis, § 4, du Code électoral, de solliciter l'attribution à leur liste du même numéro d'ordre que celui conféré à une liste déposée pour l'élection du Sénat.

De termijn van 30 dagen waarover de Senaat beschikt om een gemotiveerd advies uit te brengen, heeft derhalve een aanvang genomen op 11 februari 2005.
Le délai de 30 jours dont dispose le Sénat pour émettre un avis motivé, a débuté par conséquent le 11 février 2005.