Vertaling van "Anticoagulant " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

anticoagulant (a. et s.m) | qui retarde la coagulation du sang
anticoagulans | stof die de bloedstolling vertraagt of belet

solution anticoagulant de citrate
citraatoplossing tegen stolling

Antagonistes des anticoagulants, vitamine K et autres coagulants
anticoagulantia-antagonisten, vitamine K en overige coagulantia

Antécédents personnels d'utilisation (actuelle) à long terme d'anticoagulants
persoonlijke anamnese met langdurig (actueel) gebruik van anticoagulantia

Troubles hémorragiques dus à des anticoagulants circulants
hemorragische aandoening door circulerende anticoagulantia

Augmentation de:antithrombine | anti-VIIIa | anti-IXa | anti-Xa | anti-XIa | Hémorragie pendant l'utilisation au long cours d'anticoagulants Hyperhéparinémie
bloeding tijdens langdurig gebruik van anticoagulantia | hyperheparinemie | toename van | antitrombine | toename van | anti-VIIIa | toename van | anti-IXa | toename van | anti-Xa | toename van | anti-XIa

exposition accidentelle à un rodenticide à base d'anticoagulant
onopzettelijke blootstelling aan antistollingsmiddel-gebaseerde rodenticide

intoxication par un anticoagulant
vergiftiging door anticoagulantia

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Les anticoagulants doivent être remplacés par de l’héparine non fractionnée par voie intraveineuse ou par une héparine de faible poids moléculaire par voie sous-cutanée; le nombre de jours d’interruption des anticoagulants oraux avant l’intervention dépend de la durée de demi-vie de l’anticoagulant oral utilisé.
De orale anticoagulantia worden vervangen worden door niet-gefractioneerde heparine intraveneus of een heparine met laag moleculair gewicht subcutaan; hoelang vóór de ingreep dit dient te gebeuren, hangt af van de halfwaardetijd van het gebruikte oraal anticoagulans.

La durée de l’anticoagulation est déterminée entre autres par les circonstances de survenue de la thrombose et par le risque d’hémorragie du patient; une anticoagulation de faible intensité (INR 1,5 à 2) est moins efficace et pas plus sûre qu’une anticoagulation conventionnelle (INR 2 à 3).
De duur van de anticoagulatie wordt o.a. bepaald door de omstandigheden waarin de trombose is opgetreden en door het risico van bloedingen bij de patiënt; een anticoagulatie van geringe intensiteit (INR 1,5 à 2) is minder doeltreffend en niet veiliger dan een conventionele anticoagulatie (INR 2 à 3).

Anticoagulants de type warfarine et coumarine : quand le mitotane est administré à des patients sous anticoagulants coumariniques, un suivi rapproché des patients est nécessaire pour adapter les doses d’anticoagulants (voir rubrique 4.5).
Warfarine en cumarine-achtige anticoagulantia: Bij het toedienen van mitotaan aan patiënten die cumarine-achtige anticoagulantia krijgen, dienen de patiënten nauwlettend te worden gecontroleerd voor een vereiste wijziging van de dosering van anticoagulantia (zie rubriek 4.5).

En ce qui concerne l’intensité de l’anticoagulation, deux études randomisées contrôlées récentes ont montré qu’une anticoagulation de faible intensité (INR 1,5 à 2) est moins efficace qu’une anticoagulation conventionnelle (INR 2 à 3), et qu’elle n’apporte rien en ce qui concerne le risque d’hémorragie majeure.
Intensiteit van de anticoagulatie In verband met de intensiteit van de anticoagulatie tonen twee recente gerandomiseerde gecontroleerde studies dat een anticoagulatie van geringe intensiteit (INR 1,5 à 2) minder doeltreffend is dan een conventionele anticoagulatie (INR 2 à 3), en dat ze geen voordelen biedt voor wat het risico van majeure bloedingen betreft.

Une prise en charge médicale supplémentaire peut comprendre l’arrêt des anticoagulants et/ou des antiagrégants plaquettaires, des antidotes aux anticoagulants ou des transfusions de plaquettes.
Aanvullende medische handelingen kunnen omvatten: het staken van anticoagulantia en/of trombocytenaggregatieremmers, het tegengaan van anticoagulatie of het ondersteunen met trombocyten.

