We are faced with having to choose between, on the o
ne hand, a model of turning in on ourselves, where each country compares its competitiveness with the
neighbouring Member State, where it looks at its rating on the financial markets and at the lowest possible contribution it can make to the European budget, and, on the other hand, a model based on solidarity – the only acceptable mode
l – in which social standards are raised, in part ...[+++]icular by upholding the position of social dialogue and of unions, with minimum social requirements across Europe and wage-indexing mechanisms that are protected, and in which solidarity between generations is guaranteed by a pension system which provides enough to live in dignity, as Parliament has recently stated.Wij moeten kiezen tussen twee modellen: bij het ene model keren we ons naar binnen, vergelijkt iedere lidstaat zijn concurrentievermogen met dat van zijn buurla
nd, kijkt naar zijn rating op de financiële markten en streeft naar een zo laag mogelijke bijdrage aan de Euro
pese begroting. Het andere model – het enige aanvaardbare model – is gebaseerd op solidariteit en hierbij worden sociale normen verhoogd, met name door de positie va
...[+++]n de sociale dialoog en van de vakbonden te ondersteunen, met overal in Europa minimumeisen voor sociale bescherming en beschermde indexeringsmechanismen voor salarissen. Bovendien wordt de solidariteit tussen de generaties gewaarborgd door een pensioenstelsel dat voorziet in voldoende middelen om een menswaardig bestaan te leiden, zoals het Parlement onlangs heeft verklaard.