Vertaling van "mcg par minute " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

virus minute des chiens
minute-virus van hond

Asphyxie avec indice d'Apgar à une minute entre 4 et 7
Omschrijving: normale ademhaling, niet bereikt binnen 1 minuut, maar met hartfrequentie 100 of hoger, enige spiertonus aanwezig, enige respons op stimulatie | Neventerm: | asfyxie met 1-minuut-Apgar-score 4-7 | blauwe asfyxie

Asphyxie avec indice d'Apgar à une minute entre 0 et 3
Omschrijving: pols lager dan 100 per minuut bij geboorte en afnemend of stabiel, afwezige ademhaling of naar adem snakken ('gasping'), matige kleur , afwezige tonus | Neventerm: | asfyxie met 1-minuut-Apgar-score 0-3 | witte asfyxie

Définition: Trouble transitoire, survenant chez un individu ne présentant aucun autre trouble mental manifeste, à la suite d'un facteur de stress physique et psychique exceptionnel et disparaissant habituellement en quelques heures ou en quelques jours. La survenue et la gravité d'une réaction aiguë à un facteur de stress sont influencées par des facteurs de vulnérabilité individuels et par la capacité du sujet à faire face à un traumatisme. La symptomatologie est typiquement mixte et variable et comporte initialement un état d'hébétude caractérisé par un certain rétrécissement du champ de la conscience et de l'attention, une impossibilité à intégrer des stimuli et une désorientation. Cet état peut être suivi d'un retrait croissant vis-à-vis de l'environnement (pouvant aller jusqu'à une stupeur dissociative - voir F44.2), ou d'une agitation avec hyper-activité (réaction de fuite ou fugue). Le trouble s'accompagne fréquemment des symptômes neuro-végétatifs d'une anxiété panique (tachycardie, transpiration, bouffées de chaleur). Les symptômes se manifestent habituellement dans les minutes suivant la survenue du stimulus ou de l'événement stressant et disparaissent en l'espace de deux à trois jours (souvent en quelques heures). Il peut y avoir une amnésie partielle ou complète (F44.0) de l'épisode. Quand les symptômes persistent, il convient d'envisager un changement de diagnostic. | Choc psychique Etat de crise Fatigue de combat Réaction aiguë (au) (de):crise | stress
Omschrijving: Een voorbijgaande stoornis die zich ontwikkelt bij iemand zonder enige andere duidelijke psychische stoornis in antwoord op buitengewone fysieke- en mentale stress en die doorgaans in uren tot dagen verdwijnt. Individuele kwetsbaarheid en weerstand spelen een rol bij het voorkomen en de ernst van acute stressreacties. De symptomen vertonen een karakteristiek gemengd- en wisselend beeld en omvatten een beginstadium van 'verdoving' met enige bewustzijnsvernauwing en verenging van aandacht, onvermogen prikkels te begrijpen en desoriëntatie. Deze toestand kan gevolgd worden door hetzij verdere terugtrekking uit de situatie (tot dissociatieve stupor toe - F44.2) of door agitatie en hyperactiviteit (vluchtreactie of fugue). Autonome tekenen van panische angst (tachycardie, zweten, blozen) zijn gewoonlijk aanwezig. De symptomen verschijnen doorgaans binnen minuten na de inwerking van de stressveroorzakende prikkel of gebeurtenis en verdwijnen in twee tot drie dagen (dikwijls in uren). Er kan gedeeltelijke of volledige amnesie (F44.0) voor de episode zijn. Indien de symptomen aanhouden, dient een andere diagnose (en aanpak) te worden overwogen. | Neventerm: | acute crisisreactie | acute reactie op stress | crisistoestand | oorlogsmoeheid (combat fatigue) | psychische shock

virus Mice minute
Mice minute-virus

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

En cas de résultat insuffisant, injecter lentement par voie I. V. 25 mcg d'isoprénaline à raison de 5 mcg par minute sous contrôle constant jusqu'à l'apparition de l'effet et, si nécessaire, administrer du glucagon (effet inotrope positif).
In geval van onvoldoende resultaat, moet men traag intraveneus 25 mcg isoprenaline injecteren, met een snelheid van 5 mcg per minuut, onder constante controle tot het effect optreedt, en indien nodig, kan men glucagon (positief inotroop effect) toedienen.

