Vertaling van "BET " (Engels → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

Betting counter clerk
baliemedewerker wedkantoor

Betting shop
gokwinkel

gaming [ betting | football pools | gambling | Gambling(STW) | gambling(UNBIS) ]
spel

identify problematic behavioural signals associated with betting | recognise betting problem indicators | be aware of negative signs of betting and act promptly | recognise indicators of problem betting
signalen van problematisch wedden herkennen | tekenen van problematisch wedden herkennen | indicatoren van problematisch wedden herkennen | signalen van problematisch gokken herkennen

display information on betting | project betting information | display betting information | display information on bets
informatie over weddenschappen vertonen | informatie over weddenschappen weergeven

supervise betted operations | supervise operations in betting | oversee correct execution of betting activities | supervise betting operations
toezien op kansspelactiviteiten | toezien op kansspeloperaties | toezicht houden op kansspelactiviteiten | toezicht houden op kansspeloperaties

land-based betting | offline betting
fysieke weddenschappen | landgebonden weddenschappen | offlineweddenschappen

Gambling and betting
gokken en wedden

off-track bet
weddenschap buiten de renbaar

basic export tonnage | BET [Abbr.]
basis-exporttonnage | BET [Abbr.]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Must Article 56 TFEU be interpreted as meaning that criminal prosecution authorities are prohibited from penalising the intermediation of bets on sporting competitions carried on without German authorisation on behalf of betting organisers licensed in other Member States, where such intermediation is subject to the condition that the betting organiser too must hold a German authorisation, but the legal position under statute that is contrary to EU law (‘monopoly on sports betting’) prohibits the national authorities from issuing an authorisation to non-State-owned betting organisers?
Moet artikel 56 VWEU aldus worden uitgelegd dat het de strafvervolgingsautoriteiten verboden is een sanctie op te leggen ter zake van het zonder Duitse vergunning verlenen van bemiddeling bij het afsluiten van sportweddenschappen bij organisatoren van weddenschappen die een vergunning hebben in een andere lidstaat, indien voor de bemiddeling ook een Duitse vergunning van de organisator is vereist, maar het aan nationale instanties vanwege met het Unierecht strijdige wetgeving verboden is om aan particuliere organisatoren van weddenschappen een vergunning te verlenen („sportweddenschappenmonopolie”)?

Must Article 56 TFEU, the requirement of transparency, the principle of equality and the EU-law prohibition of preferential treatment be interpreted as precluding the imposition of penalties for the intermediation of bets on sporting competitions, without a German authorisation, on behalf of a betting organiser licensed in another EU Member State in a situation characterised by the Glücksspieländerungsstaatsvertrag (State Treaty amending the provisions on games of chance) (‘the GlüÄndStV’), applicable for a period of nine years and containing an ‘experimental clause for bets on sporting competitions’, which, for a period of seven years, provides for the theoretical possibility of awarding also to non-State-owned betting organisers a maximum of 20 licences, legally effective in all German Länder, as a necessary condition of authorisation to operate as an intermediary, where:
Moeten artikel 56 VWEU, het transparantiebeginsel, het gelijkheidsbeginsel en het Unierechtelijk bevoordelingsverbod aldus worden uitgelegd dat zij in de weg staan aan het opleggen van een sanctie voor het zonder Duitse vergunning verlenen van bemiddeling bij het afsluiten van sportweddenschappen bij een in een andere lidstaat vergunninghoudende organisator, in een geval waarin het voor de duur van negen jaar gesloten Glücksspieländerungsstaatsvertrag (overeenkomst tot wijziging van de overeenkomst tussen de Länder inzake kansspelen; hierna: „GlüÄndStV”) van toepassing is, waarvan een bepaling het bij wijze van experiment mogelijk maakt om gedurende een periode van zeven jaar tevens maximaal 20 concessies te verlenen aan particuliere organisatoren van weddenschappen, met verbindende kracht voor alle Duitse Länder, als noodzakelijke voorwaarde voor de verlening van een vergunning voor het optreden als tussenpersoon indien

the licensing authority and the gaming board that decides on the award of licences, consisting of representatives from the Länder, do not avail themselves of the possibility of awarding licences to private betting organisers, whereas State-owned lottery undertakings are permitted to organise bets on sporting competitions, lotteries and other games of chance without a licence, and to operate and advertise them via their nationwide network of commercial betting outlets, for up to a year after the award of any licences?
de concessieverlenende instantie en het uit vertegenwoordigers van de Länder bestaande kansspelcollege, dat beslist over het verlenen van de concessies, geen gebruik maken van de mogelijkheid concessies te verlenen aan particuliere organisatoren van weddenschappen, terwijl publieke loterijbedrijven tot een jaar na de eventuele concessieverlening sportweddenschappen, loterijen en andere kansspelen zonder vergunning mogen organiseren en via hun landelijke netwerk van commerciële wedkantoren mogen verkopen en aanprijzen?

