Vertaling van "zaak c-137 14 europese " (Nederlands → Frans) :

Dit is echter alleen het geval wanneer de rechterlijke instantie of het orgaan waarbij het beroep is ingesteld, de bewijslast dienaangaande niet naar de verzoeker verlegt, maar uitspraak doet op basis van, in voorkomend geval, het door de opdrachtgever of de bevoegde autoriteiten verstrekte bewijsmateriaal en meer algemeen op basis van alle stukken in het overgelegde dossier. Daarbij moet met name rekening worden gehouden met de ernst van de aangevoerde fout en dient in het bijzonder te worden nagegaan of het betrokken publiek ten gevolge van die fout niet een van de waarborgen is ontnomen die in het leven zijn geroepen om het overeenkomstig de doelstellingen van richtlijn 85/337/EEG toegang tot de informatie te verlenen en inspraak bij het besluitvormingsproces te geven (zie ook conclusie van advocaat-generaal M. Wathelet van 21 mei 2015 in zaak C-137/14, Europese Commissie t. Bondsrepubliek Duitsland, punten 95-101).
Il ne peut toutefois en aller ainsi qu'à la condition que l'instance juridictionnelle ou l'organe saisis du recours ne fassent aucunement peser la charge de la preuve à cet égard sur le demandeur et se prononcent au vu, le cas échéant, des éléments de preuve fournis par le maître de l'ouvrage ou les autorités compétentes et, plus généralement, au vu de l'ensemble des pièces du dossier qui leur est soumis, en tenant compte notamment du degré de gravité du vice invoqué et en vérifiant en particulier, à ce titre, s'il a privé le public concerné d'une des garanties instituées en vue de lui permettre, conformément aux objectifs de la directive 85/337, d'avoir accès à l'information et de participer au processus de décision (voy. les conclusions de l'avocat général M. Wathelet du 21 mai 2015, dans l'affaire C-137/14, Commission européenne c. République fédérale d'Allemagne, points 95-101).

Het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJEU) moest zich onlangs uitspreken over de conformiteit van de Griekse wetgeving op het stuk van de arbeidstijd van de artsen en artsen in opleiding die hoofdzakelijk in een ziekenhuisomgeving zijn tewerkgesteld (HvJEU, 23 december 2015, Zaak C-180/14, Europese Commissie/Helleense Republiek).
Récemment la Cour de justice de l'Union européenne (CJEU) a eu à connaître de la conformité de la législation grecque en matière de temps de travail des médecins et médecins en formation engagés en milieu hospitalier principalement (CJUE, 23 décembre 2015, C-180/14, Commission/République hellénique).

Het Europese Hof van Justitie heeft uitspraak gedaan in zaak C-358/14 die door Polen werd aangespannen betreffende de Europese tabaksrichtlijn.
La Cour européenne de Justice a rendu son arrêt dans l'affaire C-358/14 intentée par la Pologne et ayant pour objet un recours en annulation dans le cadre de la directive européenne "Tabac".

In verband daarmee bestaat recente rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie (Zaak C-161/14, 4 juni 2015, Europese Commissie tegen Verenigd Koninkrijk van Groot Brittannië en Noord-Ierland) die verduidelijkt dat het voormelde punt 10 niet noodzakelijk enkel betrekking heeft op woningen maar ook op de huisvesting in ruime zin, zolang deze huisvesting kadert binnen een sociaal beleid.
Il ressort à cet égard d'une jurisprudence récente de la Cour de justice de l'Union européenne (Affaire C-161/14, 4 juin 2015, Commission européenne contre Royaume-Uni de Grande-Bretagne et d'Irlande du Nord) que le point 10 précité ne se rapporte pas nécessairement à des logements mais à l'hébergement dans l'acception large du terme, tant que cet hébergement s'inscrit dans le cadre d'une politique sociale.

In zijn arrest van 18 december 2014 in de zaak-Abdida (C-562/13) heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie het volgende geoordeeld: "Uit een en ander volgt dat op de gestelde vragen moet worden geantwoord dat de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep tegen een besluit waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE [retour], lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la Charte, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b), de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale: - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision [de refus de 9ter] ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".

