Vertaling van "atteints d’insuffisance rénale respectivement légère " (Frans → Nederlands) :

L’exposition systémique à l’emtricitabine (moyenne ± écart type) est passée de 11,8±2,9 µg·h/ml chez les sujets à fonction rénale normale à 19,9±1,1 µg·h/ml, 25,0±5,7 µg·h/ml et 34,0±2,1 µg·h/ml chez les patients atteints d’insuffisance rénale respectivement légère, modérée et sévère.
De systemische emtricitabine-blootstelling (gemiddelde ± standaardafwijking) nam toe van 11,8±2,9 µg·h/ml bij personen met normale nierfunctie tot respectievelijk 19,9±1,1 µg·h/ml, 25,0±5,7 µg·h/ml en 34,0±2,1 µg·h/ml bij patiënten met milde, matige en ernstige nierfunctiestoornis.

L’exposition moyenne (% CV) à l’emtricitabine a augmenté de 12 (25%) µgh/ml chez les sujets ayant une fonction rénale normale à 20 (6%) µgh/ml, 25 (23%) µgh/ml et 34 (6%) µgh/ml chez les patients atteints d’insuffisance rénale respectivement légère, modérée et sévère.
De gemiddelde (%CV) emtricitabine-geneesmiddelblootstelling nam toe van 12 (25%) µgh/ml bij personen met normale nierfunctie tot respectievelijk 20 (6%) µgh/ml, 25 (23%) µgh/ml en 34 (6%) µgh/ml bij patiënten met lichte, matig-ernstige en ernstige nierfunctiestoornis.

L’exposition moyenne (% CV) à l’emtricitabine a augmenté de 12 (25 %) µgh/ml chez les sujets ayant une fonction rénale normale à 20 (6 %) µgh/ml, 25 (23 %) µgh/ml et 34 (6 %) µgh/ml chez les patients atteints d’insuffisance rénale respectivement légère, modérée et sévère.
De gemiddelde (%CV) emtricitabine-geneesmiddelblootstelling nam toe van 12 (25%) µgh/ml bij personen met normale nierfunctie tot respectievelijk 20 (6%) µgh/ml, 25 (23%) µgh/ml en 34 (6%) µgh/ml bij patiënten met een lichte, matig-ernstige en ernstige nierfunctiestoornis.

Insuffisance rénale : Chez les patients insuffisants rénaux, l’AUC de l’olmésartan à l’état d’équilibre est augmentée respectivement de 62%, 82% et 179% chez les patients atteints d’insuffisance rénale légère, modérée et sévère, par rapport aux volontaires sains (voir rubrique 4.2 et 4.4).
Nierinsufficiëntie: Bij patiënten met nierinsufficiëntie verhoogde de olmesartan steady state AUC met respectievelijk 62%, 82% en 179% bij patiënten met lichte, matige en ernstige nierinsufficiëntie, in vergelijking met gezonde controlepersonen (zie rubriek 4.2, 4.4).

Les légères augmentations de l'ASC (0-24h) observées, qui ont été d'environ 30 à 40% chez les patients atteints d'insuffisance rénale légère à modérée par rapport aux patients avec une fonction rénale normale, et l'absence d'accumulation du médicament en cas d'administration de doses multiples, quelle que soit la fonction rénale, suggèrent qu'aucun ajustement de la dose d'acide zolédronique n'est nécessaire chez les patients atteints d'insuffisance rénale légère (Cl cr = 50Ŕ80 ml/min) ou modérée en dessous d’une clairance de la créatinine de 35 ml/min.
Kleine waargenomen verhogingen in de AUC (0-24u) van ongeveer 30% tot 40% bij milde tot matige nierinsufficiëntie, in vergelijking met een patiënt met een normale nierfunctie, en de afwezigheid van accumulatie van het geneesmiddel bij meervoudige doses, onafhankelijk van de nierfunctie, suggereren dat dosisaanpassingen van zoledroninezuur niet nodig zijn bij milde (Cl cr =50–80 ml/min) en matige nierinsufficiëntie met een creatinineklaring vanaf 35 ml/min.

Chez les patients atteints d’insuffisance rénale légère à modérée, la Cmax et l’ASC du candésartan ont augmenté, lors d’administrations répétées, d’approximativement 50% et 70% respectivement, mais le t½ n’a pas été modifié par comparaison à des patients ayant une fonction rénale normale.
Bij patiënten met lichte tot matige nierinsufficiëntie zijn de Cmax en de oppervlakte onder de curve van candesartan bij herhaalde toediening bij benadering met respectievelijk 50% en 70% verhoogd, maar de halfwaardetijd was niet gewijzigd in vergelijking met patiënten met een normale nierfunctie.

Chez les patients atteints d’insuffisance rénale légère à modérée, la Cmax et l’ASC du candésartan ont respectivement augmenté d’environ 50 et 70 % lors d'administrations répétées, mais le t1/2 n’a pas été modifié par rapport aux patients à fonction rénale normale.
Bij patiënten met lichte tot matige nierinsufficiëntie namen de C max en AUC van candesartan tijdens herhaalde dosering toe met respectievelijk ongeveer 50% en 70%, maar de t1/2 was niet veranderd in vergelijking met patiënten met een normale nierfunctie.

Insuffisance rénale: Chez les patients atteints d’insuffisance rénale légère à modérée et chez les patients atteints d’insuffisance rénale sévère, on a observé un doublement des concentrations plasmatiques.
Nierinsufficiëntie: Bij patiënten met milde tot matige en ernstige nierinsufficiëntie werd een verdubbeling van de plasmaconcentratie waargenomen.

Insuffisance rénale Chez les patients atteints d’insuffisance rénale légère à modérée et chez les patients atteints d’insuffisance rénale sévère, on a observé un doublement des concentrations plasmatiques.
Nierinsufficiëntie Bij patiënten met milde tot matige en ernstige nierinsufficiëntie werd een verdubbeling van de plasmaconcentratie waargenomen.

Insuffisance rénale Aucun ajustement de dose n’est nécessaire chez les patients atteints d’insuffisance rénale légère, modérée ou sévère ou d’insuffisance rénale terminale.
Nierfunctiestoornis Aanpassing van de dosis is niet nodig voor patiënten met een milde, matige of ernstige nierfunctiestoornis of nierziekte in het eindstadium.