Traduction de «wegens nalaten tegen » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

beroep wegens nalaten | beroep wegens nalatigheid
recours en carence

beroep wegens nalaten | beroep wegens onrechtmatig niet-handelen
recours en carence

beroep wegens nalaten
recours en carence

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

In 2007 heeft Pioneer bij het Gerecht van de Europese Unie een eerste beroep wegens nalaten tegen de Commissie ingesteld omdat deze geen besluit betreffende de vergunning van die mais ter stemming had voorgelegd aan het regelgevend comité.
En 2007, Pioneer a formé, devant le Tribunal de l’Union européenne, un premier recours en carence à l’encontre de la Commission, au motif que cette dernière n’avait pas soumis de décision d’autorisation dudit maïs au vote du comité de réglementation.

In 2010 heeft Pioneer een tweede beroep wegens nalaten tegen de Commissie ingesteld (zaak T-164/10), omdat zij bij het uitblijven van een advies van het Regelgevend Comité niet, volgens de comitéprocedure die op dat moment van toepassing was , een voorstel voor een besluit betreffende een vergunning bij de Raad heeft ingediend.
En 2010, Pioneer a déposé un deuxième recours en carence (affaire T‑164/10) contre la Commission, lui reprochant cette fois d’avoir omis, en l’absence d’un avis du comité de réglementation, de soumettre le projet de décision d’autorisation au Conseil, conformément à la procédure de comitologie applicable à l’époque .

In 2007 heeft Pioneer bij het Gerecht van de Europese Unie een eerste beroep wegens nalaten tegen de Commissie ingesteld, omdat zij geen besluit betreffende een vergunning voor 1507-mais ter stemming aan het Regelgevend Comité had voorgelegd.
En 2007, Pioneer a introduit un premier recours en carence devant le Tribunal de l’Union européenne à l’encontre de la Commission, lui reprochant de ne pas avoir soumis de décision d’autorisation de cette culture au vote du comité de réglementation.

2. Hiertoe, en met inachtneming van de desbetreffende bepalingen van internationale akten, waarborgen de Staten die partij zijn met name dat : a) geen enkel kind wordt verdacht van, vervolgd wegens of veroordeeld omwille van het begaan van een strafbaar feit op grond van enig handelen of nalaten dat niet volgens het nationale of internationale recht verboden was op het tijdstip van het handelen of nalaten; b) ieder kind dat wordt verdacht van of vervolgd wegens het begaan van een strafbaar feit, ten minste de volgende garanties heeft : (i) dat het voor onschuldig wordt gehouden tot zijn schuld volgens de wet is bewezen; (ii) dat het onverwijld en rechtstreeks in kennis wordt gesteld van de tegen hem ingebrachte beschuldigingen of, indien van toepassing, door tussenkomst van zijn ouders of wettige voogd, en dat het juridische of andere passende bijstand krijgt in de voorbereiding en het voeren van zijn verdediging; (iii) dat de aangelegenheid zonder vertraging wordt beslist door een bevoegde, onafhankelijke en onpartijdige autoriteit of rechterlijke instantie in een eerlijke behandeling overeenkomstig de wet, in aanwezigheid van een rechtskundige of anderszins deskundige raadsman of -vrouw, en, tenzij dit wordt geacht niet in het belang van het kind te zijn, met name gezien zijn leeftijd of omstandigheden, in aanwezigheid van zijn ouders of wettige voogden; (iv) dat het er niet toe wordt gedwongen een getuigenis af te leggen of schuld te bekennen; dat het getuigen à charge kan ondervragen of doen ondervragen en dat het de verschijning en ondervraging van getuigen à décharge onder gelijke voorwaarden kan doen geschieden; (v) indien het schuldig wordt geacht aan het begaan van een strafbaar feit, dat dit oordeel en iedere maatregel die dientengevolge wordt opgelegd, opnieuw wordt beoordeeld door een hogere bevoegde, onafhankelijke en onpartijdige autoriteit of rechterlijke instantie overeenkomstig de wet; (vi) dat het kind kosteloze bijstand krijgt van een tolk ...
2. A cette fin, et compte tenu des dispositions pertinentes des instruments internationaux, les Etats parties veillent en particulier : a) A ce qu'aucun enfant ne soit suspecté, accusé ou convaincu d'infraction à la loi pénale en raison d'actions ou d'omissions qui n'étaient pas interdites par le droit national ou international au moment où elles ont été commises; b) A ce que tout enfant suspecté ou accusé d'infraction à la loi pénale ait au moins le droit aux garanties suivantes : (i) Etre présumé innocent jusqu'à ce que sa culpabilité ait été légalement établie; (ii) Etre informé dans le plus court délai et directement des accusations portées contre lui, ou, le cas échéant, par l'intermédiaire de ses parents ou représentants légaux, et bénéficier d'une assistance juridique ou de toute autre assistance appropriée pour la préparation et la présentation de sa défense; (iii) Que sa cause soit entendue sans retard par une autorité ou une instance judiciaire compétentes, indépendantes et impartiales, selon une procédure équitable aux termes de la loi, en présence de son conseil juridique ou autre et, à moins que cela ne soit jugé contraire à l'intérêt supérieur de l'enfant en raison notamment de son âge ou de sa situation, en présence de ses parents ou représentants légaux; (iv) Ne pas être contraint de témoigner ou de s'avouer coupable; interroger ou faire interroger les témoins à charge, et obtenir la comparution et l'interrogatoire des témoins à décharge dans des conditions d'égalité; (v) S'il est reconnu avoir enfreint la loi pénale, faire appel de cette décision et de toute mesure arrêtée en conséquence devant une autorité ou une instance judiciaire supérieure compétentes, indépendantes et impartiales, conformément à la loi; (vi) Se faire assister gratuitement d'un interprète s'il ne comprend ou ne parle pas la langue utilisée; (vii) Que sa vie privée soit pleinement respectée à tous les stades de la procédure.

