Vertaling van "dépense moyenne pour un bruxellois est donc " (Frans → Nederlands) :

La dépense moyenne pour un Bruxellois est donc inférieure de 5,2% (soit 108,27 €) à la moyenne nationale, alors que la dépense moyenne d’un Flamand et la dépense moyenne d’un Wallon dépasse la moyenne nationale de 0,2% (ou 3,58 €) et 1,2% (ou 25,55€).
De uitgave voor de gemiddelde Brusselaar ligt dus 5,2% (ofwel 108,27€) lager dan het nationaal gemiddelde, terwijl de uitgave voor de gemiddelde Vlaming en de gemiddelde Waal zich op 0,2% (ofwel 3,58€) en 1,2% (ofwel 25,55€) boven het nationaal gemiddelde bevinden.

La dépense moyenne du Wallon est supérieure de 1,7% à la moyenne nationale, tandis que les dépenses moyennes du Flamand et du Bruxellois se situent respectivement à 0,6% et 1,9% en dessous de la moyenne nationale.
De gemiddelde uitgave van de Waal ligt 1,7% hoger dan het nationale gemiddelde, terwijl de gemiddelde uitgaven van de Vlaming en de Brusselaar respectievelijk rond 0,6% en 1,9% onder het nationale gemiddelde vallen.

Les moyennes obtenues par standardisation directe sont donc fonction tant des dépenses moyennes spécifiques à la strate de la population étudiée pour l'année X, que de la structure (modifiée) de la population de référence pour l'année X. Une éventuelle évolution des moyennes obtenues par standardisation directe est dès lors difficile à interpréter. Des observations telles que " l'indice obtenu par standardisation directe pour la région Y a augmenté de x% entre 2007 et 2011" ne seraient que peu pertinentes.
De direct gestandaardiseerde gemiddelden zijn dus zowel een functie van de stratumspecifieke gemiddelde uitgaven van de studiepopulatie in jaar X, als van de (veranderende) structuur van de referentiepopulatie van jaar X. Een eventuele evolutie in de direct gestandaardiseerde gemiddelden is daarom moeilijk eenduidig te interpreteren, waardoor uitspraken als “de direct gestandaardiseerde index voor gewest Y is tussen 2007 en 2011 gestegen met ”. problematisch kunnen zijn.

Les moyennes obtenues par standardisation directe sont donc fonction tant des dépenses moyennes spécifiques à la strate de la population étudiée pour l'année X, que de la structure (modifiée) de la population de référence pour l'année X. Une éventuelle évolution des moyennes obtenues par standardisation directe est dès lors difficile à interpréter. Des observations telles que " l'indice obtenu par standardisation directe pour la région Y a augmenté de x% entre 2006 et 2010" ne seraient que peu pertinentes.
De direct gestandaardiseerde gemiddelden zijn dus zowel een functie van de stratumspecifieke gemiddelde uitgaven van de studiepopulatie in jaar X, als van de (veranderende) structuur van de referentiepopulatie van jaar X. Een eventuele evolutie in de direct gestandaardiseerde gemiddelden is daarom moeilijk eenduidig te interpreteren, waardoor uitspraken als “de direct gestandaardiseerde index voor gewest Y is tussen 2006 en 2010 gestegen met ”. problematisch kunnen zijn.

Les moyennes standardisées directes sont donc autant fonction des les dépenses moyennes par strates de la population étudiée en année X, que de la structure (changeante) de la population de référence dans l’année X. Une éventuelle évolution dans les moyennes standardisées directes serait, pour ces raisons, difficile à interpréter de façon univoque.
De direct gestandaardiseerde gemiddelden zijn dus zowel een functie van de stratumspecifieke gemiddelde uitgaven van de studiepopulatie in jaar X, als van de (veranderende) structuur van de referentiepopulatie van jaar X. Een eventuele evolutie in de direct gestandaardiseerde gemiddelden is om deze reden moeilijk eenduidig te interpreteren.

Le graphique 2 reprend, pour les deux groupes principaux de notre analyse (les patients à domicile et les patients institutionnalisés), les dépenses moyennes de soins de santé pour l’ensemble des prestations remboursables (médecins, hospitalisations, imagerie médicales, biologie clinique,.) (en rouge), les dépenses moyennes pour l’ensemble des médicaments (en vert) et la dépense moyenne pour les médicaments spécifiques au traitement de la maladie d’Alzheimer (en mauve).
De tweede grafiek bevat voor de twee voornaamste groepen van onze analyse (de patiënten die thuis verzorgd worden en de patiënten in een instelling), de gemiddelde uitgaven geneeskundige verzorging voor alle terugbetaalbare verstrekkingen (artsen, ziekenhuisopname, medische beeldvorming, klinische biologie, .) (in het rood), de gemiddelde uitgaven voor alle geneesmiddelen (in het groen) en de gemiddelde uitgaven voor de geneesmiddelen die speciaal bedoeld zijn voor de behandeling van de ziekte van Alzheimer (in het paars).

La figure présente les dépenses moyennes, après standardisation directe, uniquement pour les dépenses qui peuvent être reliées à un individu (et donc à l’exception de la partie fixe du budget des hôpitaux.
De grafiek stelt de gemiddelde uitgaven voor, na directe standaardisatie, en alleen voor de uitgaven die opnieuw aan een individu kunnen worden gelinkt (en dus met uitzondering van het vaste gedeelte van het budget van de ziekenhuizen).

Si, pour chaque région, la dépense moyenne de chaque strate était identique à la dépense moyenne nationale de cette strate (standardisation indirecte), la dépense « attendue » par assuré se monterait à 2.113€ pour Bruxelles, 2.061€ pour la Flandre et 2.102€ pour la Wallonie.
Indien voor alle regio’s de gemiddelde uitgave van elke laag identiek zou zijn aan de nationaal gemiddelde uitgave van die laag (indirecte standaardisatie), dan zou de verwachte uitgave per lid 2.113€ bedragen voor Brussel, 2.061€ voor Vlaanderen en 2.102€ voor Wallonië.

Dans la population totale, l’insuffisance rénale chronique, la santé mentale et les maladies rares prises comme pathologie unique ont une dépense moyenne supérieure à 20.000€ alors que la dépense moyenne pour un malade chronique est de 5.076€.
Als we de chronische nierinsufficiëntie, de geestelijke gezondheid en de zeldzame ziektes als één pathologie bekijken, vertegenwoordigen deze een gemiddelde uitgave die hoger is dan €20.000, terwijl de gemiddelde uitgave voor een chronisch zieke €5067 bedraagt.

Nous avons calculé les dépenses moyennes pour les dépenses AO et le ticket modérateur à charge du patient par type d’intervention selon le statut socio-économique de l’affilié MLOZ en 2010.
Wij hebben de gemiddelde uitgaven VP en het remgeld ten laste van de patiënt berekend voor elke soort van ingreep, rekening houdend met het sociaal-economische statuut van het lid MLOZ in 2010.