Vertaling van "concomitante d’une dose faible unique " (Frans → Nederlands) :

Pimozide Une augmentation des concentrations de pimozide d’un facteur de 2,5 en moyenne a été démontrée dans une étude relative à l’utilisation concomitante d’une dose faible unique de pimozide (2 mg) et de 60 mg de paroxétine.
Pimozide Bij gelijktijdige toediening van 60 mg paroxetine met één enkele lage dosis pimozide (2 mg) werd een gemiddelde verhoging van 2,5 van de pimozideconcentraties aangetoond.

tipranavir/r à l’état d’équilibre Digoxine Cmax ↓ 38 % Digoxine ASC ↔ Au cours d’une étude de pharmacocinétique conduite chez des volontaires sains, l’utilisation concomitante de ritonavir à faible dose (200 mg deux fois par jour) et d’une dose unique de trazodone a entraîné une augmentation des concentrations plasmatiques de trazodone (ASC augmentée de 2,4 fois).
Steady-state tipranavir/r: C max van digoxine ↓ 38% AUC van digoxine ↔ In een farmacokinetisch onderzoek bij gezonde vrijwilligers leidde gelijktijdig gebruik van een lage dosis ritonavir (200 mg tweemaal daags) met een enkele dosis trazodon tot een verhoogde plasmaspiegel van trazodon (de AUC nam toe met factor 2,4).

Ritonavir L’administration concomitante d’une dose orale unique de 5 mg de linagliptine et de doses orales multiples de 200 mg de ritonavir, un puissant inhibiteur de la glycoprotéine P et du CYP3A4, a augmenté d’environ deux fois l’ASC et trois fois la C max de la linagliptine. Les concentrations de la fraction libre, qui sont généralement inférieures à 1 % à la dose thérapeutique de la linagliptine, ont été augmentées de 4 à 5 fois après l’administration concomitante avec le ritonavir.
Rifampicine Meervoudige gelijktijdige toediening van 5 mg linagliptine met rifampicine, een sterke inductor van P-glycoproteïne en CYP3A4, leidde tot een verlaagde steady-state AUC en C max van linagliptine met respectievelijk 39,6% en 43,8% en een met circa 30% verlaagde DPP-4-remming bij de dalconcentratie.

L’administration concomitante de crizotinib et d’inhibiteurs puissants du CYP3A peut augmenter les concentrations plasmatiques de crizotinib. L’administration concomitante d’une dose orale unique de 150 mg de crizotinib en présence de kétoconazole (200 mg deux fois par jour), inhibiteur puissant du CYP3A, a entraîné des augmentations de l’exposition systémique au crizotinib, avec des valeurs de l’aire sous la courbe (AUC, Area Under the Curve) inf et de la C max respectivement environ 3,2 fois et 1,4 fois celles observées lorsque le crizotinib était administré seul.
bij aanwezigheid van ketoconazol (tweemaal daags 200 mg), een sterke CYP3A-remmer, resulteerde in toename van de systemische blootstelling aan crizotinib, waarbij de AUC inf - en C max -waarden van crizotinib respectievelijk circa 3,2 maal en 1,4 maal de waarden waren die werden waargenomen wanneer crizotinib alleen werd toegediend.

Effet d’autres médicaments sur le vandétanib Dans une étude clinique réalisée chez des volontaires sains, l’administration concomitante du vandétanib (une dose unique à 300 mg) avec l’itraconazole (doses réitérées de 200 mg une fois par jour), un inhibiteur puissant du CYP3A4, a augmenté l’exposition plasmatique au vandétanib d’environ 9%.
Effect van andere geneesmiddelen op vandetanib In een klinisch onderzoek met gezonde vrijwilligers verhoogt de gelijktijdige toediening van vandetanib (enkelvoudige dosis van 300 mg) en itraconazol (herhaalde doses van 200 mg, eenmaal daags), een krachtige CYP3A4-remmer, de plasmablootstelling aan vandetanib met ongeveer 9%.

