Vertaling van "augmentation du risque de fibrillation auriculaire avait déjà " (Frans → Nederlands) :

Une augmentation du risque de fibrillation auriculaire avait déjà été suggérée avec l’acide alendronique (administré par voie orale).
Een toename van het risico van voorkamerfibrillatie was reeds gesuggereerd voor alendroninezuur (toegediend per os).

D’autre part, une étude cas-témoins récente n’a pas montré d’augmentation du risque de fibrillation auriculaire ou de flutter avec l’acide alendronique et l’acide étidronique (administrés par voie orale).
Anderzijds toonde een recent patiënt-controle onderzoek geen verhoging van het risico van voorkamerfibrillatie of flutter voor alendroninezuur en etidroninezuur per os.

Une augmentation du risque de fibrillation auriculaire avec les bisphosphonates n’est pas formellement exclue 84 .
Het risico van voorkamerfibrillatie met zoledroninezuur (of andere bisfosfonaten) is niet formeel uitgesloten 84 .

« Les athlètes d'endurance ont en effet souvent un plus grand volume cardiaque, ce qui augmente le risque de fibrillation auriculaire », déclare le Dr. Willems.
“Dat laatste komt omdat duursporters vaak een groter hartvolume hebben, waardoor ze meer risico hebben op voorkamerfibrillatie”, aldus Dr. Willems.

Plusieurs facteurs augmentent le risque de fibrillation auriculaire, comme l'hypertension, le diabète ou la pratique des sports d'endurance.
Een aantal factoren verhogen de kans op VKF zoals een verhoogde bloeddruk, diabetes of het beoefenen van duursport.

En effet, différentes études ont prouvé que l’exercice physique fréquent et mesuré a une influence positive sur le cœur, le diabète, l’arthrite, le cancer, l’angoisse et la dépression, etc. De façon indirecte, le sport a donc également une influence positive sur le risque de développer une fibrillation auriculaire, puisque certains facteurs tels qu’une tension artérielle élevée, un surpoids, du diabète ou toute autre anomalie cardiaque peuvent en favoriser l’apparition et, en cas de fibrillation auriculaire, augmentent le risque de développer des caillots de sang et des thromboses.
Verschillende studies hebben inderdaad aangetoond dat frequente en bedachtzame fysieke training een positieve impact heeft op het hart, op diabetes, op artritis, op kanker, op angst en depressies, enz. Sport heeft dus onrechtstreeks ook een positieve impact op het risico om voorkamerfibrillatie te ontwikkelen, aangezien bepaalde factoren zoals een hoge bloeddruk, overgewicht, diabetes of elke andere anomalie van het hart, het voorkomen van voorkamerfibrillatie in de hand kunnen werken en, indien dat het geval is, het risico vergroten om bloedklonters en tromboses te ontwikkelen.

Cet article attire l’attention sur des données récentes à propos de médicaments utilisés dans l’ostéoporose postménopausique: augmentation possible du risque cardio-vasculaire avec des suppléments en calcium, l’enregistrement d’une spécialité à base d’acide zolédronique pour administration intraveineuse une fois par an, et le risque possible de fibrillation auriculaire associé aux diphosphonates.
In dit artikel wordt aandacht besteed aan recente gegevens over geneesmiddelen bij postmenopauzale osteoporose: mogelijke toename door calciumsupplementen van het cardiovasculaire risico, de registratie van een specialiteit op basis van zoledroninezuur voor intraveneuze toediening eenmaal per jaar, en het mogelijke risico van voorkamerfibrillatie door bisfosfonaten.

DOI: 10.1002/14651858.CD003713.pub2] Il ressort d’une étude épidémiologique que, chez des patients âgés traités par des anticoagulants oraux pour une fibrillation auriculaire, l’augmentation de l’âge et l’association d’acide actéylsalicylique sont des facteurs de risque d’hémorragie majeure.
DOI: 10.1002/14651858.CD003713.pub2] Uit epidemiologisch onderzoek blijkt dat bij oudere patiënten die voor voorkamerfibrillatie behandeld worden met orale anticoagulantia, toenemende leeftijd en associëren van acetylsalicylzuur risicofactoren zijn voor majeure bloeding.

En conclusion En cas de fibrillation auriculaire non valvulaire avec risque augmenté de présenter un AVC ou une embolie systémique selon le score CHADS2 (ou CHA2DS2-VASc), le dabigatran à la dose de 2 x 110 mg et le rivaroxaban à la dose de 1 x 20 mg/j sont non inférieurs à la warfarine en prévention d’un AVC/embolie systémique.
Conclusie Bij niet-valvulaire voorkamerfibrillatie met een verhoogd risico van CVA of van een systemische embolie op basis van de CHADS2 (of CHA2DS2- VASc) score, zijn dabigatran aan een dosis van 2 x 110 mg en rivaroxaban aan een dosis van 1 x 20 mg/d niet inferieur aan warfarine voor de preventie van een CVA/systemische embolie.

Peu de temps avant la publication de cette méta-analyse, la Food and Drug Administration (FDA) américaine avait déjà publié un avertissement [ www.fda.gov/Drugs/DrugSafety/ucm259161. htm ], indiquant une légère augmentation du risque de certains évènements cardio-vasculaires chez des patients traités par la varénicline.
Kort vóór de publicatie van deze meta-analyse had de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) eveneens een waarschuwing gepubliceerd [ www.fda.gov/Drugs/DrugSafety/ucm259161.htm ] over een lichte verhoging van het risico van bepaalde cardiovasculaire events bij patiënten die varenicline kregen.