Après stabilisation de l’état du patient sous traitement anticoagulant, et après maîtrise des complications liée à l’évènement thrombo-embolique, le traitement par thalidomide peut être repris à la dose initiale, après évaluation du rapport bénéfice/risque. Le patient doit continuer le traitement anticoagulant durant toute la durée du traitement par thalidomide.
Zodra de patiënt gestabiliseerd is met de antistollingstherapie en eventuele complicaties van de trombo-embolie onder controle zijn gebracht, kan de behandeling met thalidomide in de oorspronkelijke dosis hervat worden onder voorbehoud van een analyse van de voordelen en risico’s.

Les facteurs favorisants sont l’âge avancé, l’intensité de l’anticoagulation, certaines pathologies associées (par ex. insuffisance rénale, antécédents d’hémorragie digestive, insuffisance cardiaque sévère, infarctus du myocarde récent, fibrillation auriculaire, hypertension artérielle non traitée, antécédents d’accident vasculaire cérébral) et la prise concomitante d’autres médicaments pouvant interférer avec l’hémostase (par ex. acide acétylsalicylique, AINS) ou le métabolisme des anticoagulants oraux (voir Répertoire Commenté des Médicaments 2003, p. 50).
De uitlokkende factoren zijn een gevorderde leeftijd, de intensiteit van antistolling, bepaalde geassocieerde aandoeningen (b.v. nierinsufficiëntie, antecedenten van digestieve bloedingen, ernstig hartfalen, recent myocardinfarct, voorkamerfibrillatie, niet-behandelde hypertensie, antecedenten van cerebrovasculair accident) en gelijktijdige inname van andere geneesmiddelen die kunnen interfereren met de hemostase (b.v. acetylsalicylzuur, NSAID’s) of met het metabolisme van orale anticoagulantia (zie Gecommentarieerd Geneesmiddelenrepertorium 2003, blz. 50).

Lors d’interventions avec un risque élevé d’hémorragie, chez des patients avec un faible risque thrombo-embolique, les anticoagulants oraux peuvent être poursuivis mais à moindre dose; chez les patients avec un risque thrombo-embolique élevé, les anticoagulants oraux doivent être arrêtés et remplacés temporairement par l’héparine.
Bij ingrepen met hoog bloedingsrisico worden bij patiënten met gering risico van trombo-embolie, de orale anticoagulantia verder gegeven, maar in lagere dosis; bij patiënten met hoog risico van trombo-embolie dienen ze tijdelijk vervangen te worden door heparine.

Chez les patients porteurs d’une prothèse biologique, un traitement anticoagulant oral (INR entre 2,0 et 3,0) est généralement recommandé pendant les 3 premiers mois suivant l’implantation, suivi ensuite d’un traitement par de faibles doses d’acide acétylsalicylique; les anticoagulants oraux seront toutefois poursuivis indéfiniment en présence de facteurs de risque associés (antécédents de thrombo-embolie, thrombus dans l’oreillette gauche, dilatation de l’oreillette gauche, insuffisance cardiaque, fibrillation auriculaire).
Bij patiënten met een biologische klepprothese wordt een behandeling met orale anticoagulantia (INR tussen 2,0 en 3,0) gewoonlijk aanbevolen gedurende de eerste drie maanden na de implantatie, gevolgd door een behandeling met acetylsalicylzuur in lage dosis; bij bestaan van geassocieerde risicofactoren (trombo-embolische antecedenten, trombus in de linkervoorkamer, dilatatie van de linkervoorkamer, hartfalen, voorkamerfibrillatie) dient de behandeling met orale anticoagulantia levenslang te worden voortgezet.

Les anticoagulants oraux sont contre-indiqués pendant le premier trimestre et les deux dernières semaines de la grossesse. Ils doivent, lorsqu’une anticoagulation s’avère nécessaire, être remplacés par une héparine de faible poids moléculaire.
De orale anticoagulantia zijn gecontra-indiceerd gedurende het eerste trimester en de laatste twee weken van de zwangerschap, en moeten, wanneer anti-stolling noodzakelijk is, vervangen worden door een heparine met laag moleculair gewicht.