Vertaling van "ziekte mogelijk heeft " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

wijze waarop de ziekte zich heeft gemanifesteerd
historique de l'apparition de la maladie

aandoening die met het milieu te maken heeft | aandoening/ziekte die met het milieu te maken heeft
maladie liée au milieu environnant | maladies liées à l'environnement

Omschrijving: Een depressieve episode, die langdurig kan zijn, optredend in de nasleep van een schizofrene ziekte. Enkele schizofrene symptomen, hetzij 'positieve', hetzij 'negatieve', moeten nog aanwezig zijn, maar zij domineren niet meer het klinische beeld. Deze depressieve toestanden gaan samen met een vergroot risico voor suïcide. Als de patiënt geen enkel schizofreen symptoom meer heeft dient een depressieve episode te worden gediagnosticeerd (F32,-). Als schizofrene symptomen nog floride en opvallend zijn dient de diagnose die van het-van- toepassing-zijnde schizofrene subtype te blijven (F20.0-F20.3).
Définition: Episode dépressif, éventuellement prolongé, survenant au décours d'une maladie schizophrénique. Certains symptômes schizophréniques positifs ou négatifs doivent encore être présents, mais ne dominent plus le tableau clinique. Ce type d'état dépressif s'accompagne d'un risque accru de suicide. Si le patient ne présente plus aucun symptôme schizophrénique, on doit faire un diagnostic d'épisode dépressif (F32.-). Si les symptômes schizophréniques restent florides et au premier plan de la symptomatologie, on doit garder le diagnostic de la forme clinique appropriée de schizophrénie (F20.0-F20.3).

Omschrijving: De ziekte van Alzheimer is een primair degeneratieve hersenziekte van onbekende etiologie met karakteristieke neuropathologische en neurochemische kenmerken. De stoornis heeft doorgaans een sluipend begin en schrijdt langzaam maar zeker voort gedurende een periode van verscheidene jaren.
Définition: La maladie d'Alzheimer est une maladie cérébrale dégénérative primitive d'étiologie inconnue dont la neuropathologie et la neurochimie sont caractéristiques. Elle débute habituellement de façon insidieuse et progresse lentement mais régulièrement en quelques années.

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Dus, voor wat het sociaal statuut der zelfstandigen betreft, wil ik nogmaals wijzen op enerzijds de bijzondere aandacht die ik aan meewerkende echtgenoten besteed heb om hen te kunnen laten genieten van een volledige sociale bescherming, door het creëren van hun specifieke statuut, en anderzijds het verbeteren van de toegang van vrouwen tot het ondernemerschap door de uitvoering van het Familieplan voor zelfstandigen die met name de versoepeling van het zwangerschapsverlof, de versnelling van de toekenning van de moederschapshulp (105 gratis dienstencheques) en de uitvoering van twee nieuwe maatregelen om de verzoening te bevorderen tussen werk- en privéleven (verlof voor de begeleiding van familieleden in geval van ernstige of ongeneeslijke ziekte) mogelijk heeft gemaakt.
C’est ainsi que, pour ce qui concerne le statut social des travailleurs indépendants, je rappellerai d’une part l’attention toute particulière que j’ai portée aux conjoints aidants en leur permettant de bénéficier d’une couverture sociale complète via la création de leur statut spécifique, et d’autre part l’amélioration de l’accès des femmes à l’entreprenariat par la mise en œuvre du Plan famille pour les travailleurs indépendants qui a notamment permis l’assouplissement du congé de maternité, l’accélération de l’octroi de l’aide à la maternité (105 titres-services gratuits) et la mise en œuvre de deux nouvelles mesures visant à favoriser la conciliation entre vie professionnelle et vie privée (congé pour accompagnement de proches en cas de maladie grave ou incurable).

De ontwikkeling van deze stelsels heeft een aanzienlijke beperking van het armoederisico, dat voorheen vaak verband hield met ziekte, een hoge leeftijd of een ongeval, mogelijk gemaakt en een grote bijdrage geleverd aan de omvangrijke verbetering van de gezondheidstoestand van de Europese bevolkingen in de loop van de afgelopen decennia [1].
Leur développement a permis de réduire considérablement le risque de pauvreté, qui était souvent lié autrefois à la maladie, au grand âge ou à l'accident, et contribué largement à l'amélioration considérable de l'état de santé des populations européennes au cours des dernières décennies [1].

In dit verband zegt de memorie van toelichting (blz. 4) : « Geen enkele behandeling van welke ziekte ook heeft ertoe geleid dat de arts in die mate aan toezicht wordt onderworpen». De commentaar bij het artikel vervolgt in dezelfde lijn (blz. 6) : « Voor die behandeling, net als voor alle andere, moet de arts immers werken binnen de algemene normen die gelden voor de geneeskunde, die voldoende waarborgen bieden inzake controle en die bij overtreding het optreden van justitie mogelijk makeN. -
L'exposé des motifs déclare à ce propos (p. 4) : « Aucun traitement, de quelque maladie que ce soit, n'a conduit à une telle mise sous tutelle du médecin » et le commentaire de l'article poursuit en ce sens (p. 6) : « Pour ce traitement, comme pour tous les autres, le médecin doit en effet travailler dans le cadre de normes générales qui régissent l'art de guérir, qui offrent des garanties suffisantes de contrôle et qui permettent, en cas de manquement, l'intervention de la justice.

