Traduction de «d’une contre-indication aux anticoagulants oraux » (Français → Néerlandais) :

L’administration prolongée d’une héparine de faible poids moléculaire en prévention secondaire ne se justifie qu’en présence d’une contre-indication aux anticoagulants oraux, ou selon une étude récente, chez des patients cancéreux.
Langdurige toediening van een heparine met laag moleculair gewicht bij de secundaire preventie is slechts gerechtvaardigd wanneer orale anticoagulantia gecontraindiceerd zijn, of, volgens een recente studie, bij patiënten met kanker.

Cette technique est dès lors proposée comme alternative aux anticoagulants oraux en prévention des accidents thrombo-emboliques dans la fibrillation auriculaire, p. ex. chez les patients chez qui un traitement anticoagulant est contre-indiqué.
Deze techniek wordt daarom voorgesteld als alternatief voor orale anticoagulantia in de preventie van trombo-embolische accidenten bij patiënten met voorkamerfibrillatie, bv. wanneer anticoagulantia gecontra-indiceerd zijn.

Avant de délivrer ce médicament, il convient de contrôler l’IMC du patient (poids (en kg)/ taille (en mètres) au carré) et de vérifier s’il ne présente pas de contre-indication (entre autres âge < 18 ans, syndrome de malabsorption, cholestase, grossesse, allaitement, traitement concomitant par des anticoagulants oraux ou par la ciclosporine).
Vooraleer dit geneesmiddel af te leveren, dient de BMI van de patiënt te worden gecontroleerd (lichaamsgewicht (in kg)/lengte (in meter) in het kwadraat) en dient nagegaan te worden of er geen contra-indicaties zijn (o.a. leeftijd < 18 jaar, malabsorptiesyndroom, cholestase, zwangerschap, borstvoeding, gelijktijdige behandeling met orale anticoagulantia of ciclosporine).

Rappelons que l’utilisation d’anticoagulants oraux (INR recherché entre 2,0 et 3,0; entre 3,0 et 4,0 chez les patients porteurs d’une prothèse valvulaire) est recommandée en présence d’une fibrillation auriculaire ou d’une autre cardiopathie emboligène, pour autant qu’il n’y ait pas de contre-indication.
We herinneren er aan dat het gebruik van orale anticoagulantia (streefwaarde voor INR tussen 2,0 en 3,0; tussen 3,0 en 4,0 voor patiënten met een hartklepprothese) aanbevolen is bij bestaan van voorkamerfibrillatie of een andere emboligene cardiopathie, voor zover er geen contra-indicaties bestaan.

C’est ainsi que sont définis les critères de la “sous-prescription” (underprescribing) par ex.: si une personne âgée présente une fibrillation auriculaire d’une durée supérieure à 48 heures et qu’elle fait partie d’un groupe de patients à risque élevé, alors la prescription d’anticoagulants oraux est indiquée, excepté s’il y a une contre-indication (dans ce cas, des antiagrégants seront prescrits).
Op deze manier zijn indicatoren voor ‘ondervoorschrijven’ (underprescribing) gedefinieerd. Voorbeeld: indien een oudere persoon voorkamerfibrillatie vertoont die langer duurt dan 48 uur en tot een hoogrisico groep behoort, dan is het voorschrijven van perorale anticoagulantia aangewezen, tenzij er een contra-indicatie voor bestaat (in welk geval anti-aggregantia worden voorgeschreven).

Un traitement associant des anticoagulants oraux (warfarine) et des antiagrégants plaquettaires (aspirine, clopidogrel et/ou dipyridamole), comparé aux anticoagulants oraux en monothérapie, expose à un risque significativement accru d’incidents hémorragiques.
Een combinatietherapie van orale anticoagulantia (warfarine) en plaatjesaggregantia-inhibitoren (aspirine, clopidogrel en/of dipyridamol), in vergelijking met een monotherapie met orale anticoagulantia, geeft een siginificant verhoogd risico van hemorragische voorvallen.

Cet article propose une synthèse des indications des antithrombotiques, et discute de certains problèmes pratiques pouvant se rencontrer avec les anticoagulants oraux, par ex. en cas de grossesse, d’intervention chirurgicale ou d’anticoagulation excessive.
Dit artikel geeft een synthese van de indicaties van de antitrombotische middelen, en bespreekt een aantal praktische problemen die zich kunnen stellen met de orale anticoagulantia, b.v. tijdens de zwangerschap, bij een chirurgische ingreep of bij overdreven antistolling.

Les anticoagulants oraux sont contre-indiqués pendant le premier trimestre et les deux dernières semaines de la grossesse. Ils doivent, lorsqu’une anticoagulation s’avère nécessaire, être remplacés par une héparine de faible poids moléculaire.
De orale anticoagulantia zijn gecontra-indiceerd gedurende het eerste trimester en de laatste twee weken van de zwangerschap, en moeten, wanneer anti-stolling noodzakelijk is, vervangen worden door een heparine met laag moleculair gewicht.

Une étude cas-témoins nous apprend que l’utilisation concomitante d’anticoagulants oraux et d’ISRS comporte, par rapport aux anticoagulants seuls, un risque significativement accru (OR à 1,7; IC à 95% de 1,1 à 2,5) d’hospitalisation pour cause d’hémorragie dont l’origine n’est pas gastro-intestinale; par exemple les hémorragies intracrâniennes, l’hématurie, l’hémoptysie, l’épistaxie.
Case-control onderzoek leert dat er een significant verhoogd risico (OR 1,7; 95% BI 1,1 – 2,5) is van hospitalisatie t.g.v. niet-gastro-intestinale bloeding bij personen die tegelijkertijd perorale anticoagulantia en SSRI’s gebruiken, t.o.v. personen die alleen anticoagulantia gebruiken. Voorbeelden van niet-gastro-intestinale bloedingen zijn intracraniële bloedingen, hematurie, hemoptysis, epistaxis,.

L’objectif de ce numéro thématique est de proposer une synthèse des informations disponibles concernant le traitement antithrombotique de première ligne, notamment ses indications, et de discuter de certains problèmes pratiques pouvant survenir avec les anticoagulants oraux.
Het doel van dit themanummer is een synthese te geven van de beschikbare informatie over antitrombotische behandeling in de eerste lijn, in het bijzonder over de indicaties ervan, en een aantal praktische problemen te bespreken die kunnen optreden bij gebruik van orale anticoagulantia.