Traduction de «zaken zou ingehaald worden door kamers waarin tweetalige raadsheren » (Néerlandais → Français) :

Er kan niet aanvaard worden dat de grote achterstand van de Nederlandstalige zaken zou ingehaald worden door Kamers waarin tweetalige raadsheren van de Franse taalrol zouden zetelen.
Il serait inacceptable que l'arriéré considérable du rôle linguistique néerlandais soit résorbé par des chambres au sein desquelles siègent des conseillers bilingues appartenant au rôle linguistique français.

Bij de minister van Binnenlandse Zaken wordt in een beroepsprocedure voorzien voor het geval waarin een gemeente de door de gouverneur bepaalde verdeelsleutel zou betwisten » (Parl. St., Kamer, 2013-2014, DOC 53-3353/007, pp. 3-4. Zie ook Parl. St., Senaat, 2013-2014, nr. 5-2738/2, p. 4).
Une procédure de recours est organisée auprès du ministre de l'Intérieur pour le cas où une commune contesterait la clé de répartition établie par le gouverneur » (Doc. parl., Chambre, 2013-2014, DOC 53-3353/007, pp. 3-4. Voy. aussi Doc. parl., Sénat, 2013-2014, n° 5-2738/2, p. 4).

Deze regel zou desgevallend kunnen worden getemperd door de eerste voorzitter de bevoegdheid te verlenen zaken vanwege hun complexiteit aan een kamer met drie raadsheren toe te wijzen.
On pourrait éventuellement atténuer cette règle en habilitant le premier président à attribuer les affaires complexes à une chambre composée de trois conseillers.

Gelet op het Gerechtelijk Wetboek, inzonderheid op de artikelen 104, lid 7, gewijzigd bij de wet van 30 oktober 2015, 198 tot 201, 202, gewijzigd bij de wet van 6 mei 1982, en 216; Gelet op het koninklijk besluit van 7 april 1970 tot vaststelling van het aantal rechters en raadsheren in sociale zaken en van de wijze van voordracht van de kandidaten, laatst gewijzigd bij het koninklijk besluit van 25 maart 2014; Gelet op het feit dat het huidige aantal benoemde personen niet volstaat om te voldoen aan de voorwaarden van de nieuwe samenstelling van de kamers van het Arbeidshof, waarin het Gerechtelijk Wetboek voorziet; Gelet op het bericht aan de representatieve organisaties van de zelfstandigen, gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad van 12 januari 2016; Gelet op de dubbeltallen kandidaten voorgedragen door de representatieve organisaties van de zelfstandigen; Gelet op het advies van de gerechtelijke autoriteiten, met name de Procureurs-generaal bij de hoven van beroep en de Eerste Voorzitters van de arbeidshoven; Op de voordracht van de Minister van Zelfstandigen, Hebben Wij besloten en besluiten Wij : Artikel 1. Worden benoemd in de hoedanigheid van raadsheer in sociale zaken, als zelfstandige, voor een termijn eindigend op 31 oktober 2017 : Bij het arbeidshof te ANTWERPEN De heer AERTS Peter wonende te 2170 MERKSEM De heer DEXTERS Johan wonende te 2000 ANTWERPEN De heer EERTMANS Johan wonende te 3621 REKEM Mevr. JANS Liesbeth wonende te 3600 GENK De heer MAES Steven wonende te 3520 ZONHOVEN De heer SEIFFERMANN Marcos wonende te 2980 ZOERSEL De heer VAN GENECHTEN Ivo wonende te 3920 LOMMEL Bij het arbeidshof te BRUSSEL (FR) De heer MAGNEE Stephan wonende te 1046 BEERSEL De heer VAN KEIRSBILCK Michel wonende te 5000 NAMEN Bij het arbeidshof te BRUSSEL (NL) Mevr. DEITEREN Caroline wonende te 9120 BEVEREN Mevr. PONSAERTS Martine wonende te 3300 TIENEN De heer VERMEEREN Walter wonende te 3191 BOORTMEERBEEK Mevr. VERMEULEN Viviane wonende te 3200 AARSCHOT Bij he ...
Vu le Code judiciaire, notamment les articles 104, alinéa 7, modifié par la loi du 19 octobre 2015, 198 à 201, 202, modifié par la loi du 6 mai 1982, et 216; Vu l'arrêté royal du 7 avril 1970 déterminant le nombre des juges sociaux et des conseillers sociaux et les modalités de présentation des candidats, modifié en dernier lieu par l'arrêté royal du 25 mars 2014; Vu que le nombre des personnes actuellement nommées ne suffit pas pour satisfaire aux conditions de la nouvelle composition des chambres des cours du travail, prévue par le Code judiciaire; Vu l'avis aux organisations représentatives de travailleurs indépendants, publié au Moniteur belge du 12 janvier 2016; Vu les listes doubles de candidats présentés par les organisations représentatives de travailleurs indépendants; Vu l'avis des autorités judiciaires, à savoir les Procureurs généraux près les cours d'appel et les Premiers Présidents des cours du travail; Sur la proposition du Ministre des Indépendants, Nous avons arrêté et arrêtons : Article 1. Sont nommés en qualité de conseiller social, au titre de travailleur indépendant, pour une période se clôturant le 31 octobre 2017 : A la cour du travail d'ANVERS M. AERTS Peter domicilié à 2170 MERKSEM M. DEXTERS Johan domicilié à 2000 ANVERS M. EERTMANS Johan domicilié à 3621 REKEM Mme JANS Liesbeth domiciliée à 3600 GENK M. MAES Steven domicilié à 3520 ZONHOVEN M. SEIFFERMANN Marcos domicilié à 2980 ZOERSEL M. VAN GENECHTEN Ivo domicilié à 3920 LOMMEL A la cour du travail de BRUXELLES (FR) M. MAGNEE Stephan domicilié à 1046 BEERSEL M. VAN KEIRSBILCK Michel domicilié à 5000 NAMUR A la cour du travail de BRUXELLES (NL) Mme DEITEREN Caroline domiciliée à 9120 BEVEREN Mme PONSAERTS Martine domiciliée à 3300 TIRLEMONT M. VERMEEREN Walter domicilié à 3191 BOORTMEERBEEK Mme VERMEULEN Viviane domiciliée à 3200 AARSCHOT A la cour du travail de GAND M. BELON Dirk domicilié à 9112 SAINT-NICOLAS M. BIESMANS Yves domicilié à 1860 MEISE M. CORTIER Kurt domicilié à 98 ...

