Traduction de «d’anticorps anti-adalimumab après » (Français → Néerlandais) :

Chez les patients atteints de psoriasis en plaques traités par adalimumab en monothérapie à long terme et qui ont participé à une étude d’interruption de traitement puis de retraitement, le taux d’anticorps anti-adalimumab après retraitement (11 des 482 patients, 2,3 %) était similaire au taux observé avant l’interruption de traitement (11 des 590 patients, 1,9 %).
Bij patiënten met plaque psoriasis die langdurig met alleen adalimumab werden behandeld en tijdelijk de behandeling onderbraken in het kader van een onderzoek, was het aantal patiënten waarbij antilichaamvorming tegen adalimumab voorkwam na hervatten van de behandeling (11 van de 482 proefpersonen, 2,3%) vergelijkbaar met het aantal voorafgaand aan de onderbreking (11 van de 590 proefpersonen, 1,9%).

Chez les patients présentant un rhumatisme psoriasique, des anticorps anti-adalimumab ont été identifiés chez 38 des 376 patients (10 %) traités avec l’adalimumab. Chez les patients ne recevant pas simultanément de méthotrexate, la fréquence était de 13,5 % (24 patients sur 178) contre 7 % (14 patients sur 198) lorsque l’adalimumab était ajouté au méthotrexate.
methotrexaat kregen was de incidentie 13,5% (24/178 proefpersonen), in vergelijking met 7% (14 van de 198 proefpersonen) wanneer adalimumab werd gebruikt als toevoeging aan methotrexaat.

Il a été observé que les taux sériques d'adalimumab libre (non lié aux anticorps anti-adalimumab, AAA) étaient plus bas chez les patients dont les AAA étaient mesurables.
Er zijn lagere serumconcentraties vrij adalimumab (niet gebonden aan anti-adalimumab antilichamen, AAA) waargenomen bij patiënten met meetbare AAA’s.

La formation d’anticorps anti-adalimumab est associée à une augmentation de la clairance et à une diminution de l’efficacité de l’adalimumab.
Vorming van anti-adalimumab antilichamen is geassocieerd met een verhoogde klaring en een verminderde werkzaamheid van adalimumab.

Chez les patients présentant un rhumatisme psoriasique, des anticorps anti-adalimumab ont été identifiés chez 38 des 376 patients (10 %) traités avec l’adalimumab.
Bij patiënten met artritis psoriatica, werden anti-adalimumab antilichamen gevonden bij 38/376 proefpersonen (10%) die met adalimumab behandeld waren.

Chez les patients présentant une spondylarthrite ankylosante, des anticorps anti-adalimumab ont été identifiés chez 17 des 204 patients (8,3 %) traités avec l’adalimumab.
Bij patiënten met spondylitis ankylopoetica werden anti-adalimumab antilichamen gevonden bij 17/204 proefpersonen (8,3%) die behandeld werden met adalimumab.

Chez les patients atteints de psoriasis, des anticorps anti-adalimumab ont été identifiés chez 77 des 920 patients (8,4 %) traités par l’adalimumab en monothérapie.
Bij patiënten met psoriasis werden anti-adalimumab antilichamen geïdentificeerd bij 77/920 (8,4%) van de proefpersonen die behandeld waren met adalimumab monotherapie.

Il est conseillé de déterminer le taux d’anticorps anti-HBs 1 à 3 mois après la dernière dose du schéma de vaccination; lorsque le taux d’anticorps anti-Hbs est ≥ 10 UI/l, on estime que le patient est protégé à vie.
Er wordt aanbevolen om 1 à 3 maanden na de laatste dosis van het vaccinatieschema, de anti- HBs-titer te bepalen; er is levenslange bescherming wanneer anti-HBs ≥ 10 IE/l.

L’intérêt de réaliser le test anti-HBc chez tous les donneurs qui ont été exclus temporairement en raison d’un risque d’infection par le virus HBV, serait d’empêcher de manière plus systématique que tout donneur ayant subi une séroconversion anti-HBc en absence d’anticorps anti-HBs ne revienne dans le pool des donneurs après son exclusion temporaire.
Het voordeel van het uitvoeren van de anti-HBc-test bij alle donoren die omwille van een infectierisico door het HBV-virus tijdelijk werden uitgesloten, zou erin bestaan meer systematisch te beletten dat elke donor die een anti-HBc-seroconversie in afwezigheid van anti-HBs antilichamen vertoond heeft, naar de donorpool terugkeert na zijn tijdelijke uitsluiting.

Pour les sérotypes additionnels, au moins 85% des sujets ont un taux d’anticorps mesuré par ELISA suffisant et chez 50% d’entre eux, on détecte des anticorps anti-protéine D, après une dose de PCV10 administrée comme rappel à 12 mois.
Voor de bijkomende serotypes is bij minstens 85% van de individuen het door ELISA gemeten antistofgehalte voldoende en bij 50% van hen werden antistoffen tegen eiwit D aangetroffen, na het toedienen van een dosis PCV10 als herhalingsinjectie op 12 maanden.