Vertaling van "ziekenhuizen moeten zich " (Nederlands → Frans) :

»; 3. « Schendt artikel 56ter van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, zoals vervangen bij artikel 50 van de wet van 19 december 2008 houdende diverse bepalingen inzake gezondheidszorg, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met het evenredigheidsbeginsel, - in zoverre het voorziet in een identieke behandeling van de ziekenhuizen die zich in een verschillende situatie bevinden, met name ten aanzien van het profiel van het patiëntenbestand, het hinterland van het ziekenhuis (stad/platteland) en het type ziekenhuis (eerstelijns, tweedelijns, derdelijns); - in zoverre het de verstrekkingen van fysiotherapie uitsluit voor vijf diagnosegroepen (APR-DRG) in de verstrekkingen die in aanmerking moeten worden genomen voor de berekening van de referentiebedragen vanaf het toepassingsjaar 2009, terwijl niets verantwoordt dat die verstrekkingen voor de toepassingsjaren 2006, 2007 en 2008 wel worden opgenomen voor de berekening van de referentiebedragen ?
»; 3. « L'article 56ter de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994, tel que remplacé par l'article 50 de la loi du 19 décembre 2008 portant des dispositions diverses en matière de santé, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, combiné avec le principe de proportionnalité, - en ce qu'il traite de manière identique des hôpitaux se trouvant dans une situation différente, notamment en ce qui concerne le profil de la patientèle, l'hinterland de l'hôpital (ville/campagne) et le type d'hôpital (1ère ligne, 2ème ligne, 3ème ligne); - en ce qu'il exclut les prestations de physiothérapie pour cinq groupes de diagnostics (APR-DRG) dans les prestations devant être prises en considération pour le calcul des montants de référence à partir de l'année d'application 2009 alors que rien ne justifie que pour les années d'application 2006, 2007 et 2008 ces prestations soient au contraire, incluses pour le calcul des montants de référence ?

- Schendt artikel 56ter, § 1, van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, zoals vervangen bij artikel 50 van de wet van 19 december 2008 houdende diverse bepalingen inzake gezondheidszorg, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met het evenredigheidsbeginsel, o in zoverre het voorziet in een identieke behandeling van de ziekenhuizen die zich in een verschillende situatie bevinden, met name ten aanzien van het profiel van het patiëntenbestand, het hinterland van het ziekenhuis (stad/platteland) en het type ziekenhuis (eerstelijns, tweedelijns, derdelijns); o in zoverre het de verstrekkingen van fysiotherapie uitsluit voor vijf diagnosegroepen (APR-DRG) in de verstrekkingen die in aanmerking moeten worden genomen voor de berekening van de referentiebedragen vanaf het toepassingsjaar 2009, terwijl niets verantwoordt dat die verstrekkingen voor de toepassingsjaren 2006, 2007 en 2008 wel worden opgenomen voor de berekening van de referentiebedragen ?
- L'article 56ter, § 1, de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994, tel que remplacé par l'article 50 de la loi du 19 décembre 2008 portant des dispositions diverses en matière de santé, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, combiné avec le principe de proportionnalité o en ce qu'il traite de manière identique des hôpitaux se trouvant dans une situation différente, notamment en ce qui concerne le profil de la patientèle, l'hinterland de l'hôpital (ville/campagne) et le type d'hôpital (1ère ligne, 2ème ligne, 3ème ligne); o en ce qu'il exclut les prestations de physiothérapie pour cinq groupes de diagnostics (APR-DRG) dans les prestations devant être prises en considération pour le calcul des montants de référence à partir de l'année d'application 2009 alors que rien ne justifie que pour les années d'application 2006, 2007 et 2008 ces prestations soient au contraire, incluses pour le calcul des montants de référence ?

In de huidige omstandigheden en gelet op het medisch “shopgedrag”, zou een hogere overheid de uitbating én financiering van ziekenhuizen op zich moeten nemen, zoals dit ook het geval zou moeten zijn voor de medische hulpdiensten 100.
Dans les conditions actuelles et étant donné le « shopping médical », une autorité supérieure devrait prendre en charge l'exploitation et le financement des hôpitaux, comme ce devrait aussi être le cas des services 100 d'aide médicale urgente.

