Vertaling van "d'absorption était plus " (Frans → Nederlands) :

Absorption Après l'administration d'une dose unique de 500 mg de bosutinib au moment du repas à des sujets sains, l'absorption était relativement lente, le temps médian nécessaire pour atteindre la concentration maximale (t max ) étant de plus de 6 heures.
Absorptie Na toediening van een enkelvoudige dosis van 500 mg bosutinib met voedsel bij gezonde proefpersonen was de absorptie relatief traag, en werd na zes uur een mediane tijd-totpiekconcentratie (t max ) bereikt.

avec l'association fixe, comparativement à la formulation non-extrafine de dipropionate de béclométasone CFC; par contre, la vitesse d'absorption était plus rapide (0,5 heure contre 2 heures) avec l'association fixe qu'avec la formulation non-extrafine de dipropionate de béclométasone CFC seul.
In een farmacokinetisch onderzoek uitgevoerd bij gezonde proefpersonen die werden behandeld met een vaste combinatie Inuvair (4 doses van 100/6 microgram) of een enkelvoudige dosis beclometasondipropionaat CFK (4 doses van 250 microgram) en Formoterol HFA (4 doses van 6 microgram), waren de AUC van de actieve metaboliet van beclometasondipropionaat (beclometason- 17-monopropionaat) en de maximale plasmaconcentratie van de vaste combinatie respectievelijk 35% en 19% lager dan met de niet-extrafijne beclometasondipropionaat CFK-formulering, maar de absorptiesnelheid was daarentegen hoger (0,5 versus 2h) bij de vaste combinatie, vergeleken met alleen de niet-extrafijne beclometasondipropionaat CFK.

Sujets âgés Chez des sujets de plus de 62 ans, l’absorption de Pegasys après une injection sous-cutanée unique de 180 microgrammes était retardée (tout en restant prolongée) par rapport à des sujets sains plus jeunes (T max de 115 heures chez les sujets de plus de 62 ans versus 82 heures chez les sujets plus jeunes).
Ouderen In vergelijking met jongere gezonde personen was de absorptie van Pegasys na een enkelvoudige subcutane injectie van 180 microgram Pegasys bij personen ouder dan 62 jaar vertraagd maar hield aan (t max 115 uur vs 82 uur bij respectievelijk ouderen > 62 jaar vs jongeren).

La prise alimentaire augmente l’absorption de l’artéméther et de la luméfantrine. Chez des volontaires sains, lorsque Riamet était pris après un repas à haute teneur lipidique, la biodisponibilité relative de l’artéméther était plus que doublée et celle de la luméfantrine a augmenté d’un facteur 16 par rapport à une prise à jeun.
Voedsel verhoogt de absorptie van zowel artemether als lumefantrine: bij gezonde vrijwilligers was de relatieve biologische beschikbaarheid van artemether met meer dan het tweevoudige toegenomen en die van lumefantrine met het zestienvoudige, vergeleken bij condities van vasten, wanneer Riamet na een maaltijd met een hoog vetgehalte was ingenomen.

Absorption Après administration orale de 165 mg d'aprépitant, l'ASC 0-∞ de l'aprépitant était équivalente à celle de 150 mg de fosaprépitant administrés par voie intraveineuse alors que la C max était 2,4 fois plus basse.
Absorptie De AUC 0-∞ van aprepitant na orale toediening van 165 mg was equivalent aan de AUC 0-∞ van 150 mg fosaprepitant intraveneus toegediend, terwijl de C max een factor 2,4 lager was.

Après la prise de la combinaison fixe, l’aire sous la courbe (AUC) était légèrement plus élevée pour le budésonide, la vitesse d’absorption plus importante et la concentration plasmatique maximale plus grande.
Na inname van de vaste combinatie was voor budesonide de oppervlakte onder de curve (AUC) lichtjes hoger, lag de absorptiesnelheid hoger en was de maximale plasmaconcentratie hoger.

Les profils pharmacocinétiques chez les volontaires sains et des patients diabétiques (type 1 ou 2) ont démontré que l’absorption de l’insuline glulisine était environ deux fois plus rapide avec un pic de concentration approximativement deux fois plus élevé comparativement à l’insuline rapide humaine.
De farmacokinetische profielen bij gezonde proefpersonen en diabetespatiënten (type 1 of 2) toonden aan dat de absorptie van insuline glulisine ongeveer tweemaal zo snel was, met een maximale concentratie die ongeveer tweemaal zo hoog was als bij kortwerkende humane insuline.

Une diminution du taux d’absorption a été observée chez les sujets âgés, induisant un t max retardé (82 (écart interquartile : 60-120) minutes), alors que la C max était similaire à celle observée chez les sujets diabétiques de type 2 plus jeunes et légèrement plus basse que chez les sujets diabétiques de type.
Een vertraagde absorptiesnelheid werd waargenomen bij oudere patiënten, hetgeen resulteerde in een latere t max (82 (interkwartielbereik: 60-120) minuten), terwijl de C max vergelijkbaar was met deze geobserveerd bij jongere patiënten met type-2-diabetes en iets lager was dan bij patiënten met type-1- diabetes.

L’absorption de fer non dépendant de la transferrine était significativement plus élevée de même que la sensibilité des cellules au « stress oxydatif » induit par le fer.
De transferrineonafhankelijke ijzeropname was significant groter alsook de gevoeligheid van de cellen voor ijzergeïnduceerde « oxidatieve stress ».