Vertaling van "wet twaalf jaar " (Nederlands → Frans) :

Het leeftijdscriterium kan variëren naar gelang van de wet : twaalf jaar om in te stemmen met een onderzoek naar het vaderschap (Burgerlijk Wetboek, artikel 329bis en 332quinquies), een adoptie (Burgerlijk Wetboek, artikel 348-1) of een orgaandonatie (wet van 13 juni 1986), vijftien jaar in geval van betwisting met zijn voogd betreffende zijn goederen (artikel 405), zestien jaar om bij testament te beschikken over de helft van zijn goederen (artikel 904) of om zijn wijze van lijkbezorging te kiezen (artikelen 15bis en 21 van de wet van 20 juli 1971), enz. Wanneer de uitzondering op de onbekwaamheid geen leeftijdscriterium vaststelt, en er geen vereisten inzake onderscheidingsvermogen worden gesteld, neemt men aan dat deze uitzondering van kracht is : erkenning van een kind (Burgerlijk Wetboek, artikel 328), vordering tot vrijstelling van de leeftijdsvereiste en de toestemming om een huwelijk te mogen aangaan (artikelen 145 en 148).
Lorsqu'est utilisé le critère de l'áge, celui-ci varie d'une loi à l'autre: douze anspour consentir dans le cadre d'une recherche de paternité (Code civil, article 329bis et 332quinquies), d'une adoption (Code civil, article 348-1) ou d'un don d'organe (loi du 13 juin 1986), quinze ans en cas de conflit avec son tuteur dans la gestion de ses biens (article 405), seize ans pour disposer par testament de la moitié de ses biens (article 904) ou choisir son mode de sépulture (articles 15bis et 21 de la loi du 20 juillet 1971), etc. Lorsque l'exception à l'incapacité de principe ne fixe aucun critère d'áge, sans préciser une exigence de discernement, on suppose celle-ci de mise: reconnaissance d'un enfant (Code civil, article 328), demande de dispense d'áge et autorisation pour le mariage (articles 145 et 148).

; 2) in de bepaling onder 2°, a) worden de woorden "de eerste tien jaar van de algemene schoolopleiding met goed gevolg zijn doorlopen" vervangen door de woorden " ten minste twaalf jaar algemene schoolopleiding met goed gevolg zijn doorlopen of dat men in het bezit is van een certificaat als bewijs dat men geslaagd is voor een gelijkwaardig toelatingsexamen voor scholen voor verloskundigen"; 3) in de bepaling onder 2°, b) worden de woorden "artikel 44quinquies, § 4, van het bovenvermelde koninklijk besluit nr. 78" vervangen door de woorden "artikel 106, § 1, van de voornoemde gecoördineerde wet van 10 mei 2015".
; 2) dans le 2°, a), les mots « des dix premières années au moins de la formation scolaire générale » sont remplacés par les mots « de douze années au moins de la formation scolaire générale ou la possession d'un certificat attestant de la réussite d'un examen, d'un niveau équivalent, d'accès à une école de sage-femme » ; 3) dans le 2°, b), les mots « l'article 44quinquies, § 4, de l'arrêté royal n° 78 précité » sont remplacés par les mots « l'article 106, § 1, de la loi coordonnée du 10 mai 2015 précitée ».