In 2010 heeft Pioneer een tweede beroep wegens nalaten (zaak T-164/10) tegen de Commissie ingesteld omdat deze, nu een advies van het regelgevend comité uitbleef, bij de Raad geen voorstel voor een vergunningbesluit had ingediend overeenkomstig de comitéprocedure die toen van toepassing was (Besluit 1999/468/EG van de Raad).
En 2010, Pioneer a formé un second recours en carence (affaire T-164/10) contre la Commission au motif que celle-ci n’avait pas, à la suite de cette absence d’avis de la part du comité de réglementation, renvoyé au Conseil une proposition de décision d’autorisation, conformément à la procédure de comitologie applicable à l’époque (décision 1999/468/CE du Conseil).

Deze bepaling, die al bestaat in het beperkte kader van de wet van 24 november 1997 ter bestrijding van echtelijk geweld, is onmisbaar aangezien de personen die met name wegens hun leeftijd in een toestand van kwetsbaarheid verkeren, uit vrees voor vergelding vaak nalaten de mishandelingen of geweld tegen hun persoon of hun goederen aan te geven omdat ze vrezen definitief te worden geplunderd of verlaten.
Cette disposition, qui existe déjà dans le cadre limité de la loi du 24 novembre 1997 visant à combattre la violence au sein du couple, est indispensable dans la mesure où, par crainte de représailles, les personnes en situation de vulnérabilité, notamment en raison de leur âge, souvent renoncent à dénoncer les maltraitances ou les violences dont elles sont victimes sur leur personne ou leurs biens, de crainte d'être définitivement dépouillées ou abandonnées.

1 Bij op 26 mei 2004 ter griffie van het Gerecht neergelegd verzoekschrift heeft verzoekster krachtens artikel 232 EG het onderhavige beroep wegens nalaten tegen de Commissie ingesteld. Zij verzoekt het Gerecht te verklaren dat de Commissie verplicht is, jegens de lidstaten een regeling vast te stellen die de grensoverschrijdende verplaatsing van de statutaire zetel van kapitaal‑ en personenvennootschappen toelaat en mogelijk maakt zonder dat de nationale rechtsordes een dergelijke verplaatsing kunnen bemoeilijken of onmogelijk maken, in het bijzonder als richtlijn aan te nemen het „voorstel voor een Veertiende richtlijn van het Europees Parlement en de Raad betreffende de grensoverschrijdende verplaatsing van de statutaire zetel van vennootschappen met wijziging van het op hen toepasselijke recht”.
Par requête déposée le 26 mai 2004 au greffe du Tribunal, la partie requérante a, en invoquant l’article 232 CE, introduit le présent recours en carence contre la Commission. Elle a conclu à ce que le Tribunal constate que la Commission est tenue d’adopter à l’égard des États membres une réglementation autorisant et rendant possible le transfert transfrontalier du siège statutaire des sociétés de capitaux et de personnes sans que les ordres juridiques des États membres puissent rendre plus difficile ou impossible un tel transfert et, en particulier, de convertir en directive la « proposition d’une quatorzième directive du Parlement européen et du Conseil sur le transfert transfrontalier du siège statutaire des sociétés, avec changement du droit qui leur est applicable ».