Vertaling van "werden verkregen zouden " (Nederlands → Frans) :

Volgens de inlichtingen die via de parketten-generaal werden verkregen, zouden er maar vier dossiers geopend zijn voor feiten die bedoeld zijn in de parlementaire vraag : 1 dossier in het rechtsgebied van het hof van beroep van Luik; 1 dossier in het rechtsgebied van het hof van beroep van Gent en 2 dossiers in het rechtsgebied van het hof van beroep van Antwerpen.
Selon les renseignements obtenus par l'intermédiaire des parquets généraux, il n'y aurait que quatre dossiers ouverts pour des faits visés par la question parlementaire : 1 dossier dans le ressort de la cour d'appel de Liège; 1 dossier dans le ressort de la cour d'appel de Gand et 2 dossiers dans le ressort de la cour d'appel d'Anvers.

Shell heeft dergelijke afwijking op de wettelijke regeling verkregen omdat zij beloofde dat, eens het bedrijf opnieuw winst zou maken, zij de werkloosheidsuitkeringen die voor de ontslagen werknemers werden betaald, aan de overheid zouden terugbetalen.
Si Shell avait obtenu une telle dérogation aux règlementations légales, c'est que la société avait promis qu'une fois qu'elle engrangerait à nouveau des bénéfices, elle rembourserait au gouvernement les indemnités de chômage que celui-ci aurait versées aux travailleurs licenciés.

Daartoe moest een bedrag gelijk aan de uitvoerrestitutie worden betaald zodra de communautaire basisproducten waaruit de voor uitvoer bestemde verwerkte producten of goederen zouden worden verkregen, onder douanecontrole werden geplaatst.
À cet effet, un montant égal à la restitution à l'exportation était payé dès la mise sous régime du contrôle douanier des produits de base communautaires à partir desquels étaient obtenus les produits transformés ou les marchandises destinés à l’exportation.

« Art. 41 bis. De universitaire instellingen die ten laste van de werkingstoelagen bepaald in artikel 25 personen aanwerven die vroeger door het patrimonium bezoldigd werden in afwijking van artikel 41 en van de wetten, decreten en verordeningen tot vaststelling van het statuut van het personeel van de universitaire instellingen van de Franse Gemeenschap, kunnen deze ambtenaren, bij hun aanwerving, de graad en de anciënniteit toekennen die ze genoten op voorwaarde dat ze de graad en de anciënniteit die ze zouden kunnen hebben verkregen als deze vroegere prestaties uitgevoerd waren geweest in naleving van de wetten, decreten en verordeningen die van toepassing zijn op het personeel bezoldigd door de werkingstoelagen bepaald in artikel 25».
« Art. 41 bis. Les institutions universitaires qui recrutent à charge des allocations de fonctionnement définies à l'article 25, des personnes précédemment rémunérées par le patrimoine, par dérogation à l'article 41, et aux lois, décrets et règlements fixant le statut du personnel des institutions universitaires de la Communauté française, peuvent accorder à ces agents, lors de leur recrutement, le grade et l'ancienneté dont ils bénéficiaient à condition qu'ils obtiennent le grade et l'ancienneté qu'ils auraient pu obtenir si ses prestations antérieures avaient été effectuées dans le respect des lois, décrets et règlements qui s'appliquent au personnel rémunéré à charge des allocations de fonctionnement définies à l'article 25».

Het Hof van Beroep te Brussel stelt het Hof een vraag over de bestaanbaarheid van die bepaling met de artikelen 10 en 172 van de Grondwet, in zoverre zij de vergoedingen die tot herstel van een blijvende ongeschiktheid worden gestort met toepassing van de arbeidsongevallenwetgeving, zonder dat er voor het slachtoffer een inkomstenderving is, belastbaar maakt, terwijl diezelfde vergoedingen, indien zij door een andere belastingschuldige dan een werknemer werden verkregen of rechtstreeks door de derde aansprakelijke van het ongeval werden gestort, niet belastbaar zouden zijn, enerzijds, en terwijl het slachtoffer van een arbeidsongeval of van een ongeval op de weg naar en van het werk niet kan kiezen tussen de toepassing van de arbeidsongevallenwet en de gemeenrechtelijke vordering, hoewel het ten slotte de derde aansprakelijke (of zijn verzekeraar) is die de last voor het betalen van de vergoeding draagt, anderzijds.
La Cour d'appel de Bruxelles interroge la Cour sur la compatibilité de cette disposition avec les articles 10 et 172 de la Constitution en ce qu'elle rend imposables les indemnités versées en réparation d'une incapacité permanente en application de la législation sur les accidents du travail, sans qu'il y ait perte de revenus dans le chef de la victime, alors que d'une part les mêmes indemnités, si elles étaient obtenues par un redevable autre qu'un travailleur ou étaient versées directement par le tiers responsable de l'accident, ne seraient pas imposables et alors que, d'autre part, la victime d'un accident du travail ou sur le chemin du travail ne peut pas opter entre l'application de la loi sur les accidents du travail et l'action de droit commun, bien que ce soit en définitive le tiers responsable (ou son assureur) qui supporte la charge du paiement des indemnités.