Om die redenen, het Hof zegt voor recht : - De artikelen 39 en 86/2, § 1, van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten, vóór de wijziging ervan bij de wet van 26 december 2013 « betreffende de invoering van een eenheidsstatuut tussen arbeiders en bedienden inzake de opzeggingstermijnen en de carenzdag en begeleidende maatregelen », zoals zij van toepassing waren vóór 1 januari 2014, schenden de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre zij bepalen dat de werkgevers van bedienden die zijn tewerkgesteld vanaf 1 januari 2012 en die doen blijken van een werkelijke of bij overeenkomst vastgestelde anciënniteit van twaalf jaar, die vóór 1 januari 2014 overgaan tot het ontslag van die bedienden, compenserende opzeggingsvergoedingen moeten betalen die gelijkwaardig zijn aan het loon voor 360 dagen, terwijl de artikelen 39 en 65/2 van die wet, vóór de wijziging ervan bij de voormelde wet van 26 december 2013, bepalen dat de werkgevers van arbeiders die zijn tewerkgesteld vanaf 1 januari 2012 en die doen blijken van een werkelijke of bij overeenkomst vastgestelde anciënniteit van twaalf jaar, die vóór 1 januari 2014 overgaan tot het ontslag van die arbeiders, compenserende opzeggingsvergoedingen moeten betalen die gelijkwaardig zijn aan het loon voor 64 dagen.
Par ces motifs, la Cour dit pour droit : - Les articles 39 et 86/2, § 1, de la loi du 3 juillet 1978 relative aux contrats de travail, avant leur modification par la loi du 26 décembre 2013 « concernant l'introduction d'un statut unique entre ouvriers et employés en ce qui concerne les délais de préavis et le jour de carence ainsi que de mesures d'accompagnement », tels qu'ils s'appliquaient avant le 1 janvier 2014, violent les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'ils prévoient que les employeurs d'employés occupés à dater du 1 janvier 2012, justifiant d'une ancienneté réelle ou conventionnelle de douze ans procédant avant le 1 janvier 2014 au licenciement desdits employés, doivent régler des indemnités compensatoires de préavis équivalentes à la rémunération de 360 jours, alors que les articles 39 et 65/2 de cette loi, avant leur modification par la loi du 26 décembre 2013 précitée, prévoient que les employeurs d'ouvriers occupés à dater du 1 janvier 2012, justifiant d'une ancienneté réelle ou conventionnelle de douze ans procédant avant le 1 janvier 2014 au licenciement desdits ouvriers, doivent régler des indemnités compensatoires de préavis équivalentes à la rémunération de 64 jours.

Uit de motieven van het verwijzende vonnis blijkt dat de Arbeidsrechtbank te Luik zich dient uit te spreken over de compenserende opzeggingsvergoeding die verschuldigd is aan een persoon met het statuut van bediende, wiens jaarlijks loon 16 100 euro overschrijdt, aangeworven vanaf 1 januari 2012, datum van inwerkingtreding van de wet van 12 april 2011 « houdende aanpassing van de wet van 1 februari 2011 houdende verlenging van de crisismaatregelen en uitvoering van het interprofessioneel akkoord, en tot uitvoering van het compromis van de Regering met betrekking tot het ontwerp van interprofessioneel akkoord », bediende die onterecht is ontslagen om dringende reden, waarbij de werkgever de arbeidsovereenkomst heeft beëindigd op 15 november 2013 zonder de termijn in acht te nemen die in artikel 35 van de wet van 3 juli 1978 is voorgeschreven, en met een anciënniteit van twaalf jaar.
Il ressort des motifs du jugement de renvoi que le Tribunal du travail de Liège doit se prononcer sur l'indemnité compensatoire de préavis due à une personne ayant le statut d'employé, dont la rémunération annuelle dépasse 16 100 euros, engagée à partir du 1 janvier 2012, date d'entrée en vigueur de la loi du 12 avril 2011 « modifiant la loi du 1 février 2011 portant la prolongation de mesures de crise et l'exécution de l'accord interprofessionnel, et exécutant le compromis du Gouvernement relatif au projet d'accord interprofessionnel », licenciée à tort pour motif grave, l'employeur ayant mis fin au contrat de travail, le 15 novembre 2013, sans respecter le délai prévu à l'article 35 de la loi du 3 juillet 1978, et justifiant d'une ancienneté de douze ans.