Er moeten hierbij enkele opmerkingen gemaakt worden: - een ondercodering van de diagnoses van vrouwelijke genitale verminking is meer dan waarschijnlijk aangezien een deel van het ziekenhuispersoneel niet vertrouwd is met dergelijke praktijk en dit fenomeen niet kent; - deze cijfers betreffen enkel de gehospitaliseerde vrouwen (die ten minste één nacht in het ziekenhuis hebben verbleven) en niet de ambulante patiënten (die zich op spoedgevallen of voor een raadpleging hebben aangeboden, ...) Uit deze tabel blijkt dat het totale aantal geregistreerde VGV in de Belgische ziekenhuizen tussen 2009 en 2013 is verdrievoudigd.
Quelques remarques s'imposent: - un sous-codage des diagnostics de statut de mutilation génitale féminine est plus que vraisemblable étant donné qu'une partie du personnel hospitalier n'est pas familiarisée à ce type de pratique et méconnaît ce phénomène; - ces chiffres ne concernent que les femmes hospitalisées (ayant séjourné au moins une nuit à l'hôpital) et non les patientes ambulatoires (s'étant présentées aux urgences ou à une consultation, ...) Il ressort cependant de la lecture de ce tableau que le nombre total de MGF enregistrés dans les hôpitaux belges a triplé entre 2009 et 2013.

37. is van mening dat maatschappelijke organisaties en lokale actoren een cruciale rol moeten spelen bij de ontwikkeling van projecten die aangepast zijn aan hun gemeente of organisatie, alsmede als integratiefactor voor Europese burgers die zich van de samenleving afgewend hebben en vatbaar zijn voor terroristische radicalisering; acht het absoluut noodzakelijk de eerstelijnswerkers (leerkrachten, opvoeders, politieagenten, medewerkers van de kinderbescherming en werknemers in de zorgsector) bewust te maken, te informeren en op te leiden teneinde het lokale vermogen om op te treden tegen radicalisering te versterken; is van mening dat de lidstaten steun moeten verlenen voor het opzetten van structuren voor met name de begeleiding van jongeren, maar ook voor gesprekken met de gezinnen, scholen, ziekenhuizen, universiteiten enz.; wijst erop dat deze maatregelen alleen met behulp van langetermijnprogramma's van maatschappelijke investeringen kunnen worden uitgevoerd; merkt op dat verenigingen en organisaties op dit gebied die vrij zijn van overheidsbemoeienis, zeer goede resultaten kunnen behalen bij de maatschappelijke reïntegratie van radicaliserende burgers;
37. considère que la société civile et les acteurs locaux ont un rôle crucial à jouer dans le développement de projets adaptés à leur localité ou à leur structure, ainsi que comme facteur d'intégration des citoyens européens en rupture avec la société tentés par la radicalisation terroriste; estime indispensable de sensibiliser, d'informer et de former les travailleurs de première ligne (enseignants, éducateurs, officiers de police, agents de protection de l'enfance et travailleurs du secteur des soins de santé) afin de renforcer les capacités locales à faire face à la radicalisation; estime que les États membres devraient appuyer la création de structures permettant l'orientation des jeunes en particulier, ainsi que des échanges avec les familles, les écoles, les hôpitaux ou les universités, notamment; rappelle que ces mesures peuvent uniquement être mises en œuvre par des programmes d'investissements sociaux à long terme; note que les associations et organisations dans ce domaine, qui ne portent pas la marque des gouvernements, peuvent réaliser d'excellents résultats en ce qui concerne la réintégration dans la société de citoyens qui avaient pris le chemin de la radicalisation;

