Wel leren de verschillende simulaties : (1) dat waarschijnlijk enkel de introductie van de 33 %-betaalbaarheidsgrens budgettair haalbaar kan zijn; (2) dat vooral het verder drukken van de woonkost tot 20 % een (nog veel) zwaardere meerkost met zich meebrengt; (3) dat de budgettaire weerslag voor het gewaarborgd inkomen voor bejaarden waarschijnlijk relatief lager zal uitvallen gelet op het hogere aandeel bejaarde eigenaars zonder hypothecaire leninglast.
Elles nous apprennent toutefois : (1) que l'adoption d'un ratio de solvabilité de 33 % est probablement la seule option budgétaire réaliste, (2) que l'option consistant à ramener le ratio à 20 % entraînerait un surcoût (encore beaucoup) plus important; (3) que l'incidence budgétaire serait sans doute relativement moindre pour le revenu garanti aux personnes âgées, cette catégorie comprenant une proportion plus importante de propriétaires exempts de charges d'emprunts hypothécaires.
