Traduction de «zakgeld aan rusthuisbewoners » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

zakgeld
argent de poche | pécule disponible

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

De rechtsgrond voor het toekennen van zakgeld aan rusthuisbewoners door het OCMW en het recht van deze bewoners daar persoonlijk over te beschikken is vervat in artikel 98, § 1, van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn en in het koninklijk besluit van 25 april 2004 tot vaststelling van het statuut van het zakgeld van sommige rusthuisbewoners en tot bepaling van de kosten die niet op dit zakgeld mogen worden aangerekend in uitvoering van artikel 98, §,1, derde lid, van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn.
Le fondement juridique de l'octroi d'argent de poche à des habitants d'une maison de repos par le CPAS et le droit de ces habitants à en disposer personnellement est contenu sous l'article 98, § 1er, de la loi organique du 8 juillet 1976 des centres publics d'aide sociale et dans l'arrêté royal du 25 avril 2004 fixant le statut de l'argent de poche de certains habitants une maison de repos et déterminant les frais qui ne peuvent être imputés à cet argent de poche en exécution de l'article 98, § 1er, alinéa 3, de la loi organique du 8 juillet 1976 des centres publics d'aide sociale.

3. Bovendien dringt de noodzaak zich op om een éénvormige wettelijke regeling vast te leggen in verband met het zogenaamde « zakgeld » voor rusthuisbewoners.
3. Il est en outre nécessaire d'élaborer un régime légal uniforme pour ce qui est de « l'argent de poche » des pensionnaires des maisons de repos.

Artikel 2 van het koninklijk besluit van 25 april 2004 tot vaststelling van het statuut van het zakgeld van sommige rusthuisbewoners en tot bepaling van de kosten die niet op dit zakgeld mogen worden aangerekend in uitvoering van artikel 98, § 1, derde lid, van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn, bepaalt in §1: Het door het openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn aan de begunstigde betaalde zakgeld behoort hem toe.
Selon le §1 de l'article 2 de l'arrêté royal du 25 avril 2004 fixant le statut de l'argent de poche de certains habitants d'une maison de repos et déterminant les frais qui ne peuvent être imputés à cet argent de poche en exécution de l'article 98, §1er, alinéa 3, de la loi organique du 8 juillet 1976 des centres publics d'aide sociale: "L'argent de poche payé par le centre public d'action sociale au bénéficiaire lui appartient en propre.

Het koninklijk besluit van 25 april 2004 tot vaststelling van het statuut van het zakgeld van sommige rusthuisbewoners en tot bepaling van de kosten die niet op dit zakgeld mogen worden aangerekend, verwoordt dit principe in uitvoering van artikel 98, §1, derde lid, van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de OCMW's".
L'arrêté royal du 25 avril 2004 fixant le statut de l'argent de poche de certains habitants d'une maison de repos et déterminant les frais qui ne peuvent être imputés à cet argent de poche reconnaît ce principe, en exécution de l'article 98, § 1er, alinéa 3, de la loi organique du 8 juillet 1976 des centres publics d'aide sociale".

Naar aanleiding van een concreet geval waarbij een deel van het zakgeld door een OCMW-woonzorgcentrum werd ingehouden om schulden aan openbare schuldeisers (belastingen) mee te betalen, gaf toenmalig staatssecretaris voor Maatschappelijke Integratie en Armoedebeleid, de heer Courard, in antwoord op een parlementaire vraag daaromtrent heel duidelijk aan dat dit niet kon: "Mijnheer de voorzitter, in antwoord op deze vraag wil ik duidelijk herhalen dat het zakgeld enkel en alleen de door het OCMW gesteunde rusthuisbewoner zelf toekomt en niet aan derden zoals diens familie, het rusthuis zelf, enzovoort.
Interrogé dans le cadre d'une question parlementaire au sujet de la retenue d'une partie de l'argent de poche en question par un centre d'hébergement et de soins-CPAS pour contribuer au recouvrement de dettes auprès de créanciers publics (impôts), M. Courard, alors secrétaire d'État à l'Intégration sociale et à la Lutte contre la pauvreté, avait clairement répondu que cette pratique était interdite: "Monsieur le président, en réponse à cette question je voudrais répéter clairement que l'argent de poche est remis par le CPAS au seul pensionnaire de la maison de repos bénéficiaire de cette aide et non à des tiers tels que sa famille, la maison de repos, etc.

