Dans notre société, il se crée donc souvent un décalage entre le vécu des patients, que la maladie n’empêche pas forcément de vivre, et l’image de « mort en sursis » qui colle aux cancers.
In onze samenleving ontstaat er vaak een tweegevecht tussen de ervaringen van patiënten, voor wie de ziekte het leven niet per definitie on hold of stopzet, en het beeld van ‘uitstel van executie’ of ‘leven in geleende tijd’ dat aan kanker kleeft.