Is the Council of Europe Draft Convention against the Manipulation of Sports Competitions, insofar as it regulates sports betting and defines ‘illegal sports betting’ in Article 3(5)(a) as ‘all sports betting activity whose type or operator is not allowed under the applicable law of the jurisdiction where the consumer is located’, in conjunction with Articles 9 and 11 thereof which target ‘illegal sports betting’ so defined, compatible with the Treaties, particularly Articles 18, 49 and 56 TFEU?
Is het ontwerpverdrag van de Raad van Europa ter bestrijding van de manipulatie van sportcompetities, voor zover het sportweddenschappen reguleert en in artikel 3, lid 5, sub a, een „illegale sportweddenschap” definieert als „elke activiteit in verband met een sportweddenschap waarvan het type of de exploitant niet is toegelaten volgens de toepasselijke wetgeving van het rechtsgebied waar de consument zich bevindt”, in samenhang met de artikelen 9 en 11 daarvan, die zich richten tegen aldus gedefinieerde illegale sportweddenschappen, verenigbaar met de Verdragen, met name de artikelen 18, 49 en 56 VWEU?

Mr Costa and Mr Cifone, managers of Data Transmission Centres (DTCs) linked to Stanley International Betting Ltd, an English company, were accused of the illicit operation of betting activities, because they had been collecting bets without meeting the requirements under the Italian legislation.
Costa en Cifone, beheerders van datatransmissiecentra (DTC’s) die gebonden zijn aan Stanley International Betting Ltd, een vennootschap naar Engels recht, werden beschuldigd van het strafbare feit van onrechtmatige uitoefening van weddenschappen, omdat zij weddenschappen hadden ingezameld zonder de voorwaarden van de Italiaanse regeling na te leven.

In 1999, following public tendering procedures, the Italian authorities granted a significant number of licences for sports betting and betting on horse racing.
In 1999 hebben de Italiaanse autoriteiten door middel van aanbestedingen een aanzienlijk aantal concessies voor weddenschappen op sportwedstrijden en paardenrennen verleend.

EU law precludes national betting and gaming legislation requiring a minimum distance between betting outlets, where the aim is to protect the market position of existing operators
Een nationale regeling inzake kansspelen die een minimumafstand vereist tussen de verkooppunten van weddenschappen is strijdig met het Unierecht wanneer zij tot doel heeft de handelsposities van bestaande exploitanten van kansspelen te beschermen

The Court of Justice analyses the measures taken by Italy to remedy the exclusion of some betting and gaming operators, which the Court declared unlawful in 2007
Het Hof van Justitie onderzoekt de maatregelen die Italië heeft genomen om de uitsluiting van bepaalde exploitanten van kansspelen te verhelpen, nadat het Hof die in 2007 onrechtmatig had verklaard

Starting in 2006, Italy introduced reforms in the betting and gaming sector, with the aim of bringing it into line with the requirements under EU law.
Vanaf 2006 heeft Italië de nationale kansspelsector hervormd, met als doel ze in overeenstemming te brengen met de eisen die voortvloeien uit het Unierecht.

Are Articles 43 EC and 49 EC to be interpreted as in principle precluding legislation of a Member State, such as Article 88 of the Testo unico delle leggi di pubblica sicurezza (Consolidated Law on public security; ‘the TULPS’), under which ‘a permit to organise betting may be granted exclusively to persons holding a licence or authorisation issued by a Ministry or another body to which the law reserves the right to organise and manage betting, and also to persons to whom that responsibility has been entrusted by the licence-holder or by the holder of an authorisation, by virtue of such licence or authorisation’, and Article 2(2b) of Decree-Law No 40 of 25 March 2010, converted by Law No 73/2010, under which ‘Article 88 of the (TULPS), which references to Royal Decree No 773 of 18 June 1931, as subsequently amended, is to be interpreted as meaning that the permit provided for therein, where it is granted for commercial businesses involving gaming and the collection of bets for cash prizes, shall be deemed to be effective only after the operators of those businesses have been granted the appropriate license to carry on such gaming and collect such bets by the Independent Authority for the Administration of State Monopolies of the Ministry of Economic and Financial Affairs’?
Moeten de artikelen 43 EG en 49 EG aldus worden uitgelegd dat zij zich in beginsel verzetten tegen een wettelijke regeling van een lidstaat als die van artikel 88 van de T.U.L.P.S., volgens welke „de vergunning voor de exploitatie van weddenschappen uitsluitend kan worden verleend aan personen die houder zijn van een concessie of van een vergunning die is verleend door het ministerie of een andere entiteit waaraan de bevoegdheid voor de organisatie en het beheer van weddenschappen krachtens de wet is voorbehouden, alsook aan personen die door de concessie- of vergunninghouder daarmee zijn belast op grond van die concessie of die vergunning”, en van artikel 2, lid 2 ter, van decreto legge nr. 40 van 25 maart 2010, omgezet bij wet nr. 73/2010, waarin is bepaald dat „artikel 88 van de gecoördineerde tekst van de wetten inzake openbare veiligheid, zoals opgenomen in koninklijk besluit nr. 773 van 18 juni 1931, zoals gewijzigd, aldus wordt uitgelegd dat de erin bedoelde vergunning, wanneer zij wordt afgegeven voor commerciële bedrijven waarin openbare kansspelen met geldwinst worden geëxploiteerd en ingezameld, slechts rechtgevolgen heeft wanneer voordien aan de eigenaars van dergelijke bedrijven door het ministerie van Economie en Financiën — Amministrazione autonoma dei monopoli di Stato (Autonoom bestuur voor staatsmonopolies), een concessie voor de exploitatie en de inzameling van dergelijke kansspelen is verleend”?