Tot slot bereidt mijn administratie een koninklijk besluit voor dat de huidige migratienormen voor BPA in vernis gebruikt als bescherming aan de binnenzijde van sommige conservenblikken uitbreidt Wat het proces tegen de Europese Commissie betreft, werd er inderdaad een zaak aanhangig gemaakt (T-521/14) bij het Europees Hof van Justitie door Zweden in het kader van de Europese verordening betreffende biocides.
Enfin, mon administration prépare un arrêté royal élargissant les normes actuelles de migration pour le BPA dans les plastiques aux vernis (notamment présents dans certaines boîtes de conserve). Concernant les poursuites contre la Commission européenne sur ce sujet, une saisine (T-521/14) a effectivement été déposée auprès de la Cour de Justice de l'Union Européenne par la Suède, dans le cadre de la réglementation européenne sur les biocides.

[5] Zie conclusie van 22 maart 2001 in zaak C-453/99, Courage / Crehan, Jurispr. 2001, blz. I-6297, conclusie van 26 januari 2006 in gevoegde zaken C-295/04 tot C-298/04, Manfredi, Jurispr. 2006, blz. I-6619, arrest van 14 juni 2011 in zaak C-360/09, Pfleiderer AG / Bundeskartellamt, Jurispr. 2011, blz. I-5161 en conclusie van 26 juni 2012 in zaak C-199/11, Europese Gemeenschap / Otis NV en anderen, Jurispr. 2012, blz. 0000.
[5] Arrêt du 20 septembre 2001 dans l'affaire C-453/99, Courage et Crehan (Recueil 2001, page I-6297); arrêt du 13 juillet 2006 dans les affaires jointes C-295 à 298/04, Manfredi (Recueil 2006, page I-6619); arrêt du 14 juin 2011 dans l'affaire C-360/09, Pfleiderer AG/Bundeskartellamt (Recueil 2011, p. I-5161); et arrêt du 6 novembre 2012 dans l'affaire C-199/11, Europese Gemeenschap/Otis NV et autres (Recueil 2012, p. I‑0000).

de beschikking van het Gerecht van de Europese Unie (Derde kamer) van 6 januari 2015 in zaak T-479/14, Kendrion/Europese Unie, te vernietigen;
annuler l’ordonnance du Tribunal de l’Union européenne (troisième chambre) du 6 janvier 2015 dans l’affaire T-479/15, Kendrion/Union européenne;

Het spoedeisende karakter wordt verantwoord op grond van het feit dat de Europese Commissie op 14 en 15 juni 2007 een geding aanhangig heeft gemaakt voor het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen, teneinde het Koninkrijk België te laten veroordelen voor het niet tijdig omzetten van richtlijn 2004/17/EG (zaak C-287/07) respectievelijk richtlijn 2004/18/EG (zaak C-292/07).
L'urgence est motivée par le fait que la Commission européenne a introduit les 14 et 15 juin 2007 un recours auprès de la Cour de justice des Communautés européennes, en vue de faire condamner le Royaume de Belgique pour la non-transposition dans le délai respectivement de la directive 2004/17/CE (affaire C-287/07) et de la directive 2004/18/CE (affaire 292/07).

Voorts verwijten de verzoekende partijen artikel 14 van de bestreden wet dat het, met schending van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, de territoriale bevoegdheid van de Belgische rechter uitbreidt tot de misdrijven bepaald in de artikelen 137, 140 en 141 van het Strafwetboek, wanneer zij worden gepleegd tegen een Belgische onderdaan of instelling, of tegen een instelling van de Europese Unie of van een orgaan opgericht overeenkomstig het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap of het Verdrag betreffende de Europese Unie, die in het Rijk is gevestigd.
Les parties requérantes reprochent encore à l'article 14 de la loi entreprise d'étendre, au mépris des articles 10 et 11 de la Constitution, la compétence territoriale du juge belge aux infractions prévues aux articles 137, 140 et 141 du Code pénal lorsqu'elles sont commises contre un ressortissant ou une institution belge, ou contre une institution de l'Union européenne ou d'un organisme créé conformément au Traité instituant la Communauté européenne ou au Traité sur l'Union européenne et qui a son siège en Belgique.