Traduction de «wetboek zouden eveneens » (Néerlandais → Français) :

De artikelen 218, § 2, 2 lid en 234, § 6 van het voorstel van wetboek zouden eveneens worden toegepast bij de nietigverklaring van die handelingen of stukken.
Les articles 218, § 2, al. 2 et 234, § 6 de la proposition de code trouveraient également à s'appliquer en cas d'annulation de ces actes ou pièces.

« Schenden de artikelen 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in die zin geïnterpreteerd dat, om een publiekrechtelijk rechtspersoon aansprakelijk te stellen, het gegeven dat die laatstgenoemde een handeling heeft aangenomen die door de Raad van State nietig is verklaard of nietig kan worden verklaard, niet volstaat om het bestaan van een aan hem toe te schrijven fout te bewijzen, maar dat eveneens moet worden aangetoond dat de administratie bij die gelegenheid een nalatig gedrag heeft aangenomen of zich verkeerd heeft gedragen, volgens het criterium van de normaal zorgvuldige en voorzichtige administratie die zich in dezelfde omstandigheden bevindt, in zoverre, in dat geval, die bepalingen een verschil in behandeling zouden invoeren tussen de privaatrechtelijke personen en de publiekrechtelijke personen, waarbij de eerstgenoemden immers burgerrechtelijk aansprakelijk kunnen worden gesteld door het loutere feit dat zij een rechtsbepaling hebben geschonden, zonder dat daarnaast moet worden aangetoond dat zij eveneens een nalatig gedrag hebben aangenomen of zich verkeerd hebben gedragen, volgens het criterium van de normaal zorgvuldige en voorzichtige persoon die zich in dezelfde omstandigheden bevindt ?
« Les articles 1382 et 1383 du Code civil violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, s'ils doivent être interprétés en ce sens que pour engager la responsabilité d'une personne morale de droit public, la circonstance que cette dernière a adopté un acte annulé ou annulable par le Conseil d'Etat ne suffit pas pour établir l'existence d'une faute lui étant imputable, mais il faut également démontrer que l'administration a, à cette occasion, adopté un comportement négligent ou commis une erreur de conduite suivant le critère de l'administration normalement soigneuse et prudente placée dans les mêmes conditions, en ce que dans ce cas, ces dispositions créeraient une différence de traitement entre les personnes de droit privé et les personnes de droit public, la responsabilité civile des premières pouvant en effet être engagée du simple fait d'avoir violé une disposition de droit et sans qu'il soit nécessaire, pour le surplus, d'établir qu'elles ont également adopté un comportement négligent ou commis une erreur de conduite suivant le critère de la personne normalement soigneuse et prudente placée dans les mêmes conditions ?

Met de prejudiciële vraag wordt het Hof verzocht zich uit te spreken over het koninklijk besluit van 28 december 1999 tot wijziging van het Wetboek van de belasting over de toegevoegde waarde en het koninklijk besluit nr. 35 tot invoering van een forfaitaire maatstaf van heffing van de belasting over de toegevoegde waarde op de winstmarge van reisbureaus, eveneens aangenomen op 28 december 1999, zoals zij zouden zijn bekrachtigd bij artikel 3 van de programmawet van 5 augustus 2003.
La question préjudicielle invite la Cour à se prononcer sur l'arrêté royal du 28 décembre 1999 modifiant le Code de la taxe sur la valeur ajoutée et l'arrêté royal n° 35 établissant une base forfaitaire d'imposition à la taxe sur la valeur ajoutée de la marge brute des agences de voyages, également adopté le 28 décembre 1999, tels qu'ils auraient été confirmés par l'article 3 de la loi-programme du 5 août 2003.

— naar analogie van artikel 420, WIB 1992, wordt in het BTW-wetboek eveneens de mogelijkheid ingevoerd dat de gewestelijke directeur in sommige gevallen kan eisen dat een zakelijke waarborg of een persoonlijke zekerheid wordt gesteld ten einde te verhinderen dat belastingschuldigen zich aan hun fiscale verplichtingen zouden onttrekken en tegelijk hun onvermogen zouden organiseren;
— par analogie avec l'article 420, CIR 1992, le Code TVA accorde également la possibilité au directeur régional d'exiger une garantie réelle ou une caution personnelle dans certains cas afin d'empêcher que les redevables ne se soustraient à leurs dettes fiscales et organisent en même temps leur insolvabilité;

