Vertaling van "chez des patients recevant des perfusions " (Frans → Nederlands) :

Les paramètres standard de laboratoire (créatininémie et azote uréique du sang) ainsi que les paramètres cliniques relatifs à la fonction rénale doivent être évalués périodiquement, surtout dans le cas de patients recevant des perfusions fréquentes de pamidronate disodique pendant une période prolongée et chez les patients ayant une maladie rénale préalable ou une prédisposition à l’insuffisance rénale (ex. patients atteints de myélome multiple et/ou d’hypercalcémie d’origine tumorale).
Men dient bij de patiënt regelmatig standaard laboratoriumcontroles (serumcreatinine en BUN [Bloed urea nitrogen of ureum gebonden stikstof in bloed]) uit te voeren en de klinische nierfunctieparameters te checken, vooral bij die patiënten die vaak dinatriumpamidronaatinfusies over een lange periode krijgen, en bij patiënten met een reeds bestaande nieraandoening of een predestinatie voor nierfunctiestoornissen (bv. patiënten met multipel myeloom en/of tumorgeïnduceerde hypercalciëmie).

Une stomatite a été observée chez des patients recevant des perfusions continues de chlorhydrate de doxorubicine conventionnel et a été fréquemment rapportée chez les patients traités par Caelyx.
Stomatitis is beschreven bij patiënten die continue infusies van conventioneel doxorubicinehydrochloride toegediend kregen en werd frequent gerapporteerd bij patiënten die Caelyx kregen.

Table 3: Résumé de l’analyse PK de population pour un patient typique recevant des perfusions quotidiennes d’1 heure de Dacogen 20 mg/m 2 pendant 5 jours toutes les 4 semaines
Tabel 3: Samenvatting van de Populatie PK-analyse voor een kenmerkende patiënt die elke 4 weken gedurende 5 dagen dagelijks een 1 uur durend infuus met Dacogen 20 mg/m 2 toegediend krijgt.

Absorption : Une cinétique dose-indépendante a été déterminée chez les patients recevant des perfusions d'une heure de 1 à 5 mg/kg, 3 à 6 fois par jour.
Volwassenen : Absorptie: Een dosis-onafhankelijke farmacokinetiek werd waargenomen bij patiënten die 3 tot 6 maal daags een 1 uur durende infusie van 1 tot 5 mg/kg ontvingen.

Ces réactions ont paru dépendantes de la dose et sont survenues à la même fréquence chez les patients recevant la dose recommandée de 0,05 mg/kg/jour de teduglutide et chez ceux recevant un placebo (des réactions au site d’injection ont été observées chez 12 % des patients recevant un placebo, 12 % de ceux recevant 0,05 mg/kg/jour de teduglutide et 41 % de ceux recevant 0,10 mg/kg/jour de teduglutide).
De reacties leken dosisafhankelijk te zijn en traden op met dezelfde frequentie bij patiënten die de aanbevolen dosis teduglutide van 0,05 mg/kg/dag kregen als bij patiënten die een placebo kregen (reacties op de injectieplaats werden ervaren door 12% van de patiënten behandeld met placebo, door 12% van de patiënten die 0,05 mg/kg/dag teduglutide kregen en door 41% van de patiënten die 0,10 mg/kg/dag teduglutide kregen).

La dose maximale recommandée par jour est de 40 mg par kilogramme de poids corporel pour les patients recevant des transfusions sanguines régulières, de 20 mg par kilogramme de poids corporel pour les patients adultes ne recevant pas de transfusions sanguines régulières et de 10 mg par kilogramme de poids corporel pour les patients pédiatriques ne recevant pas de transfusions sanguines régulières.
De maximale aanbevolen dagelijkse dosis is 40 mg per kilogram lichaamsgewicht voor patiënten die regelmatig bloedtransfusies krijgen, 20 mg per kilogram lichaamsgewicht voor volwassen patiënten die niet regelmatig bloedtransfusies krijgen en 10 mg per kilogram lichaamsgewicht voor kinderen die niet regelmatig bloedtransfusies krijgen.

Chez les patients présentant un syndrome de Lennox-Gastaut, les taux d’arrêt du traitement dus à des effets indésirables ont été de 8,2 % chez les patients recevant le rufinamide et de 0 % chez les patients recevant le placebo.
Het percentage bij het syndroom van Lennox-Gastaut dat stopte als gevolg van bijwerkingen was 8,2% voor patiënten die rufinamide ontvingen en 0% voor patiënten die placebo ontvingen.

Réactions liées à la perfusion Dans l’étude pivot (Hx-CD20-406), les réactions liées à la perfusion sont survenues chez 43 % des patients le jour de la première perfusion (300 mg), 31 % le jour de la seconde perfusion (2 000 mg) et moins fréquemment au cours des perfusions suivantes (voir rubrique 4.4).
Infusiereacties In het centrale onderzoek (Hx-CD20-406) traden infusiereacties op bij 43% van de patiënten op de eerste infusiedag (300 mg), bij 31% op de tweede infusiedag (2.000 mg) en namen verder af met de volgende infusies (zie rubriek 4.4).

Réactions associées à la perfusion Les patients traités par Aldurazyme peuvent développer des réactions associées à la perfusion (RAP), définies comme tout effet indésirable associé à la perfusion, apparaissant pendant la perfusion ou avant la fin de la journée de la perfusion (voir rubrique 4.8).
Infusiegerelateerde bijwerkingen Patiënten die behandeld zijn met Aldurazyme kunnen infusiegerelateerde bijwerkingen vertonen, die worden omschreven als elke bijwerking die optreedt tijdens de infusie of vóór het einde van de dag waarop de infusie is gegeven (zie rubriek 4.8).

Réactions associées à la perfusion Environ la moitié des patients traités par Myozyme dans le cadre d’études cliniques portant sur la forme infantile de la maladie, ainsi que 28 % des patients traités par Myozyme dans le cadre d’une étude clinique sur la forme tardive de la maladie ont présenté des réactions associées à la perfusion (RAP), définies comme étant tout événement indésirable associé survenant pendant la perfusion ou au cours des heures qui la suivent.
Infusiegerelateerde bijwerkingen Bij ongeveer de helft van de patiënten die deelnamen aan klinisch onderzoek naar de infantielverworven ziekte van Pompe die met Myozyme werden behandeld, en bij 28% van de patiënten die met Myozyme werden behandeld in een klinisch onderzoek naar de laat-verworven ziekte van Pompe, traden infusiegerelateerde bijwerkingen op, gedefinieerd als elke gerelateerde bijwerking die tijdens de infusie of in de uren na de infusie optreedt. Sommige reacties waren ernstig van aard (zie rubriek 4.8).