Traduction de «zonder meerwaarde vraagt » (Néerlandais → Français) :

192. beveelt aan nog eens goed te kijken naar de financiering van reeds begonnen projecten zonder meerwaarde; vraagt de Commissie en de lidstaten te stoppen met het quasi automatisch toekennen van financiering aan projecten, en alleen financiële steun toe te kennen wanneer vastgesteld is dat de projecten in kwestie een meerwaarde hebben;
192. recommande le réexamen du financement des projets déjà lancés, dès lors qu'il ne produit aucun effet additionnel; déconseille à la Commission et aux États membres de se borner à "cocher des cases" et à remplir du papier pour éviter ainsi toute perte de valeur additionnelle;

245. vraagt een beleid voor de terugdringing van de jeugdwerkloosheid met een uniale meerwaarde; ziet voor de Unie vooral een rol weggelegd in de versterking van de infrastructuur op het gebied van beroepsopleidingen en vervolgopleidingen; vraagt op dit gebied een eerlijk Europees subsidiebeleid, met een veel sterkere focus op de transfer van knowhow van lidstaten met een lage jeugdwerkloosheid naar EU-landen met een hoge jeugdwerkloosheid, zonder dat hierbij evenwel bijkomende valse verwachtingen worden gewekt en zonder bijkomende toezeggingen die niet onder de belangrijkste verantwoordelijkheden van de Unie kunnen vallen;
245. demande une politique pour réduire le chômage des jeunes et présentant une valeur ajoutée de l'Union; estime que l'Union a un rôle à jouer tout particulièrement dans le renforcement des infrastructures de formation professionnelle et de formation continue; demande dans ce domaine une politique européenne «honnête» de subventions mettant bien plus l'accent sur le transfert de savoir-faire des États membres ayant un faible taux de chômage des jeunes vers les États de l'Union qui présentent au contraire un taux élevé de chômage des jeunes, sans toutefois susciter de faux espoirs ni faire de promesses sur des questions pour lesquelles les institutions européennes ne peuvent assumer la responsabilité au premier chef;

243. vraagt een beleid voor de terugdringing van de jeugdwerkloosheid met een uniale meerwaarde; ziet voor de Unie vooral een rol weggelegd in de versterking van de infrastructuur op het gebied van beroepsopleidingen en vervolgopleidingen; vraagt op dit gebied een eerlijk Europees subsidiebeleid, met een veel sterkere focus op de transfer van knowhow van lidstaten met een lage jeugdwerkloosheid naar EU-landen met een hoge jeugdwerkloosheid, zonder dat hierbij evenwel bijkomende valse verwachtingen worden gewekt en zonder bijkomende toezeggingen die niet onder de belangrijkste verantwoordelijkheden van de Unie kunnen vallen;
243. demande une politique pour réduire le chômage des jeunes et présentant une valeur ajoutée de l'Union; estime que l'Union a un rôle à jouer tout particulièrement dans le renforcement des infrastructures de formation professionnelle et de formation continue; demande dans ce domaine une politique européenne "honnête" de subventions mettant bien plus l'accent sur le transfert de savoir-faire des États membres ayant un faible taux de chômage des jeunes vers les États de l'Union qui présentent au contraire un taux élevé de chômage des jeunes, sans toutefois susciter de faux espoirs ni faire de promesses sur des questions pour lesquelles les institutions européennes ne peuvent assumer la responsabilité au premier chef;

56. vraagt de EU-instellingen eens te meer om een specifiek financieel instrument in het leven te roepen ten behoeve van de uitvoering van de gezamenlijke strategie, zodat alle bestaande financieringsmiddelen op heldere, voorspelbare en programmeerbare wijze worden gecentraliseerd; vraagt zich af in welke mate de gezamenlijke strategie zonder enige nieuwe financiering of zelfs maar een herprogrammering van de bestaande financiering, haar torenhoge ambities kan verwezenlijken of een echte meerwaarde kan bieden;
56. invite à nouveau les institutions européennes à élaborer un instrument financier spécifique pour mettre en œuvre la stratégie commune, de façon à centraliser toutes les sources existantes de financement, de manière claire, prévisible et programmable; se demande dans quelle mesure la stratégie commune pourra réaliser ses nobles ambitions ou offrir une véritable valeur ajoutée sans apporter le moindre financement supplémentaire ni sans même reprogrammer les financements existants;