Traduction de «dans le groupe de patients ayant une charge virale initiale élevée » (Français → Néerlandais) :

Bien qu’un effet antiviral similaire ait été observé entre le schéma d’associations contenant l’abacavir et celui contenant l’indinavir en terme de pourcentage de patients ayant une charge virale indétectable (≤ 400 copies/ml ; analyse en intention de traiter (ITT) : 47 % vs 49 % ; analyse type « per protocol » : 86 % vs 94 %, pour les associations contenant respectivement de l’abacavir et de l’indinavir), les résultats ont été en faveur de l’association contenant de l’indinavir, particulièrement dans le groupe de patients ayant une charge virale initiale élevée (> 100 000 copies/ml ; ITT : 46 % vs 55 % ; analyse type « per protocol » : 84 % vs 93 %, pour les traitements contenant respectivement de l’abacavir et de l’indinavir).
Hoewel een gelijkwaardig antiviraal effect werd gezien tussen abacavir- en indinavir-bevattende regimes in termen van patiëntenpercentages met niet-detecteerbare virale lading (≤ 400 kopieën/ml; “intention-to-treat” analyse (ITT), 47% versus 49%; “as-treated” analyse (AT), 86% versus 94% voor respectievelijk abacavir- en indinavircombinaties), waren de resultaten gunstiger voor de indinavircombinatie, voornamelijk voor patiënten met een hoge virale lading (> 100.000 kopieën/ml bij aanvang van de therapie; ITT, 46% versus 55%; AT, 84% versus 93% voor respectievelijk abacavir en indinavir).

l’abacavir et celui contenant l’indinavir en terme de pourcentage de patients ayant une charge virale indétectable (≤ 400 copies/ml ; analyse en intention de traiter (ITT) : 47 % vs 49 % ; analyse type « per protocol » : 86 % vs 94 %, pour les associations contenant respectivement de l’abacavir et de l’indinavir), les résultats ont été en faveur de l’association contenant de l’indinavir, particulièrement dans le groupe de patients ayant une charge virale initiale élevée (> 100 000 copies/ml ; ITT : 46% vs 55% ; analyse type « per protocol » : 84 % vs 93 %, pour les traitements contenant respectivement de l’abacavir et de l’indinavir).
patiënten stopte met de gerandomiseerde behandeling na 48 weken), kan geen definitieve conclusie getrokken worden over de equivalentie van de behandelregimes na 48 weken. Hoewel een gelijkwaardig antiviraal effect werd gezien tussen abacavir en indinavir bevattende regimes in termen van deel van patiënten met niet-detecteerbare viral load (≤400 kopieën/ml; intention-to-treat analyse (ITT), 47% versus 49%; as-treated analyse (AT), 86% versus 94% voor respectievelijk abacavir en indinavir combinaties), zijn de resultaten gunstiger voor de indinavir-combinatie, voornamelijk voor patiënten met een hoge viral load (> 100.000 kopieën/ml bij aanvang van de therapie; ITT, 46% versus 55%; AT, 84% versus 93% voor respectievelijk abacavir en indinavir).

Chez les patients ayant une charge virale initiale faible (< 5 000 copies/ml) et peu exposés à un traitement antirétroviral, l’ajout de l’abacavir au traitement préalable comprenant la lamivudine et la zidovudine a eu un impact modéré sur la charge virale à 48 semaines.
Bij patiënten met een lage virale lading bij aanvang van de therapie (< 5.000 kopieën/ml) en een matige blootstelling aan antiretrovirale therapie, leidde toevoeging van abacavir aan de voorafgaande behandeling, waaronder lamivudine en zidovudine, tot een matig effect op de virale lading na 48 weken.

Une diminution de la durée de traitement chez les patients infectés par un génotype 2 ou 3 avec une charge virale initiale élevée (> 800 000 UI/ml) dont le taux d’ARN du VHC devient négatif à la semaine 4 doit être envisagée avec plus de prudence car cette durée de traitement plus courte peut avoir un impact négatif significatif sur l’obtention d’une réponse virologique prolongée (voir Tableau 1). Les données disponibles chez les patients infectés par un génotype 5 ou 6 sont limitées.
Verkorting van de behandelingsduur bij patiënten met genotype 2 of 3 met bij aanvang een HVL (> 800.000 IE/ml) die HCV negatief zijn in behandelingsweek 4, dient met nog meer bedachtzaamheid overwogen te worden omdat dit een significant negatieve impact kan hebben op de aanhoudende virologische respons (zie tabel 1)De beschikbare gegevens zijn beperkt voor patiënten die met genotype 5 of 6 geïnfecteerd zijn.