2º in paragraaf 2 wordt de zin « In afwijking van paragraaf 1, blijft de burgerlijke rechtsvordering mogelijk ten voordele van het slachtoffer of zijn rechthebbenden tegen de aansprakelijke derde wanneer laatstgenoemde de ziekte opzettelijk heeft veroorzaakt». opgeheven.
2º dans le paragraphe 2, la phrase « Par dérogation au paragraphe 1, l'action en responsabilité civile reste ouverte au profit de la victime ou de ses ayants droit contre le tiers responsable lorsque ce dernier a provoqué intentionnellement la maladie». est abrogée.

In afwijking van § 1, blijft de burgerlijke rechtsvordering mogelijk ten voordele van het slachtoffer of zijn rechthebbenden tegen de aansprakelijke derde wanneer laatstgenoemde de ziekte opzettelijk heeft veroorzaakt.
Par dérogation au § 1 , l’action en responsabilité civile reste ouverte au profit de la victime ou de ses ayants droit contre le tiers responsable lorsque ce dernier a provoqué intentionnellement la maladie.

In dit verband zegt de memorie van toelichting (blz. 4) : « Geen enkele behandeling van welke ziekte ook heeft ertoe geleid dat de arts in die mate aan toezicht wordt onderworpen». De commentaar bij het artikel vervolgt in dezelfde lijn (blz. 6) : « Voor die behandeling, net als voor alle andere, moet de arts immers werken binnen de algemene normen die gelden voor de geneeskunde, die voldoende waarborgen bieden inzake controle en die bij overtreding het optreden van justitie mogelijk maken.
L'exposé des motifs déclare à ce propos (p. 4) : « Aucun traitement, de quelque maladie que ce soit, n'a conduit à une telle mise sous tutelle du médecin » et le commentaire de l'article poursuit en ce sens (p. 6) : « Pour ce traitement, comme pour tous les autres, le médecin doit en effet travailler dans le cadre de normes générales qui régissent l'art de guérir, qui offrent des garanties suffisantes de contrôle et qui permettent, en cas de manquement, l'intervention de la justice.

Gelet op de programmawet van 2 januari 2001, artikel 59, tweede lid; Gelet op het advies van de Commissie voor Begrotingscontrole van het Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering, uitgebracht op 9 maart 2016; Gelet op het advies van het Verzekeringscomité van het Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering, uitgebracht op 14 maart 2016; Gelet op het advies van de Inspecteur van Financiën, gegeven op 12 april 2016; Gelet op de akkoordbevinding van Onze Minister van Begroting van 19 juli 2016; Gelet op het artikel 8 van de wet van 15 december 2013 houdende diverse bepalingen inzake administratieve vereenvoudiging, is dit besluit vrijgesteld van een regelgevingsimpactanalyse omdat het een formele beslissing betreft; Gelet op de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973, inzonderheid op artikel 3, § 1, vervangen bij de wet van 4 juli 1989 en gewijzigd bij de wet van 4 augustus 1996; Gelet op de dringende noodzakelijkheid; Overwegende dat het bedrag bedoeld in dit besluit zo snel mogelijk aan het Fonds voor de gezondheidsinrichtingen en -diensten gestort moet worden voor zover het vanaf 1 januari 2016 uitvoering geeft aan de vergoeding van de maatregelen voorzien in het sociaal akkoord dat betrekking heeft op de gezondheidssector en dat in 2005 door de federale regering werd gesloten met de betrokken representatieve organisaties van werkgevers en werknemers.
Vu la loi-programme du 2 janvier 2001, article 59, alinéa 2; Vu l'avis de la Commission de contrôle budgétaire de l'Institut national d'assurance maladie-invalidité, donné le 9 mars 2016; Vu l'avis du Comité de l'assurance soins de santé de l'Institut national d'assurance maladie-invalidité, donné le 14 mars 2016; Vu l'avis de l'Inspecteur des Finances, donné le 12 avril 2016; Vu l'accord de Notre Ministre du Budget, donné le 19 juillet 2016; Vu l'article 8 de la loi du 15 décembre 2013 portant des dispositions diverses en matière de simplification administrative, le présent arrêté est dispensé d'analyse d'impact de la réglementation, s'agissant d'une décision formelle; Vu les lois sur le Conseil d'Etat, coordonnées le 12 janvier 1973, notamment l'article 3, § 1, remplacé par la loi du 4 juillet 1989 et modifié par la loi du 4 août 1996; Vu l'urgence; Considérant que le montant visé au présent arrêté doit être versé le plus rapidement possible au Fonds des établissements et des services de santé dans la mesure où il exécute l'accord social relatif au secteur des soins de santé, qui a été conclu par le gouvernement fédéral en 2005 avec les organisations représentatives concernées des employeurs et des travailleurs salariés.