Zo haalt ze aan : de mishandeling door de te verzorgen persoon op een allesomvattende en supergeruststellende manier te behandelen, mishandeling bij de lichaamsverzorging als het schaamtegevoel van de verzorgde persoon niet wordt gerespecteerd (kamerdeur die wordt opengelaten bij de verzorging), mishandeling door de ziekte, net als de afhankelijkheid en het verhaal van de bejaarde als banaal te bestempelen, door gebrek aan respect voor de vrijheid (verplichte deelname aan bepaalde activiteiten, de rusthuisbewoner beletten naar buiten te gaan als hij dat wenst en ertoe in staat is), de mishandeling door geen reactie te geven op fundamentele behoeften (zonder reden wachten om te reageren op een belsignaal, zich niet bekommeren om een gevolgd dieet, de dokter niet roepen als de gezondheidstoestand van de patiënt dit vereist), mishandeling door verbale agressie, ontzeggingen, chantage, mishandeling door infantilisering, depreciatie, spot met de verloren zelfstandigheid, terechtwijzingen in de vorm van een « morele lezing », gejij en gejou voor iedereen, mishandeling door financiële misbruiken (teveel aanrekenen, zonder reden alle zakgeld ontnemen, stelen), mishandeling door het ontkennen van zelfstandigheid (alle stimulering van de bejaarde opgeven omdat het « tot niets dient »).
Elle cite ainsi: la maltraitance par la forme de prise en charge qui se veut totale et hypersécurisante, la maltraitance dans les soins du corps quand on ne respecte pas la pudeur du soigné (porte de la chambre laissée ouverte lors des soins), la maltraitance par la banalisation de la maladie, de la dépendance et de l'histoire de la personne âgée, par le non-respect de la liberté (obliger à participer à certaines activités, empêcher le résident de sortir lorsqu'il le souhaite et qu'il en est capable), maltraitance par la non-réponse à des besoins fondamentaux (attendre sans raison pour réagir à une sonnette, ne pas se soucier du respect d'un régime diététique, ne pas appeler le médecin traitant lorsque l'état de santé du patient le requiert), maltraitance par des agressions verbales, des privations, du chantage, maltraitance par l'infantilisation, la dévalorisation, les moqueries en lien avec la perte d'autonomie, les réprimandes sous forme de « leçon de morale », le tutoiement indiscriminé, la maltraitance par les abus financiers (surfacturation, retirer abusivement tout argent de poche, voler), maltraitance par la négation de l'indépendance (renoncer à toute stimulation de la personne âgée parce que « cela ne sert à rien »).

Zo haalt ze aan : de mishandeling door de te verzorgen persoon op een allesomvattende en supergeruststellende manier te behandelen, mishandeling bij de lichaamsverzorging als het schaamtegevoel van de verzorgde persoon niet wordt gerespecteerd (kamerdeur die wordt opengelaten bij de verzorging), mishandeling door de ziekte, net als de afhankelijkheid en het verhaal van de bejaarde als banaal te bestempelen, door gebrek aan respect voor de vrijheid (verplichte deelname aan bepaalde activiteiten, de rusthuisbewoner beletten naar buiten te gaan als hij dat wenst en ertoe in staat is), de mishandeling door geen reactie te geven op fundamentele behoeften (zonder reden wachten om te reageren op een belsignaal, zich niet bekommeren om een gevolgd dieet, de dokter niet roepen als de gezondheidstoestand van de patiënt dit vereist), mishandeling door verbale agressie, ontzeggingen, chantage, mishandeling door infantilisering, depreciatie, spot met de verloren zelfstandigheid, terechtwijzingen in de vorm van een « morele lezing », gejij en gejou voor iedereen, mishandeling door financiële misbruiken (teveel aanrekenen, zonder reden alle zakgeld ontnemen, stelen), mishandeling door het ontkennen van zelfstandigheid (alle stimulering van de bejaarde opgeven omdat het « tot niets dient »).
Elle cite ainsi : la maltraitance par la forme de prise en charge qui se veut totale et hypersécurisante, la maltraitance dans les soins du corps quand on ne respecte pas la pudeur du soigné (porte de la chambre laissée ouverte lors des soins), la maltraitance par la banalisation de la maladie, de la dépendance et de l'histoire de la personne âgée, par le non-respect de la liberté (obliger à participer à certaines activités, empêcher le résident de sortir lorsqu'il le souhaite et qu'il en est capable), maltraitance par la non-réponse à des besoins fondamentaux (attendre sans raison pour réagir à une sonnette, ne pas se soucier du respect d'un régime diététique, ne pas appeler le médecin traitant lorsque l'état de santé du patient le requiert), maltraitance par des agressions verbales, des privations, du chantage, maltraitance par l'infantilisation, la dévalorisation, les moqueries en lien avec la perte d'autonomie, les réprimandes sous forme de « leçon de morale », le tutoiement indiscriminé, la maltraitance par les abus financiers (surfacturation, retirer abusivement tout argent de poche, voler), maltraitance par la négation de l'indépendance (renoncer à toute stimulation de la personne âgée parce que « cela ne sert à rien »).

25 APRIL 2004. - Koninklijk besluit tot vaststelling van het statuut van het zakgeld van sommige rusthuisbewoners en tot bepaling van de kosten die niet op dit zakgeld mogen worden aangerekend in uitvoering van artikel 98, § 1, derde lid, van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn
25 AVRIL 2004. - Arrêté royal fixant le statut de l'argent de poche de certains habitants d'une maison de repos et déterminant les frais qui ne peuvent être imputés à cet argent de poche en exécution de l'article 98, § 1, alinéa 3, de la loi organique du 8 juillet 1976 des centres publics d'aide sociale