Aldus wordt voorkomen dat « een daad van een onderzoeksrechter » te ruim geïnterpreteerd zou worden, waardoor, gelet op het verband dat door de rechtspraak tussen artikel 542 van het Wetboek van Strafvordering en artikel 828 van het Gerechtelijk Wetboek gelegd wordt, bepaalde in laatstgenoemd artikel opgesomde wrakingsgronden, die door de wetsvoorstel niet geviseerd waren (bv. bloedverwantschap, persoonlijk belang, erfgenaam, voogd, vennoot, schuldeiser, procespartij in een geding tegen een van de partijen, reeds eerder als rechter van de zaak kennis te hebben genomen, ..) eveneens aan de voorgestelde toetsing zouden worden onderworpen.
On évite ainsi une interprétation trop large du terme « acte d'un juge d'instruction » qui, vu le lien établi par la jurisprudence entre l'article 542 du Code d'instruction criminelle et l'article 828 du Code judiciaire, aurait pour effet de soumettre également au contrôle proposé certaines causes de récusation énumérées dans ce dernier article (exemples : parenté, intérêt personnel, héritier, tuteur, créancier, partie à un procès intenté contre l'une des parties, avoir déjà connu précédemment de l'affaire comme juge, .).

Aldus wordt voorkomen dat « een daad van een onderzoeksrechter » te ruim geïnterpreteerd zou worden, waardoor, gelet op het verband dat door de rechtspraak tussen artikel 542 van het Wetboek van Strafvordering en artikel 828 van het Gerechtelijk Wetboek gelegd wordt, bepaalde in laatstgenoemd artikel opgesomde wrakingsgronden, die door dat wetsvoorstel niet geviseerd waren (bijvoorbeeld bloedverwantschap, persoonlijk belang, erfgenaam, voogd, vennoot, schuldeiser procespartij in een geding tegen een van de partijen, reeds eerder als rechter van de zaak kennis te hebben genomen, ..) eveneens aan de voorgestelde toetsing zouden worden onderworpen.
On évite ainsi une interprétation trop large du terme « acte d'un juge d'instruction » qui, vu le lien établi par la jurisprudence entre l'article 542 du Code d'instruction criminelle et l'article 828 du Code judiciaire, aurait pour effet de soumettre également au contrôle proposé certaines causes de récusation énumérées dans ce dernier article (exemples : parenté, intérêt personnel, héritier, tuteur, créancier, partie à un procès intenté contre l'une des parties, avoir déjà connu précédement de l'affaire comme juge, .).

« Schendt artikel 215, derde lid, 4°, van het WIB 1992, in de interpretatie volgens welke het alleen betrekking zou hebben op de bezoldigingen van bestuurders of werkende vennoten in de strikte zin van het woord, de artikelen 10, 11 en 172 van de gecoördineerde Grondwet in zoverre het aanleiding geeft tot discriminatie tussen, enerzijds, de vennootschappen die het in artikel 215 bepaalde bedrag toekennen aan een bestuurder of werkend vennoot als bezoldiging, ongeacht of dat op grond van artikel 32 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 gebeurt dan wel op grond van artikel 31 van datzelfde Wetboek, bezoldiging die wordt belast tegen het progressieve tarief van de personenbelasting en die onderworpen is aan sociale bijdragen, en, anderzijds, de vennootschappen die het in artikel 215 bepaalde bedrag toekennen aan een bestuurder of werkend vennoot, maar in een andere vorm, zoals bijvoorbeeld baten, terwijl die bedragen eveneens zouden worden belast tegen het progressieve tarief van de personenbelasting en eveneens zouden zijn onderworpen aan sociale bijdragen, en terwijl het doel van de bepaling op adequate wijze zou worden verwezenlijkt, zowel in het eerste als in het tweede geval ? ».
« Dans l'interprétation selon laquelle l'article 215, alinéa 3, 4°, du CIR/92, ne viserait que les rémunérations d'administrateurs ou associés actifs au sens strict du terme, cette disposition viole-t-elle les articles 10, 11 et 172 de la Constitution coordonnée, dès lors qu'elle crée une discrimination entre, d'une part, les sociétés allouant la somme prévue à l'article 215 à un administrateur ou associé actif, au titre de rémunération, que ce soit au titre de l'article 32 du Code des impôts sur les revenus 1992 ou encore de l'article 31 du Code des impôts sur les revenus 1992, rémunération imposée au tarif progressif de l'impôt des personnes physiques et soumise aux cotisations sociales et,