Terwijl de wetgever in 1971 in de tegemoetkoming van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds heeft voorzien omdat het « om redenen van sociale rechtvaardiging niet past de slachtoffers van verkeersongevallen zonder schadeloosstelling te laten, wanneer deze niet kunnen worden vergoed » (Parl. St., Senaat, 1970-1971, nr. 570, p. 52), heeft hij evenwel in 1975 die tegemoetkoming beperkt op grond van de volgende verantwoording van het amendement van de Regering dat tot de in het geding zijnde bepaling zou leiden : « Volgens de tekst van het 2° van § 1 van artikel 50 zoals hij in het Doc. 570 was opgesteld, was de tussenkomst van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds verplichtend in om 't even welke hypothese van niet-interventie van een toegelaten verzekeringsmaatschappij; dit had, bijvoorbeeld, betrekking op alle beperkingen die door de wetgeving op de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorrijtuigen aan het vergoeden der benadeelde personen worden opgelegd. De geldelijke gevolgen van die beschikking zouden zeer zwaar geweest zijn. Dit is de reden waarom het amendement de tekst overneemt van de oorspronkelijke wet op de controle der verzekeringsondernemingen (Doc. Senaat 269) waarin de tussenkomst van het Fonds voorzien was wanneer, ingevolge de niet-naleving der verzekeringsverplichting, geen enkele toegelaten verzekeringsonderneming door de wet tot schadevergoeding verplicht is. Die zienswijze is trouwens ook die van het wetsontwerp op de verplichte verzekering van de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorvoertuigen (art. 20, § 1, 2°), dat reeds door de Kamer werd goedgekeurd. Het amendement voert, bovendien, een beschikking in die de wil weergeeft van de leden der Commissie van Economische Zaken om de verplichte tussenkomst van het Fonds uit te breiden tot het herstel van de schade die veroorzaakt wordt door een verkeersongeval dat aan een toeval te wijten is (Doc. Senaat, 570, blz. 52) » (Parl. St., Senaat, 1974-1975, nr. 468-2, p. 19).
Alors qu'en 1971 le législateur a prévu l'intervention du Fonds commun de garantie parce que, « pour des raisons de justice sociale, il ne convient pas de laisser sans réparation les victimes d'accidents de la circulation qui ne peuvent être dédommagées » (Doc. parl., Sénat, 1970-1971, n° 570, p. 52), en 1975 il a limité cette intervention sur la base de la justification suivante de l'amendement du Gouvernement qui est devenu la disposition en cause : « Le texte du 2° du § 1 de l'article 50, tel qu'il était rédigé dans le Doc. 570 obligeait le Fonds Commun de garantie à intervenir dans n'importe quelle hypothèse de non-intervention d'une compagnie d'assurance agréée; cela visait, par exemple, toutes les restrictions apportées à l'indemnisation des personnes lésées par la législation sur l'assurance de responsabilité civile automobile. Les conséquences pécuniaires de cette disposition auraient été très lourdes. C'est pourquoi l'amendement reprend le texte du projet de loi primitif sur le contrôle des entreprises d'assurance (Doc., Sénat, 269) qui prévoyait l'intervention du Fonds lorsque l'obligation d'assurance n'ayant pas été respectée, aucune entreprise d'assurance agréée n'est obligée par la loi à ladite réparation. Cette version est d'ailleurs celle du projet de loi relatif à l'assurance obligatoire de la responsabilité civile automobile (art. 20, § 1 , 2°), qui a déjà été adopté à la Chambre. L'amendement introduit en outre une disposition qui traduit la volonté des membres de la Commission des Affaires économiques d'étendre l'obligation d'intervention du Fonds à la réparation des dommages provoqués par un accident de la circulation imputable à un événement fortuit (Doc. Sénat, 570, p. 52) » (Doc. parl., Sénat, 1974-1975, n° 468-2, p. 19).