Ritonavir L’administration concomitante d’une dose orale unique de 5 mg de linagliptine et de doses orales multiples de 200 mg de ritonavir, un puissant inhibiteur de la glycoprotéine P et du CYP3A4, a augmenté d’environ deux fois l’ASC et trois fois la C max de la linagliptine.
Ritonavir Gelijktijdige toediening van een enkelvoudige orale dosis van 5 mg linagliptine en meervoudige orale doses van 200 mg ritonavir, een sterke remmer van P-glycoproteïne en CYP3A4, verhoogde de AUC en C max van linagliptine met respectievelijk circa een factor twee en een factor drie.

Ritonavir : l’administration concomitante d’une dose orale unique de 5 mg de linagliptine et de doses orales multiples de 200 mg de ritonavir, un puissant inhibiteur de la glycoprotéine P et du CYP3A4, a augmenté d’environ deux fois l’ASC et trois fois la C max de la linagliptine.
Ritonavir: gelijktijdige toediening van een enkelvoudige orale dosis van 5 mg linagliptine en meervoudige orale doses van 200 mg ritonavir, een sterke remmer van P-glycoproteïne en CYP3A4, verhoogde de AUC en C max van linagliptine met respectievelijk circa een factor twee en een factor drie.

Lors d’une étude réalisée chez des volontaires sains, l’administration concomitante de répaglinide (une dose unique de 0,25 mg) et de ciclosporine (doses répétées de 100 mg) induisait une multiplication par environ 2,5 et 1,8 de l’ASC et de la Cmax du répaglinide, respectivement.
In een onderzoek bij gezonde vrijwilligers zorgde de gelijktijdige toediening van repaglinide (een eenmalige dosis van 0,25 mg) en ciclosporine (herhaaldelijke toediening van 100 mg) voor een toename van de AUC en Cmax van repaglinide met respectievelijk ongeveer 2,5 en 1,8.

Autres interactions affectant ruxolitinib à prendre en compte Inhibiteurs faibles ou modérés du CYP3A4 (tels que, entre autres, ciprofloxacine, érythromycine, amprénavir, atazanavir, diltiazem, cimétidine) Chez des volontaires sains, l’administration concomitante de ruxolitinib (dose unique de 10 mg) et d’érythromycine 500 mg deux fois par jour pendant 4 jours a entraîné une augmentation de la C max et de l’ASC du ruxolitinib de respectivement 8 % et 27 % par rapport à l’administration de ruxolitinib seul.
Andere interacties die ruxolitinib beïnvloeden en die in overweging moeten worden genomen Lichte of matige CYP3A4-remmers (zoals, maar niet beperkt tot ciprofloxacine, erytromycine, amprenavir, atazanavir, diltiazem, cimetidine) Bij gezonde personen resulteerde gelijktijdige toediening van ruxolitinib (eenmalige dosis van 10 mg) en erytromycine 500 mg tweemaal daags gedurende vier dagen in een C max en AUC van ruxolitinib die respectievelijk 8% en 27% hoger waren dan met ruxolitinib alleen.

Bien qu’il n’existe que peu de données sur les interactions de la caféine avec d’autres substances actives chez les prématurés, des doses de citrate de caféine plus faibles peuvent s’avérer nécessaires en cas d’administration concomitante de substances actives connues pour diminuer l’élimination de la caféine chez l’ adulte (par ex. cimétidine et kétoconazole) ; des doses de citrate de caféine plus élevées peuvent être nécessaires en cas d’administration concomitante de substances actives augmentant l’élimination de la caféine (par ex. phénobarbital et phénytoïne).
Hoewel er weinig gegevens bestaan over interacties van cafeïne met andere werkzame bestanddelen bij prematuren, zijn er misschien lagere doses cafeïnecitraat nodig als gevolg van gelijktijdige toediening van werkzame bestanddelen waarvan is gerapporteerd dat ze de cafeïne-eliminatie bij volwassenen verminderen (bijvoorbeeld cimetidine en ketoconazol). Ook zijn er misschien hogere doses cafeïnecitraat nodig als gevolg van gelijktijdige toediening van werkzame bestanddelen die de cafeïne-eliminatie vergroten (bijvoorbeeld fenobarbital en fenytoïne).