« Schendt artikel 215, derde lid, 4°, van het W.I. B. 1992, in de interpretatie volgens welke het alleen betrekking zou hebben op de bezoldigingen van bestuurders of werkende vennoten in de strikte zin van het woord, de artikelen 10, 11 en 172 van de gecoördineerde Grondwet in zoverre het aanleiding geeft tot discriminatie tussen, enerzijds, de vennootschappen die het in artikel 215 bepaalde bedrag toekennen aan een bestuurder of werkend vennoot als bezoldiging, ongeacht of dat op grond van artikel 32 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 gebeurt dan wel op grond van artikel 31 van datzelfde Wetboek, bezoldiging die wordt belast tegen het progressieve tarief van de personenbelasting en die onderworpen is aan sociale bijdragen, en, anderzijds, de vennootschappen die het in artikel 215 bepaalde bedrag toekennen aan een bestuurder of werkend vennoot, maar in een andere vorm, zoals bijvoorbeeld baten, terwijl die bedragen eveneens zouden worden belast tegen het progressieve tarief van de personenbelasting en eveneens zouden zijn onderworpen aan sociale bijdragen, en terwijl het doel van de bepaling op adequate wijze zou worden verwezenlijkt, zowel in het eerste als in het tweede geval ? ».
« Dans l'interprétation selon laquelle l'article 215, alinéa 3, 4°, du CIR/92, ne viserait que les rémunérations d'administrateurs ou associés actifs au sens strict du terme, cette disposition viole-t-elle les articles 10, 11 et 172 de la Constitution coordonnée, dès lors qu'elle crée une discrimination entre, d'une part, les sociétés allouant la somme prévue à l'article 215 à un administrateur ou associé actif, au titre de rémunération, que ce soit au titre de l'article 32 du Code des impôts sur les revenus 1992 ou encore de l'article 31 du Code des impôts sur les revenus 1992, rémunération imposée au tarif progressif de l'impôt des personnes physiques et soumise aux cotisations sociales et,

« Zijn de artikelen [lees : Is artikel] 131, 1° en 2°, van het Wetboek van Inkomstenbelasting 1992, al dan niet in samenlezing met de artikelen 3, 6, 86, 87, 88, 126, 127 en 134 van hetzelfde wetboek, in de interpretatie dat een ongehuwd samenwonend koppel waarvan elk van beiden een significant belastbaar beroepsinkomen geniet tweemaal aanspraak kan maken op de belastingvrije som van 165.000 frank (niet geïndexeerd) terwijl een gehuwd samenwonend koppel waarvan elk van beiden eveneens een significant belastbaar beroepsinkomen geniet tweemaal aanspraak kan maken op een belastingvrije som van 130.000 frank (niet geïndexeerd), bestaanbaar met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, gelet op het feit dat deze beide categorieën van personen zich in dezelfde situatie en omstandigheden bevinden en dat de ratio legis van het onderscheid van artikel 131 van het Wetboek van Inkomstenbelastingen niet kan verantwoorden waarom gehuwden fiscaal ongunstig zouden behandeld moeten worden in vergelijking met ongehuwden in dezelfde situatie ?
« L'article 131, 1° et 2°, du Code des impôts sur les revenus 1992, lu conjointement ou non avec les articles 3, 6, 86, 87, 88, 126, 127 et 134 du même Code, dans l'interprétation selon laquelle un couple de cohabitants non mariés, dont chacun des partenaires bénéficie de revenus professionnels imposables significatifs peut bénéficier deux fois de la quotité du revenu exemptée d'impôt de 165.000 francs (non indexés) alors qu'un couple de cohabitants mariés dont chacun des conjoints bénéficie également de revenus professionnels imposables significatifs peut prétendre deux fois à la quotité du revenu exemptée d'impôt de 130.000 francs (non indexés), est-il compatible avec les articles 10 et 11 de la Constitution, compte tenu du fait que ces deux catégories de personnes se trouvent dans la même situation et les mêmes circonstances et que la ratio legis de la distinction opérée dans l'article 131 du Code des impôts sur les revenus ne peut justifier pourquoi des personnes mariées devraient être fiscalement défavorisées par rapport aux personnes non mariées dans la même situation ?