De in het eerste hoofdstuk van de Verklaring van Laken voorkomende kritische analyse van de tekortkomingen en van de zwakke punten van de Europese Unie, heeft alvast psychologisch negatief uitgepakt, zoals moge blijken uit een aantal artikelen in de Britse pers. Die werkwijze getuigt misschien wel van realiteitszin, maar was het wel een goede zet om aldus te handelen ?
L'analyse critique des manquements et des faiblesses de l'Union européenne qui figure au premier chapitre de la Déclaration de Laeken a des effets psychologiques négatifs, comme en témoignent certains articles parus dans la presse britannique. Bien que réaliste, cette démarche est-elle psychologiquement intelligente ?
