Die korte termijn werd verantwoord « door de moeilijkheid om na zeker tijdsverloop, hetzij de werkelijkheid » van de seksuele betrekkingen « te bepalen, hetzij de verdedigingsmiddelen te doen gelden, vooral wanneer het de exceptio plurium geldt » (Parl. St., Senaat, 1906-1907, nr. 22, p. 29).
La brièveté de ce délai avait été justifiée « par la difficulté, après un certain intervalle, soit d'établir la réalité des relations sexuelles, soit de faire valoir les moyens de défense, surtout quand il s'agit de l'exceptio plurium » (Doc. parl., Sénat, 1906-1907, n° 22, pp. 25 et 26).