Vertaling van "zijnde ordonnantie heeft " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Een depressieve episode, die langdurig kan zijn, optredend in de nasleep van een schizofrene ziekte. Enkele schizofrene symptomen, hetzij 'positieve', hetzij 'negatieve', moeten nog aanwezig zijn, maar zij domineren niet meer het klinische beeld. Deze depressieve toestanden gaan samen met een vergroot risico voor suïcide. Als de patiënt geen enkel schizofreen symptoom meer heeft dient een depressieve episode te worden gediagnosticeerd (F32,-). Als schizofrene symptomen nog floride en opvallend zijn dient de diagnose die van het-van- toepassing-zijnde schizofrene subtype te blijven (F20.0-F20.3).
Définition: Episode dépressif, éventuellement prolongé, survenant au décours d'une maladie schizophrénique. Certains symptômes schizophréniques positifs ou négatifs doivent encore être présents, mais ne dominent plus le tableau clinique. Ce type d'état dépressif s'accompagne d'un risque accru de suicide. Si le patient ne présente plus aucun symptôme schizophrénique, on doit faire un diagnostic d'épisode dépressif (F32.-). Si les symptômes schizophréniques restent florides et au premier plan de la symptomatologie, on doit garder le diagnostic de la forme clinique appropriée de schizophrénie (F20.0-F20.3).

feit dat zich heeft voorgedaan in een bij de Europese instellingen in gebruik zijnd gebouw
fait commis à l'intérieur des bâtiments occupés par les institutions communautaires

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De toelichting van het voorstel dat tot de in het geding zijnde ordonnantie heeft geleid, vermeldt meer bepaald :
Les développements de la proposition qui a donné lieu à l'ordonnance en cause mentionnent notamment :

Met de aanneming van het in het geding zijnde ordonnantie heeft de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie een aspect van het bejaardenbeleid willen regelen, aangelegenheid die, zoals het Hof heeft aangegeven in B.3.3, ressorteert onder de bevoegdheid van de gemeenschappen krachtens artikel 5, § 1, II, 5°, van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 en die, overeenkomstig artikel 135 van de Grondwet en artikel 63 van de bijzondere wet van 12 januari 1989 met betrekking tot de Brusselse instellingen, eveneens toekomt aan de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie.
En adoptant l'ordonnance en cause, la Commission communautaire commune a entendu régler un aspect de la politique du troisième âge, matière qui, comme la Cour l'a indiqué en B.3.3, relève de la compétence des communautés en vertu de l'article 5, § 1, II, 5°, de la loi spéciale du 8 août 1980 et qui, conformément à l'article 135 de la Constitution et à l'article 63 de la loi spéciale du 12 janvier 1989 relative aux institutions bruxelloises, revient également à la Commission communautaire commune.

In de memorie die zij heeft ingediend naar aanleiding van het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie, voert de GGC aan dat zij, met de in het geding zijnde ordonnantie, de door haar erkende voorzieningen een bepaald aantal zogenoemde verplichtingen van openbare dienst oplegt die voortvloeien uit de erkenningsnormen die zijn opgenomen in de artikelen 11 tot 19 van de ordonnantie.
Dans le mémoire qu'elle a introduit à la suite de l'arrêt rendu par la Cour de justice de l'Union européenne, la COCOM soutient que par l'ordonnance en cause, elle impose aux institutions qu'elle agrée un certain nombre d'obligations dites de service public qui découlent des normes d'agrément figurant dans les articles 11 à 19 de l'ordonnance.

In de memorie die zij bij het Hof heeft ingediend, voert de GGC aan dat de vraag niet nuttig is voor de oplossing van het geschil voor de verwijzende rechter, in zoverre zij betrekking heeft op de programmeringsnormen bedoeld in de artikelen 4 tot 10 van de in het geding zijnde ordonnantie, terwijl het besluit van het Verenigd College van 3 december 2009 « tot vaststelling van de erkenningsnormen waaraan de voorzieningen voor opvang of huisvesting van bejaarde personen moeten voldoen alsmede tot nadere omschrijving van de groepering en de fusie en de bijzondere normen waaraan deze moeten voldoen » (Belgisch Staatsblad, 17 december 2009), waarvan de vernietiging voor de verwijzende rechter wordt gevorderd, erkenningsnormen vaststelt die onderscheiden zijn van die in verband met de programmering van de voorzieningen.
Dans le mémoire qu'elle a introduit auprès de la Cour, la COCOM soutient que la question n'est pas utile à la solution du litige devant le juge a quo dans la mesure où elle concerne les normes de programmation visées aux articles 4 à 10 de l'ordonnance en cause alors que l'arrêté du Collège réuni du 3 décembre 2009 « fixant les normes d'agrément auxquelles doivent répondre les établissements d'accueil ou d'hébergement pour personnes âgées et précisant les définitions de groupement et de fusion ainsi que les normes particulières qu'ils doivent respecter » (Moniteur belge, 17 décembre 2009), dont l'annulation est demandée au juge a quo, fixe des normes d'agrément distinctes de celles liées à la programmation des établissements.

Zoals het Hof heeft vastgesteld in zijn arrest nr. 10/2012, hebben de programmerings- en erkenningsstelsels die bij de in het geding zijnde ordonnantie zijn ingevoerd, betrekking op de vergunningen in de zin van artikel 9 van richtlijn 2006/123/EG en moeten zij hierdoor voldoen aan de daarin vermelde voorwaarden indien zij betrekking hebben op « diensten » in de zin van artikel 4 van de richtlijn.
Comme la Cour l'a constaté dans son arrêt n° 10/2012, les régimes de programmation et d'agrément mis en place par l'ordonnance en cause portent sur des autorisations au sens de l'article 9 de la directive 2006/123/CE et doivent de ce fait répondre aux conditions qui y sont énoncées s'ils concernent des « services » au sens de l'article 4 de la directive.

De eerste prejudiciële vraag heeft betrekking op de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met het decreet d'Allarde van 2 en 17 maart 1791 en met richtlijn 2006/123/EG van het Europees Parlement en de Raad van 12 december 2006 betreffende diensten op de interne markt, van de artikelen 11 tot 19 van de in het geding zijnde ordonnantie.
La première question préjudicielle porte sur la compatibilité, avec les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés avec le décret d'Allarde des 2 et 17 mars 1791 et la directive 2006/123/CE du Parlement européen et du Conseil du 12 décembre 2006 relative aux services dans le marché intérieur, des articles 11 à 19 de l'ordonnance en cause.