« Is artikel 32bis van het W.I. B., in zoverre het de vergoedingen die met toepassing van de wetgeving op de arbeidsongevallen worden gestort tot herstel van een blijvende ongeschiktheid, zonder dat er voor het slachtoffer een inkomstenderving is, belastbaar maakt, niet in strijd met de artikelen 10 en 172 van de Grondwet, aangezien dezelfde vergoedingen, indien zij door een andere belastingschuldige dan een werknemer werden verkregen of rechtstreeks door de derde aansprakelijke van het ongeval werden gestort, niet belastbaar zouden zijn en terwijl, anderzijds, het slachtoffer van een arbeidsongeval of van een ongeval op de weg naar en van het werk niet kan kiezen tussen de toepassing van de arbeidsongevallenwet en de gemeenrechtelijke vordering, hoewel het ten slotte de derde aansprakelijke (of zijn verzekeraar) is die de last voor het betalen van de vergoeding draagt ?
« Dans la mesure où l'article 32bis du C. I. R. rend imposables les indemnités versées en réparation d'une incapacité permanente en application de la législation sur les accidents du travail, sans qu'il y ait perte de revenus dans le chef de la victime, cette disposition n'est-elle pas contraire aux articles 10 et 172 de la Constitution, dès lors que les mêmes indemnités, si elles étaient obtenues par un redevable autre qu'un travailleur ou étaient versées directement par le tiers responsable de l'accident, ne seraient pas imposables et alors que, d'autre part, la victime d'un accident de travail ou sur le chemin du travail ne peut pas opter entre l'application de la loi sur les accidents du travail et l'action de droit commun, bien que ce soit en définitive le tiers responsable (ou son assureur) qui supporte la charge du paiement des indemnités ?

« Is artikel 32bis van het W.I. B., in zoverre het de vergoedingen die met toepassing van de wetgeving op de arbeidsongevallen worden gestort tot herstel van een blijvende ongeschiktheid, zonder dat er voor het slachtoffer een inkomstenderving is, belastbaar maakt, niet in strijd met de artikelen 10 en 172 van de Grondwet, aangezien dezelfde vergoedingen, indien zij door een andere belastingschuldige dan een werknemer werden verkregen of rechtstreeks door de derde aansprakelijke van het ongeval werden gestort, niet belastbaar zouden zijn en terwijl, anderzijds, het slachtoffer van een arbeidsongeval of van een ongeval op de weg naar en van het werk niet kan kiezen tussen de toepassing van de arbeidsongevallenwet en de gemeenrechtelijke vordering, hoewel het ten slotte de derde aansprakelijke (of zijn verzekeraar) is die de last voor het betalen van de vergoeding draagt ?
« Dans la mesure où l'article 32bis du C. I. R. rend imposable les indemnités versées en réparation d'une incapacité permanente en application de la législation sur les accidents du travail, sans qu'il y ait perte de revenus dans le chef de la victime, cette disposition n'est-elle pas contraire aux articles 10 et 172 de la Constitution, dès lors que les mêmes indemnités, si elles étaient obtenues par un redevable autre qu'un travailleur ou étaient versées directement par le tiers responsable de l'accident, ne seraient pas imposables et alors que, d'autre part, la victime d'un accident de travail ou sur le chemin du travail ne peut pas opter entre l'application de la loi sur les accidents du travail et l'action de droit commun, bien que ce soit en définitive le tiers responsable (ou son assureur) qui supporte la charge du paiement des indemnités ?