Gelet op de programmawet van 2 januari 2001, artikels 57-59; Gelet op het advies van de Commissie voor Begrotingscontrole van het Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering, uitgebracht op 10 november 2015; Gelet op het advies van het Comité van de verzekering voor geneeskundige verzorging van het Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering, uitgebracht op 16 november 2015; Gelet op het advies van de Inspecteur van Financiën, gegeven op 10 december 2015; Gelet op de akkoordbevinding van Onze Minister van Begroting van 20 januari 2016; Gelet op het voorafgaand onderzoek van de noodzaak om een effectbeoordeling waarbij werd besloten dat geen effectbeoordeling is vereist; Gelet op de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973, artikel 3, § 1; Gelet op de dringende noodzakelijkheid; Overwegende dat het bedrag bedoeld in dit besluit zo snel mogelijk aan het Fonds voor de gezondheidsinrichtingen en -diensten gestort moet worden voor zover het vanaf 1 januari 2015 uitvoering geeft aan de vergoeding voorzien in het akkoord van 24 oktober 2012 dat door de federale regering werd gesloten met de betrokken representatieve organisaties van werkgevers en werknemers; het is pas op het ogenblik dat dit bedrag is gestort, dat het Fonds kan zorgen voor de verdeling ervan onder zijn leden; Op de voordracht van de Minister van Sociale Zaken, en op het advies van Onze in Raad vergaderde Ministers, Hebben Wij besloten en besluiten Wij : Artikel 1. De bijkomende vergoeding voor de creatie van tewerkstelling die in het kader van dit akkoord voor de federale gezondheidssectoren is overeengekomen in het akkoord dat op 24 oktober 2012 door de federale regering werd gesloten met de betrokken representatieve organisaties van de werkgevers en werknemers, en voor zover het betrekking heeft op werknemers tewerkgesteld in de sector van de revalidatiecentra wordt vanaf het kalenderjaar 2015 vastgesteld op 100.000 euro.
Vu la loi-programme du 2 janvier 2001, articles 57-59; Vu l'avis de la Commission de contrôle budgétaire de l'Institut national d'assurance maladie-invalidité, donné le 10 novembre 2015; Vu l'avis du Comité de l'assurance soins de santé de l'Institut national d'assurance maladie-invalidité, émis le 16 novembre 2015; Vu l'avis de l'Inspecteur des Finances, donné le 10 décembre 2015; Vu l'accord de Notre Ministre du Budget, donné le 20 janvier 2016; Vu l'examen préalable de la nécessité de réaliser une évaluation d'incidence, concluant qu'une évaluation d'incidence n'est pas requise; Vu les lois sur le Conseil d'Etat, coordonnées le 12 janvier 1973, article 3, § 1; Vu l'urgence; Considérant que le montant visé dans le présent arrêté doit être versé dans les plus brefs délais au Fonds des établissements et services de santé dans la mesure où il donne exécution, à partir du 1 janvier 2015, à l'octroi de l'indemnité prévue dans l'accord du 24 octobre 2012 conclu entre le gouvernement fédéral et les organisations représentatives des employeurs et des travailleurs concernées; en effet, ce n'est qu'au moment où ce montant aura été versé que le Fonds pourra en assurer la répartition entre ses membres; Sur la proposition de la Ministre des Affaires sociales, et de l'avis de Nos Ministres qui en ont délibéré en Conseil, Nous avons arrêté et arrêtons : Article 1. La rétribution supplémentaire pour la création d'emplois prévue pour les secteurs fédéraux de la santé dans le cadre de l'accord conclu le 24 octobre 2012 par le gouvernement fédéral avec les organisations représentatives des employeurs et des travailleurs concernées, pour autant qu'il s'agisse de travailleurs occupés dans le secteur des centres de revalidation, est fixée à partir de l'année calendrier 2015 à 100.000 euros.

In het arrest Abdida (C-562/13) van 18 december 2014 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie geoordeeld dat "de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep dat wordt ingesteld tegen een besluit (van weigering van 9ter) waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE, lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la charte des droits fondamentaux de l'Union européenne, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b, de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale : - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision (de refus de 9ter) ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".

In zijn arrest van 18 december 2014 in de zaak-Abdida (C-562/13) heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie het volgende geoordeeld: "Uit een en ander volgt dat op de gestelde vragen moet worden geantwoord dat de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep tegen een besluit waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE [retour], lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la Charte, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b), de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale: - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision [de refus de 9ter] ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".