34. is van mening dat maatschappelijke organisaties en lokale actoren een cruciale rol moeten spelen bij de ontwikkeling van projecten die aangepast zijn aan hun gemeente of organisatie, alsmede als integratiefactor voor Europese burgers die zich van de samenleving afgewend hebben en vatbaar zijn voor terroristische radicalisering; acht het absoluut noodzakelijk de eerstelijnswerkers (leerkrachten, opvoeders, politieagenten, medewerkers van de kinderbescherming en werknemers in de zorgsector) bewust te maken, te informeren en op te leiden teneinde het lokale vermogen om op te treden tegen radicalisering te versterken; is van mening dat de lidstaten steun moeten verlenen voor het opzetten van structuren voor met name de begeleiding van jongeren, maar ook voor gesprekken met de gezinnen, scholen, ziekenhuizen, universiteiten enz.; wijst erop dat deze maatregelen alleen met behulp van langetermijnprogramma's van maatschappelijke investeringen kunnen worden uitgevoerd; merkt op dat verenigingen en organisaties op dit gebied die vrij zijn van overheidsbemoeienis, zeer goede resultaten kunnen behalen bij de maatschappelijke reïntegratie van radicaliserende burgers;
34. considère que la société civile et les acteurs locaux ont un rôle crucial à jouer dans le développement de projets adaptés à leur localité ou à leur structure, ainsi que comme facteur d'intégration des citoyens européens en rupture avec la société tentés par la radicalisation terroriste; estime indispensable de sensibiliser, d'informer et de former les travailleurs de première ligne (enseignants, éducateurs, officiers de police, agents de protection de l'enfance et travailleurs du secteur des soins de santé) afin de renforcer les capacités locales à faire face à la radicalisation; estime que les États membres devraient appuyer la création de structures permettant l'orientation des jeunes en particulier, ainsi que des échanges avec les familles, les écoles, les hôpitaux ou les universités, notamment; rappelle que ces mesures peuvent uniquement être mises en œuvre par des programmes d'investissements sociaux à long terme; note que les associations et organisations dans ce domaine, qui ne portent pas la marque des gouvernements, peuvent réaliser d'excellents résultats en ce qui concerne la réintégration dans la société de citoyens qui avaient pris le chemin de la radicalisation;

Artikel 66 van de wet betreffende de ziekenhuizen en andere verzorgingsinrichtingen bevat een reeks algemene normen waaraan de ziekenhuizen zich moeten houden.
L'article 66 de la loi relative aux hôpitaux et à d'autres établissements de soins prévoit les normes générales auxquelles doivent répondre les hôpitaux.

Zo moeten privé-ziekenhuizen in sommige steden noodgedwongen patiënten weigeren omdat de betrokken O.C.M.W'. s de verstrekte zorg weigeren terug te betalen vanuit de redenering dat patiënten die O.C.M.W.-steun krijgen, zich ook in een O.C.M.W.-ziekenhuis moeten laten verzorgen.
C'est ainsi que des hôpitaux privés sont obligés, dans certaines villes, de refuser des patients parce que les C.P.A.S. concernés refusent de rembourser les soins prestés, sur la base du raisonnement selon lequel les patients qui bénéficient d'une aide du C.P.A.S. doivent se faire soigner dans des hôpitaux qui dépendent d'un C.P.A.S.

In tussentijd buigt een werkgroep binnen de Nationale Raad voor Ziekenhuisvoorzieningen zich over " de aanpassingen die moeten worden aangebracht [..]betreffende de toegankelijkheid, de zorgkwaliteit en de eventuele modaliteiten voor associaties van ziekenhuizen die momenteel niet voldoen aan het vereiste activiteitsniveau" .
Entre-temps, un groupe de travail constitué au sein du Conseil national des établissements hospitaliers se penche sur les « adaptations à apporter () en matière d’accessibilité, de qualité des soins ainsi que d’éventuelles modalités d’associations d’hôpitaux qui ne répondent pas actuellement au niveau d’activité requis ».

We moeten er ons evenwel van bewust zijn dat geweld zich niet alleen beperkt tot ziekenhuizen, ook in andere instellingen en bij de individuele zorgverstrekker kan het voorkomen.
Nous devons toutefois avoir conscience que la violence ne se limite pas à l'hôpital mais peut aussi toucher d'autres institutions et les dispensateurs de soins individuellement.