Conduite d’urgence En cas de bradycardie excessive (et/ou hypotension), une dose d'atropine de 0,5 mg à 2 mg peut être administrée par voie intraveineuse, immédiatement suivie, si nécessaire, de perfusion d'un agent stimulant des sites bêta-récepteurs, comme l'isoprotérénol, à raison de 6 mcg par minute jusqu'à une dose totale de 25 mcg dans un premier temps.
Urgentiemaatregelen In geval van excessieve bradycardie (en/of hypotensie), kan 0,5 tot 2 mg atropine intraveneus worden toegediend, zo nodig onmiddellijk gevolgd door een infuus met een stimulator van de bètareceptoren als isoproterenol in een dosis van 6 mcg/min en tot een totale dosis van 25 mcg in een eerste fase.

Conduite d'urgence En cas de bradycardie excessive (et/ou hypotension), une dose d'atropine de 0,5 mg à 2 mg peut être administrée par voie intraveineuse, immédiatement suivie, si nécessaire, de perfusion d'un agent stimulant des sites bêta-récepteurs, comme l'isoprotérénol, à raison de 6 mcg par minute jusqu'à une dose totale de 25 mcg dans un premier temps.
Spoedbehandeling Bij excessieve bradycardie (en/of hypotensie), kan een intraveneuze dosis atropine van 0,5 mg tot 2 mg worden toegediend, indien nodig, onmiddellijk gevolgd door een infuus met een bèta-adrenerge agonist, zoals isoproterenol à 6mcg per minuut tot een totaaldosis van 25 mcg in eerste instantie.

Voie intraveineuse Une dose unique de 500 mg (7,5 mg/kg) administrée chez des adultes normaux en perfusion veineuse étalée sur 30 minutes produit un pic sérique moyen de 38 mcg/ml à la fin de l'injection, et des taux sériques de 24 mcg/ml, 18 mcg/ml et 0,75 mcg/ml respectivement après 30 minutes, une heure, et 10 heures après l'injection.
Intraveneus gebruik Een monodosis van 500 mg (7,5 mg/kg) toegediend aan normale volwassenen via een infuus in de ader gespreid over 30 minuten produceert een gemiddelde serumpiek van 38 mcg/ml aan het einde van de injectie en serumconcentraties van 24 mcg/ml, 18 mcg/ml en 0,75 mcg/ml respectievelijk na 30 minuten, een uur en 10 uur na de injectie.

Lors d’une étude clinique multicentrique en double aveugle contrôlée contre comparateur actif menée chez 635 patients devant recevoir une chimiothérapie anticancéreuse modérément émétisante, une dose unique de 250 mcg, 500 mcg ou 750 mcg de palonosétron capsule molle administrée par voie orale une heure avant la chimiothérapie modérément émétisante a été comparée à une dose unique de 250 mcg d’Aloxi intraveineux administré 30 minutes avant la chimiothérapie.
In een multicentrum, gerandomiseerde, dubbelblinde actieve controle klinische trial met 635 patiënten die op het punt staan matig emetogene kankerchemotherapie te ontvangen. Een enkele dosis van 250 mcg, 500 mcg of 750 mcg orale palonosetroncapsules die één uur vóór matig emetogene chemotherapie werd gegeven, werd vergeleken met een enkele dosis van 250 mcg intraveneuze Aloxi, die 30 minuten vóór chemotherapie werd gegeven.

Les pics de concentration (30-90 minutes après l’injection) supérieurs à 35 mcg/mL et les concentrations minimales (juste avant la dose suivante) supérieures à 10 mcg/mL doivent être évités.
Piekconcentraties (30-90 minuten na injectie) van meer dan 35 mcg/ml en dalconcentraties (vlak voor de volgende dosis) van meer dan 10 mcg/ml dienen te worden voorkomen.

Chez des patients plus âgés (clearance moyenne de la creatinine de 64 ml/min), après 30 minutes de perfusion de 15 mg/kg, on observe un pic sérique moyen de 55 mcg/ml et des concentrations sériques de 5,4 et 1,3 mcg/ml respectivement 12 et 24 heures après la perfusion.
Een monodosis van 15 mg/kg, toegediend in 30 minuten langs intraveneuze weg aan volwassen vrijwilligers waarvan de nierfunctie normaal is, produceert een gemiddelde serumpiek van 77 mcg/ml en concentraties van 47 en 1 mcg/ml respectievelijk 1 en 12 uur na de injectie. Bij oudere patiënten (gemiddelde kreatinineklaring van 64 ml/min), na een 30 minuten durende injectie van 15 mg/kg, observeert men een gemiddelde serumpiek van 55 mcg/ml en serumconcentraties van 5,4 en 1,3 mcg/ml respectievelijk 12 en 24 uur na de injectie.