De vordering van de echtgenote, de vrouw die het meeouderschap van het kind opeist en de man die het vaderschap van het kind opeist moet worden ingesteld binnen een jaar na de ontdekking van het feit dat de verwekking van het kind niet het gevolg kan zijn van de daad waarin de echtgenote overeenkomstig de wet van 6 juli 2007 betreffende de medisch begeleide voortplanting en de bestemming van de overtallige embryo's en de gameten heeft toegestemd en die van het kind moet worden ingesteld op zijn vroegst op de dag waarop het de leeftijd van twaalf jaar heeft bereikt en uiterlijk op de dag waarop het de leeftijd van tweeëntwintig jaar heeft bereikt of binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat zijn verwekking niet het gevolg kan zijn van de daad waarin de echtgenote overeenkomstig de wet van 6 juli 2007 betreffende de medisch begeleide voortplanting en de bestemming van de overtallige embryo's en de gameten heeft toegestemd.
L'action de l'épouse, de la femme qui revendique la coparentalité de l'enfant et de l'homme qui revendique la paternité de l'enfant doit être intentée dans l'année de la découverte du fait que la conception de l'enfant ne peut être la conséquence de l'acte auquel l'épouse a consenti conformément à la loi du 6 juillet 2007 relative à la procréation médicalement assistée et à la destination des embryons surnuméraires et des gamètes et celle de l'enfant doit être intentée au plus tôt le jour où il a atteint l'áge de douze ans et au plus tard le jour où il atteint l'áge de vingt-deux ans ou dans l'année de la découverte du fait que sa conception ne peut être la conséquence de l'acte auquel l'épouse a consenti conformément à la loi du 6 juillet 2007 relative à la procréation médicalement assistée et à la destination des embryons surnuméraires et des gamètes.

Hiervan is evenwel geen sprake : artikel 318, § 1 en § 2 Burgerlijk Wetboek (wet van 1 juli 2006) bepalen dat de vordering tot betwisting van het vaderschap dat vaststaat op basis van de vaderschapsregel moet worden ingesteld binnen een jaar na de ontdekking van de geboorte; door de echtgenoot zelf binnen één jaar na de ontdekking van het feit dat hij niet de vader van het kind is; door de man die het vaderschap van het kind opeist binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat hij de vader van het kind is; en door het kind op zijn vroegst op de dag waarop het de leeftijd van twaalf jaar heeft bereikt en uiterlijk op de dag waarop het de leeftijd van tweeëntwintig jaar heeft bereikt.
Il n'en est toutefois rien: l'article 318, § 1 et § 2, du Code civil (loi du 1 juillet 2006) stipule que l'action en contestation de la paternité qui est établie sur la base de la règle de la paternité doit être intentée dans l'année de la découverte de la naissance, par le mari lui-même dans l'année de la découverte du fait qu'il n'est pas le père de l'enfant, par celui qui revendique la paternité de l'enfant dans l'année de la découverte qu'il est le père de l'enfant et par l'enfant au plus tôt le jour où il a atteint l'âge de douze ans et au plus tard le jour où il atteint l'âge de vingt-deux ans.

Wanneer de opzegging uitgaat van een werkgever die niet onder het toepassingsgebied valt van de wet van 5 december 1968 betreffende de collectieve arbeidsovereenkomsten en de paritaire comités, wordt, in afwijking van het tweede en het derde lid, de opzeggingstermijn vastgesteld op : 1° vijfendertig dagen wat de werklieden betreft die tussen zes maanden en minder dan vijf jaar anciënniteit in de onderneming tellen; 2° tweeënveertig dagen wat de werklieden betreft die tussen vijf en minder dan tien jaar anciënniteit in de onderneming tellen; 3° zesenvijftig dagen wat de werklieden betreft die tussen tien en minder dan vijftien jaar anciënniteit in de onderneming tellen; 4° vierentachtig dagen wat de werklieden betreft die tussen vijftien en minder dan twintig jaar anciënniteit in de onderneming tellen; 5° honderd en twaalf dagen wat de werklieden betreft die twintig of meer jaar anciënniteit in de onderneming tellen ».
Lorsque le congé est donné par un employeur qui ne relève pas du champ d'application de la loi du 5 décembre 1968 sur les conventions collectives de travail et les commissions paritaires, par dérogation aux alinéas 2 et 3, le délai de préavis est fixé à : 1° trente-cinq jours pour les ouvriers qui comptent de six mois à moins de cinq ans d'ancienneté dans l'entreprise; 2° quarante-deux jours pour les ouvriers qui comptent de cinq ans à moins de dix ans d'ancienneté dans l'entreprise; 3° cinquante-six jours pour les ouvriers qui comptent de dix ans à moins de quinze ans d'ancienneté dans l'entreprise; 4° quatre-vingt-quatre jours pour les ouvriers qui comptent de quinze ans à moins de vingt ans d'ancienneté dans l'entreprise; 5° cent douze jours pour les ouvriers qui comptent vingt ans d'ancienneté et plus dans l'entreprise ».