In het Verslag namens de Commissie van de Kamer van Volksvertegenwoordigers door F. Hermans is ter zake hetgeen volgt gesteld : « Zij (de Commissie) heeft er .de nadruk op gelegd dat het examen voortaan geen ander doel heeft dan het bewijs van tweetaligheid te leveren en dat die tweetaligheid enkel vereist zal zijn in de gevallen die de wet bepaalt : in de rechtbanken te Brussel, waarin twee derden van de leden zowel van het parket als van de zetel tweetalig moeten zijn, in de rechtbank van eerste aanleg en in het arbeidsauditoraat te Doornik, waarin respectievelijk twee magistraten van het auditoraat het bewijs moeten leveren van de kennis van het Nederlands, in het parket van de procureur des Konings en in het arbeidsauditoraat te Tongeren, waarin telkens een magistraat het bewijs moeten leveren van de kennis van het Frans, in het Hof van Beroep te Brussel, waarin ten minste een derde van de raadsheren .het bewijs moeten leveren van de kennis van beide landstalen, in het parket van het Hof van Beroep te Brussel waarin een derde van de magistraten tweetalig moet zijn en in het Hof van Cassatie, waarin zes leden van de zetel en drie leden van het parket ook tweetalig moeten zijn.
Dans le Rapport, fait par F. HERMANS, au nom de la Commission de la Chambre des Représentants, il est dit ce qui suit : « Elle (la Commission) a mis .l'accent sur le fait que l'examen n'a désormais d'autre but que de livrer la preuve du bilinguisme et que ce bilinguisme ne sera exigé que dans les cas définis par la loi : aux tribunaux à Bruxelles, au sein desquels deux tiers des membres tant du parquet que du siège doivent être bilingues, au Tribunal de première instance et à l'Auditorat du Travail de Tournai, où, respectivement, deux magistrats de l'auditorat doivent apporter la preuve de la connaissance du néerlandais, au parquet du Procureur de Roi et à l'Auditorat du Travail de Tongres, où chaque fois un magistrat doit apporter la preuve de la connaissance du français, à la Cour d'Appel de Bruxelles, où au moins un tiers des Conseillers .doivent apporter la connaissance des deux langues nationales, au parquet de la Cour d'Appel de Bruxelles où un tiers des magistrats doivent être bilingues et à la Cour de Cassation où six membres du siège et trois membres du parquet doivent également être bilingues.

« Overwegende dat het de verzoekende partijen toekomt, na de neerlegging van het expertiseverslag, alle overwegingen naar voren te brengen die zij nuttig zullen achten ter verdediging van hun belangen; dat het de heer rechter Saint-Remy, voorzitter van de 45ste kamer, zal toekomen te antwoorden op de elementen aangevoerd door de verzoekende partijen; dat zelfs als de heer rechter Saint-Remy zich er tot dusver toe lijkt te hebben beperkt de thans geldende en vaste beginselen van de desbetreffende rechtspraak toe te passen, en zelfs als de verzoekers geen enkel element hebben opgeworpen dat dit zou tegenspreken, dan nog in de huidige stand van zaken niets ertoe leidt te stellen dat hij niet alle waarborgen zou bieden om het vervolg van de debatten te leiden en uitspraak te doen over de zaak die hem is voorgelegd, en waarin de heer procureur des Konings en de burgerlijke partij, enerzijds, en de verzoekende partijen, anderzijds, tegenover elkaar staan, overeenkomstig de bepalingen van artikel 6.1 van het Europees Verdrag tot Bescherming van de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden; dat de magistraat wordt geacht onpartijdig te zijn, tot het bewijs van het tegendeel wordt geleverd».
« Attendu que suite au dépôt du rapport d'expertise, il appartient aux requérants d'émettre toutes les considérations qu'ils estimeront utiles à la défense de leurs intérêts; qu'il appartiendra à M. le Juge Saint-Remy, président de la 45e chambre, de répondre aux éléments soulevés par les requérants; que même si M. le Juge Saint-Remy semble s'en être tenu jusqu'à présent à l'application des principes actuels et constants de la jurisprudence en la matière, aucun élément contraire n'ayant été soulevé par les requérants, rien ne permet de dire, dès à présent, qu'il n'offrirait pas toutes les garanties pour mener la suite des débats et statuer en la cause qui lui est soumise, et qui oppose M. le Procureur du Roi et la partie civile aux requérants, conformément aux dispositions de l'article 6 § 1 de la Convention européenne de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales; que l'impartialité du magistrat doit être présumée jusqu'à preuve du contraire».