Une diminution de la durée de traitement chez les patients infectés par un génotype 1 avec une charge virale initiale élevée (> 800 000 UI/ml) chez qui l’ARN du VHC devient indétectable à la semaine 4 et reste indétectable à la semaine 24 doit être envisagée avec encore plus de prudence puisque les données disponibles sont limitées et suggèrent que cette diminution de la durée de traitement peut avoir un impact négatif significatif sur l’obtention d’une réponse virologique prolongée.
Verkorting van de behandelingsduur bij patiënten met genotype 1 en een hoge “viral load” (HVL) bij aanvang (> 800.000 IE/ml) die HCV RNA negatief zijn in behandelingsweek 4 en die HCV RNA negatief blijven tot week 24, dient met nog meer bedachtzaamheid overwogen te worden omdat de beperkte beschikbare gegevens suggereren dat dit een significant negatieve impact kan hebben op de aanhoudende virologische respons.

Une diminution de la durée de traitement chez les patients infectés par un génotype 2 ou 3 avec une charge virale initiale élevée (> 800 000 UI/ml) dont le taux d’ARN du VHC devient négatif à la semaine 4 doit être envisagée avec plus de prudence car cette durée de traitement plus courte peut avoir un impact négatif significatif sur l’obtention d’une réponse virologique prolongée (voir Tableau 1).
Verkorting van de behandelingsduur bij patiënten met genotype 2 of 3 met bij aanvang een HVL (> 800.000 IE/ml) die HCV negatief zijn in behandelingsweek 4, dient met nog meer bedachtzaamheid overwogen te worden omdat dit een significant negatieve impact kan hebben op de aanhoudende virologische respons (zie tabel 1).

Chez les patients infectés par un autre génotype du VHC, la décision de poursuivre le traitement jusqu'à 48 semaines doit être fonction d'autres facteurs pronostiques (tels que charge virale initiale élevée, sexe masculin, âge > 40 ans et fibrose septale avérée).
Bij patiënten die geïnfecteerd zijn met andere genotypen HCV, moet de beslissing om de therapie tot 48 weken uit te breiden gestoeld worden op andere prognostische factoren (zoals een hoge “viral load” bij het begin van de behandeling, mannelijk geslacht, leeftijd boven 40 jaar en bewezen “bridging fibrosis”).

Particulièrement dans le cadre du VIH, plusieurs facteurs de risque pour la transmission du virus ont été établis : une plaie profonde, l’utilisation d’une aiguille creuse, un dispositif ayant servi à une ponction artérielle ou veineuse, un dispositif souillé de sang visible, un patient source avec une charge virale élevée ou présentant une infection opportuniste (Beltrami et al.,1996).
Er werden, o.a. in het kader van HIV, meerdere risicofactoren voor overdracht van het virus bepaald: een diepe wonde, gebruik van een holle naald, een instrument dat gediend heeft voor een vaat- of venapunctie, een zichtbaar met bloed bevuild instrument, een bronpatiënt met een hoge viral load of met een opportunistische infectie (Beltrami et al.,1996).

L'amélioration de la proportion de patients ayant obtenu une réponse virologique soutenue était constante dans tous les sous-groupes des strates de randomisation (taux plaquettaire initial (< 50 000 versus > 50 000), charge virale (< 800 000 UI/ml versus ≥ 800 000 UI/ml) et génotype (2/3 versus 1/4/6)).
Dit hogere aandeel patiënten met een SVR onder de eltrombopag-gebruikers werd bij alle randomisatiestrata-subgroepen waargenomen (baseline bloedplaatjestelling (< 50.000 vs. > 50.000), virale lading (< 800.000 IE/ml vs. ≥ 800.000 IE/ml) en genotype (2/3 vs. 1/4/6)).